Αρχίζει το ματς της …πολιτικής ασυναρτησίας

Είναι γνωστό το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη:

“Αρχίζει το ματς αδειάσαν οι δρόμοι / Η ώρα ζυγώνει αρχίζει το ματς
Αρχίζει το ματς ερήμωσε η πόλη / Τρεχάτε κι αρχίζει το ματς
Πω πω γουστάρω να βλέπω κασκόλ / Να βλέπω σημαίες να μπαίνουνε γκολ
Πώς μας ενώνει και πως μας δονεί / Του Διακογιάννη η φωνή…”

Κάτι τέτοιο σε πολιτικό επίπεδο φαίνεται να εξελίσσεται η εκλογή προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ. Ένα ποικιλόμορφο αλαλούμ πολιτικής ασυναρτησίας και οπαδικής … ευφορίας. Και πολύχρωμα κασκόλ, και σημαίες ευκαιρίας, και εκτιμήσεις για φαβορί και γκολ από τις εταιρείες στοιχημάτων, και μεταγραφές ομογενών από την αλλοδαπή. Και από κοντά οι οπαδικές φυλλάδες του Μητσοτακισμού να ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι μια αναπάντεχη μεταγραφή τάραξε τα νερά της ομάδας και έφερε στο γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ ξανά το ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενα. Και τα κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας δηλώνουν το ενδιαφέρον τους για την … πρόκριση της ομάδας στον επόμενο γύρο του Champions League ή έστω του Europa!!! Ποιοι να προκριθούν; Οι “τελειωμένοι”, οι “στρατηγικά ηττημένοι”, οι “ποδοσφαιρικά ανύπαρκτοι” της αντιπολίτευσης, αυτοί που οδεύουν ολοταχώς για το 3%; Αυτοί που “έφαγαν το μαύρο της ψυχής τους”; (Πρετεντέρης, 31-8-23).

Ο ξαφνικός “έρωτας” του συστημικού τύπου για το νέο πρόσωπο που διεκδικεί την προεδρία δεν είναι άδολος. Βλέπουν τα αυτογκόλ, την ακατάσχετη φλυαρία, τις εσωκομματικές έριδες, τους πολιτικούς παλιμπαιδισμούς, και οργιάζουν. Θέλουν να αποτελειώσουν ότι έχει απομείνει.

Και κάποιοι – και είναι πολλοί αυτοί – τους δίνουν πάσες.
Ο ένας (προβεβλημένο στέλεχος, πρώην υπουργός) δηλώνει δημοσίως ότι δεν θα ψηφίσει για πρόεδρο. Άλλος υψηλόβαθμος μιλάει για διαδικασίες πασαρέλας. Από κάποιον τρίτο μαθαίνουμε ότι “ο Νίκος Παππάς είναι καλό παιδί και με στοιχεία κανονικού ανθρώπου”!!! Άλλος ινστρούχτορας ισχυρίζεται ότι η κεντρική επιτροπή του κόμματος θα μπορούσε να ψηφίσει έναν …τενεκέ φέτα!! Φλυαρία, ασυναρτησίες και απολιτίκ μπουρδολογίες.

Και τα ευτράπελα δε λείπουν. Απ’ όλα έχει ο μπαξές. Παραθέτουμε ανάρτηση επιφανούς στελέχους που στηρίζει τον Στέφανο Κασσελάκη:

“Ο Μητσοτάκης πάσχισε με πολλά ιδιαίτερα [μαθήματα] και πλήρωσε αδρά για να φιλοτεχνήσει & να κατασκευάσει ένα προφίλ επιτυχημένου, έξυπνου, αυτοδημιούργητου, άριστου, σύγχρονου, ελευθεριακού κλπ… και ξαφνικά του σκάει από απέναντι το πρωτότυπο [ο Κασσελάκης]!!!

Με άλλα λόγια, σύμφωνα με το ευφυές στέλεχος, ο Μητσοτάκης κοιτάζει στον καθρέφτη του και βλέπει …Κασσελάκη. Ίσως θα αδικούσαμε τον δεύτερο αν λέγαμε ότι η σχέση εικόνας και προτύπου μεταξύ Μητσοτάκη – Κασσελάκη είναι σχέση …ισοδυναμίας (συνεπάγεται και αντιστρόφως)…

Ο τελευταίος στίχος του Κηλαηδόνη λέει: “Πώς μας ενώνει και πως μας δονεί / του Διακογιάννη η φωνή”. Το γήπεδο του ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει Βαβυλωνία γιατί έπαψε να ακούγεται η φωνή που ένωνε και δονούσε. Όχι τόσο τα ανώτατα κλιμάκια του ΣΥΡΙΖΑ, όσο την κοινωνία που προσδοκούσε από την Αριστερά να απαλλαγεί από την κακοδαιμονία της αυτοκαταστροφής, μήπως και ανασάνει η χώρα…
Γιατί στον κόσμο του “ποδοσφαίρου” – και όχι μόνο – είναι νόμος: “Όταν χάνεις ηγέτη και ευκαιρίες, ο αντίπαλος θα σκοράρει…”

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr