Απευθείας τηλεοπτική μετάδοση της δίκης των χρυσαυγιτών

του Άγγελου Προβολισιάνου

Σχόλια κυνικής αποδοχής της αυτοδικίας και έμμεσης επιδοκιμασίας του κοσμηματοπώλη που έκανε θρύψαλα το κεφάλι κάποιου που δεν μπορούσε να σηκώσει έναν πυροσβεστήρα. Αν γυρνούσαμε την κλεψύδρα ανάποδα, όσα αναρτήθηκαν μετά από τον φόνο στο στενό της Ομόνοιας θα ήταν ιαχές ικανοποίησης κατά τις δημόσιες εκτελέσεις στο Μεσαίωνα. Έτσι και τώρα, η φρίκη έγινε συλλογική ηδονή για σύγχρονους ιεροεξεταστές και ο κοινωνικός κανιβαλισμός θράφηκε από το ένστικτο της κυριαρχίας απέναντι σε ένα αδύναμο θύμα.

Το απόστημα του μικροαστισμού έχει σπάσει από το Μάιο του 2012 και διαχύθηκε στις τέσσερις εκλογικές διαδικασίες που ακολούθησαν. Από το «εγέρθητι» περάσαμε στα πογκρόμ και τις μεθοδευμένες επιθέσεις σε μετανάστες, στέκια, συλλογικότητες, αριστερές οργανώσεις και συνδικαλιστές. Στην πορεία προς τις δολοφονίες των Φύσσα και Λουκμάν, η μιντιακή αισθητικοποίηση του μορφώματος έγινε εργολαβία για κάποιους, σε βαθμό που υποσκελίζονταν οι φωνές που προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο. Ναι, κάποιοι αποζητούσαν έναν καθωσπρέπει Κασιδιάρη χωρίς όπλα, καδρόνια και σφαλιάρες σε live μετάδοση. Γιατί οι φασίστες είναι πάντα χρήσιμοι και δη για συγκεκριμένη μερίδα του κομματικού συστήματος.

Νομοτελειακά, το φίδι έφτασε στις γειτονιές και δηλητηρίαζε νοικοκυραίους που υπέφεραν την ασημαντότητά τους με την ψευδεπίγραφη υπερηφάνεια της ανιστόρητης αρχαιολαγνείας. Με τη διαφορά ότι πλέον η κρίση απάλειψε κάθε ελπίδα ταξικού προβιβασμού. Αυτήν την ελπίδα που σου προσφέρει ο μάταιος τζόγος της καπιταλιστικής λοταρίας. Το μείγμα αυτό σε συνδυασμό με τη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, το έλλειμμα δικαιοσύνης και τα εκτεταμένα κρούσματα αδιαφάνειας πολιτικών (πράξεων και προσώπων) μορφοποίησε τον εκφασισμό υπό την ομπρέλα της Χρυσής Αυγής. Και κυρίως, έκανε εμμέσως αποδεκτή τη βία, σε βαθμό που γίνεται θέαμα αρένας.

Η συγκυρία επιβάλλει έναν κοινωνικό απινιδωτή. Και ως τέτοιος μπορεί να λειτουργήσει η ζωντανή μετάδοση της δίκης των χρυσαυγιτών, η οποία εκτός από δικαστικό είναι και πολιτικό γεγονός με διεθνή εμβέλεια. Το αν υπάρχει ή όχι δημόσιο συμφέρον κρίνεται αυταπόδεικτο. 

Το Σεπτέμβρη του 2015, 379.581 πολίτες ψήφισαν μία εγκληματική οργάνωση και δικαιούνται να πληροφορούνται σε απευθείας μετάδοση τις εγκληματικές ενέργειες της πολιτικής τους επιλογής. Η συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της δημοσιότητας των δικαστικών διαδικασιών παρέχει το δικαίωμα της έμμεσης παρουσίας του πολίτη, ειδικά όταν οι αίθουσες μετά βίας εξυπηρετούν την ίδια τη διαδικασία. Η δημοσιότητα δεν θέτει εν αμφιβόλω τη διασφάλιση μίας δίκαιης δίκης, αντιθέτως ο κοινωνικός έλεγχος επικυρώνει το αδιάβλητο των διαδικασιών.

Τον Ιούλιο του 2015, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων αποφάσισε τη μη τηλεοπτική κάλυψη, κρίνοντας ότι δεν διαταράσσεται η δημοσιότητα της δίκης, αφού παρουσία στην αίθουσα θα έχουν δημοσιογράφοι και φωτογράφοι. Μετά από τρία χρόνια, η κοινωνική πλειοψηφία αγνοεί την πορεία της, γεγονός που λειτουργεί ως άλλοθι και ωθεί τα μέλη της ακροδεξιάς οργάνωσης σε νέες εγκληματικές επιθέσεις. Η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου ήρθε επί τη βάση του αποστεωμένου νομοθετικού πλαισίου, το οποίο ορίζει ότι απαγορεύεται η ολική ή μερική μετάδοση μίας δίκης, με εξαίρεση την ομόφωνη έγκριση από δικαστήριο και διαδίκους. Δηλαδή, ποτέ. 

Η τηλεοπτική μετάδοση μπορεί να λειτουργήσει ως διαδικασία κοινωνικής αφύπνισης και επαγρύπνησης απέναντι στη φασιστική απειλή. Δεν πρόκειται για  κοινωνική 

πανάκεια, αλλά για ένα δραστικό μέτρο

απέναντι στο τέρας που ανασυντάχθηκε και κοιτά την κοινωνία κατάματα. Είναι, επίσης, η ευκαιρία για την αποκατάσταση της χαμένης αξιοπιστίας της τρίτης εξουσίας. 

Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr