Από την πιο ιστορική απόφαση για την Παλαιστίνη έλειπε μόνο μία φράση

Είναι λίγες, ελάχιστες οι θετικές στιγμές που έχει ζήσει ο παλαιστινιακός λαός τα τελευταία 75 χρόνια. Από την ημέρα της Νάκμπα, της Καταστροφής δηλαδή, στις 15 Μαΐου του 1948, οι ήττες, η συνεχιζόμενη κλοπή γης και περιουσιών, η κατάληψη σπιτιών, η κατοχή, οι δολοφονίες, οι παράνομες φυλακίσεις, είναι η καθημερινότητα των Παλαιστινίων στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Σήμερα, την ίδια ώρα που οι Παλαιστίνιοι της Γάζας θρηνούν τουλάχιστον 25.000 νεκρούς και ακόμη περισσότερους τραυματίες και που ζουν κάτω από συνθήκες πρωτοφανούς βιαιότητας, έχουν έναν λόγο να χαμογελούν, έστω και με ένα πικρό χαμόγελο.

Η Νότια Αφρική, ο λαός που αποτίναξε το απάνθρωπο καθεστώς Απαρτχάιντ, έκανε αυτό που δεν έκανε καμία άλλη χώρα: αντί να παρακολουθεί ένα ακόμη έγκλημα του Ισραήλ κατά του παλαιστινιακού λαού, επέλεξε να κινητοποιηθεί, προσφεύγοντας το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με την κατηγορία της Γενοκτονίας, κατορθώνοντας έτσι να στρέψει το βλέμμα όλου του κόσμου σε μια γωνιά του πλανήτη που όλοι απέφευγαν να κοιτάξουν εδώ και δεκαετίες.

Αφενός απορρίπτει το αρχικό αίτημα του Ισραήλ που ήταν το δικαστήριο να δηλώσει αναρμόδιο και να κηρύξει την προσφυγή απαράδεκτη.

Επίσης, κρίνει ότι οι αρχικές εισηγήσεις της Νότιας Αφρικής και του Ισραήλ πριν λίγες εβδομάδες δείχνουν ότι όσα γίνονται στη Λωρίδα της Γάζας αποτελούν ενδείξεις που ενδεχομένως στην κύρια διαδικασία που θα ακολουθήσει, να αποδείξουν ότι πράγματι είτε έγινε, είτε ότι συντελείται γενοκτονία.

Το δικαστήριο της Χάγης επίσης έκρινε ότι η δραματική ανθρωπιστική κατάσταση που επικρατεί στη Γάζα και στοιχίζει πλέον και από μόνη της ζωές στους Παλαιστίνιους και η οποία έχει διαμορφωθεί μέσω συνειδητών ενεργειών του Ισραήλ, μπορεί να επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο μέχρι το δικαστήριο να εκδώσει την τελική του απόφαση, εάν το Ισραήλ συνεχίσει τη δολοφονική του πρακτική.

Για τους λόγους αυτούς, το δικαστήριο αποφάσισε με ευρείες πλειοψηφίες να επιβάλλει προσωρινά μέτρα στο Ισραήλ:

1. 15 προς 2: Το Ισραήλ να λάβει μέτρα ώστε να εμποδίσει τη διάπραξη εγκλημάτων όπως αυτά που περιγράφονται στη Σύμβαση: α) τη δολοφονία μελών της απειλούμενης ομάδας (Παλαιστινίων), β) τον σωματικό ή ψυχολογικό τραυματισμό μελών της ομάδας, γ) την διαμόρφωση συνθηκών ζωής που σκοπό έχουν την καταστροφή της ομάδας, δ) μέτρα που έχουν σκοπό να περιορίσουν τις γεννήσεις εντός της ομάδας
2. 16 προς 1: Το Ισραήλ να λάβει μέτρα ώστε να μην προχωρούν στις παραπάνω πράξεις οι ένοπλες δυνάμεις του
3. 16 προς 1: Το Ισραήλ να λάβει μέτρα ώστε να αποτρέπει και να τιμωρεί δημόσια καλέσματα σε γενοκτονικές πράξεις
4. 15 προς 2: Το Ισραήλ να λάβει μέτρα για να μην καταστρέψει στοιχεία και αποδείξεις που ενδεχομένως στοιχειοθετούν το έγκλημα της Γενοκτονίας
5. 15 προς 2: Το Ισραήλ να παραδώσει αναφορά εντός ενός μήνα στο δικαστήριο για τα μέτρα που έλαβε

Έλειπε μια φράση

Η απόφαση είναι πράγματι ιστορικών διαστάσεων. Για πρώτη φορά στη σύντομη και αιματοβαμμένη ιστορία το κράτος του Ισραήλ βρίσκεται στη θέση του κατηγορούμενου και μάλιστα με τη βαρύτατη κατηγορία της Γενοκτονίας. Αυτό και μόνο είναι μια τεράστια επιτυχία της Νότιας Αφρικής. Τα προσωρινά μέτρα που ζητάει το δικαστήριο είναι ενδεικτικά του γεγονότος ότι η ισραηλινή πολιτική δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένας κίνδυνος, μια συνεχόμενη απειλή που πρέπει να περιοριστεί.

Όμως όπως γράψαμε παραπάνω, τα χαμόγελα είναι «πικρά», κι αυτό γιατί έλειπε μια πολύ σημαντική φράση από την απόφαση του ΔΔ: «Άμεση Κατάπαυση Πυρός».

Το Δικαστήριο έκανε μεγάλα βήματα που δεν είχε τολμήσει κανείς στο παρελθόν. Όμως «φρέναρε» λίγο πριν την κρίσιμη γραμμή. Οι γενοκτονίες, ή οι ενδεχόμενες γενοκτονίες (για να είμαστε ορθότεροι νομικά), δε σταματούν αν δε σιγήσουν τα όπλα και οι βόμβες. Οι γενοκτονίες δε σταματούν μόνο με προσευχές.

Το αίτημα εκατομμυρίων πολιτών σε όλη τη γη για άμεση κατάπαυση του πυρός εκ μέρους του Ισραήλ συναντούσε από τότε που ξεκίνησε ο πόλεμος την άρνηση των συμμάχων του Νετανιάχου και πλέον η ελπίδα να απαιτηθεί κάτι τέτοιο από το Δικαστήριο χάθηκε.

Δικαιοσύνη όρθια, αλλά αδύναμη

Η σημερινή απόφαση είναι μια «κίτρινη κάρτα» στο Ισραήλ για μια παράβαση που απαιτούσε «αποβολή». Μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι για το ότι δεν πέρασε απαρατήρητη (όπως άλλες στο παρελθόν), αλλά ταυτόχρονα αποδεικνύει ότι οι δυνατότητες των δικαστών να κινηθούν σε ένα εύφλεκτο διεθνές σύστημα είναι πεπερασμένες.

Το Ισραήλ, αν και απογοητευμένο με την απόφαση, σίγουρα «μπορεί να ζήσει» υποκρινόμενο ότι παίρνει μέτρα υπέρ των αμάχων, ενώ ταυτόχρονα οι ΗΠΑ δεν θα υποχρεωθούν να τοποθετηθούν επί του κρίσιμου ερωτήματος της κατάπαυσης πυρός στο Συμβούλιο Ασφαλείας, καθώς αν αυτό συνέβαινε οι ΗΠΑ είτε θα έπρεπε να γίνουν επισήμως συνένοχες σε μια ενδεχόμενη γενοκτονία, ή να διαλύσουν τελείως τις σχέσεις τους με το Ισραήλ επιβάλλοντάς του την κατάπαυση.

Η παγκόσμια δικαιοσύνη έδειξε ταυτόχρονα δύο πράγματα. Ότι μπορεί να σταθεί όρθια μέσα σε ένα απολύτως χαοτικό διεθνές πλαίσιο, αλλά και ότι δυσκολεύεται να κάνει αυτό που στα αγγλικά λένε «το έξτρα μίλι» ώστε να θέσει όλα τα κράτη προ των ευθυνών τους.

Από την άλλη, αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι σήμερα το μεσημέρι κανείς δεν μπορούσε να είναι σίγουρος ούτε καν για το αν το δικαστήριο θα αποδεχτεί να κρίνει την προσφυγή περί γενοκτονίας, είναι ξεκάθαρο ότι ο πήχης πάνω από τον οποίο πέρασε η σημερινή απόφαση του ΔΔ, ήταν ήδη πολύ χαμηλά δεδομένης της μέχρι σήμερα στάσης της παγκόσμιας κοινότητας που παρακολουθεί απαθής μια γενοκτονία να μεταδίδεται από τα ίδια τα θύματά της live στα social media.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr