Τυχαία θυμήθηκα τα πιστοποιητικά που απαιτούνται για να βγάλει κανείς άδεια γάμου και μου έγινε ξεκάθαρο για ποιο λόγο είναι αδύνατο να ενισχυθεί η επιχειρηματικότητα στην χώρα μας. Μόνο και μόνο για να παντρευτεί κάποιος με πολιτικό γάμο απαιτείται:

-Αίτηση: ένας πολίτης να την συμπληρώσει, ένας υπάλληλος να την πρωτοκολλήσει και ένα δωμάτιο για να αρχειοθετηθεί απλά και μόνο για να ζητήσω αυτό που θέλω από την υπηρεσία. Αναρωτιέμαι γιατί σε καμία ιδιωτική επιχείρηση δεν κάνω αιτήσεις για αυτό που θέλω. Προφανώς το κράτος δεν έχει αυτιά και πρέπει να το διαβάσει.

-Ληξιαρχική πράξη γεννήσεως: γιατί για κάποιο ακατανόητο λόγο είναι απαραίτητο να ξέρει η πολιτεία που και πότε γεννήθηκα προκειμένου να με αφήσει να παντρευτώ. Προφανώς ελέγχει αν υπάρχει η πρέπουσα διαφορά ηλικίας.

-Υπεύθυνη δήλωση πως δεν έχω νομικό κόλλημα να παντρευτώ σύμφωνα με μια σειρά διαφορετικούς νόμους: λες και αν είχα κόλλημα θα ερχόμουν μέχρι εκεί για να το δηλώσω και δεν θα το «αποσιωπούσα» ή η δήλωσή μου αυτή με καθιστά πιο υπεύθυνο απέναντι στον νόμο αν σκοπεύω να παρανομήσω.

-Αναγγελία γάμου σε εφημερίδα: λες και κάθεται κανείς να διαβάζει τους γάμους για να δει αν την τυχόν η γυναίκα του πάει και ξαναπαντρευτεί με άλλον.

-Φωτοτυπία ταυτότητας: καταλαβαίνω την επίδειξη ταυτότητας για την πιστοποίηση των στοιχείων αλλά το κράτος γιατί πρέπει να κρατήσει και φωτοτυπία της? Για να με θυμάται ή για να μου στείλει δώρο?

-15€ παράβολο δημοσίου ταμείου και 75€ δημοτικό παράβολο: είναι η μόνες λογικές απαιτήσεις για καθαρά εισπρακτικούς λόγους βέβαια.

-Εκτός από όλα τα παραπάνω, απαιτούνται φυσικά και οκτώ εργάσιμες ημέρες για την έκδοση της άδειας χρονικό διάστημα εύλογο για την Ελλάδα αν σκεφτεί κανείς πως κάποιος δημόσιος υπάλληλος πρέπει να πρωτοκολλήσει και να αρχειοθετήσει τον ιλιγγιώδη αριθμό των πέντε ολόκληρων εγγράφων. Δικαιολογημένο και το ξεχωριστό επίδομα που λογικά θα παίρνει για την πρωτοκόλληση μηδέν κόμμα έξι εγγράφων την ημέρα.

Όταν λοιπόν πρέπει κάποιος να περάσει μια τόσο ανούσια διαδικασία μόνο και μόνο για να νομιμοποιήσει την αγάπη του κι όταν το κράτος σε κάνει να αγανακτήσεις ακόμα και στην πιο όμορφη στιγμή της ζωής σου, τότε είναι απορίας άξιο πως περιμένουμε να υπάρχουν επενδύσεις σε ένα κράτος που την γραφειοκρατία την έχει αναγάγει σε επιστήμη.

Μετά από όλα αυτά και αφού ευχαρίστησα την καλή μου τύχη που παντρεύτηκα και δεν πρόκειται να περάσω την ίδια άσκοπη διαδικασία δεύτερη φορά, κατέληξα στο συμπέρασμα πως κάτι ξέραμε στο δημοτικό που απλώς ρωτάγαμε:«τα φτιάχνουμε»?

Μακάρι έτσι απλά να μπορούσαμε να «φτιάξουμε» και το φρενοβλαβές κράτος μας.

Στείλτε μας και τις δικές σας απόψεις στο [email protected]