Γράφει ο Θανάσης Καρτερός
Επειδή φαινομενικά διά ασήμαντον αφορμήν ξεκίνησε μια διαδικτυακή συζήτηση περί ρουφιάνων και ρουφιανιάς, θα ήθελα να προσθέσω το λιθαράκι μου στου ευρύτερο και οπωσδήποτε εποικοδομητικό προβληματισμό.
Οι σημασίες της λέξης ρουφιάνος είναι πολλές και όλες γνωστές και απαίσιες. Η χρήση της ωστόσο δεν είναι ενιαία και υποδηλώνει συνήθως, αν όχι πάντα, τα εθνικά και πολιτικά πιστεύω του χρήστη.
Παραδείγματα:
Ο τύπος με την κουκούλα στην κατοχή, που έδινε τους αντιστασιακούς για να τους εκτελέσουν οι ναζί, ήταν για τους εαμίτες ρουφιάνος. Αλλά για το ελληνικό κράτος της εθνικοφροσύνης ήταν άξιος τιμής -μέχρι σε ανώτατες αστυνομικές θέσεις κάθισαν ορισμένοι. Ενώ εκτελέστηκαν ως ρουφιάνοι, ως κατάσκοποι δηλαδή ξένων δυνάμεων, πολλοί από κείνους που γλίτωσαν από τους κουκουλοφόρους -όπως ο Μπελογιάννης, για να αναφέρουμε την πιο γνωστή περίπτωση.
Ο ασφαλίτης της χούντας ήταν για τους φοιτητές και τους αντιστασιακούς ρουφιάνος. Το καθεστώς όμως του έδινε προαγωγές ανάλογα με το πόσους κάρφωνε.
Ο πράκτορας της ΕΥΠ είναι σήμερα για πολύ κόσμο ρουφιάνος. Για εξίσου πολλούς όμως είναι προστάτης της εθνικής μας ασφάλειας και βοηθός του νόμου και της τάξης.
Ακόμα κι ο αστυνομικός με πολιτικά, που κάνει βόλτες στα Εξάρχεια, είναι για ένα κόσμο ρουφιάνος. Για άλλους όμως είναι άνθρωπος του καθήκοντος.
Υπάρχουν και αντίθετα παραδείγματα, και μιας και η συζήτηση ξεκίνησε με αφορμή τον Βαξεβάνη, μπορούμε να περιοριστούμε σε κάποια που τον αφορούν:
Ο Βαξεβάνης μπορεί για τους αναγνώστες του, ή για τη Guardian που τον βράβευσε, να αποδείχτηκε καλός δημοσιογράφος δημοσιεύοντας τη λίστα Λαγκάρντ. Αλλά για τον Βενιζέλο και για πολλά πρόσωπα που υπάρχουν στη λίστα είναι ρουφιάνος. Για να μην πούμε ότι αυτό παραλίγο να το επιβεβαιώσει και το δικαστήριο.
Ο ίδιος δημοσιογράφος, ενώ για κάποιους κάνει τη δουλειά του αποκαλύπτοντας τις δουλειές της κυρίας Στουρνάρα με το δημόσιο, ή τις θεσούλες στις οποίες τρύπωσαν άλλες κυρίες επωνύμων, ή τις κομπίνες του κυρίου Σάλα, και άλλα πολλά, για τον κύριο και την κυρία Στουρνάρα, για άλλους κυρίους και κυρίες, για τον κύριο Σάλα και πολλούς άλλους, δεν είναι παρά ρουφιάνος.
Λογικό τέλος είναι ο ίδιος Βαξεβάνης, ο οποίος ασχολείται συνεχώς με τα έργα και τις ημέρες του Μαξίμου και των ανθρώπων του, να είναι για τον μεν Μουρούτη και τους διαδικτυακούς οπαδούς του ρουφιάνος, ενώ για τους αντιπολιτευόμενους τον Σαμαρά και τα μνημόνια, για τους απολυμένους της ΕΡΤ και τους δημοτικούς αστυνόμους, να είναι ένας γενναίος δημοσιογράφος.
Διαλέγετε και παίρνετε. Και η ρουφιανιά όπως βλέπετε δεν είναι άσχετη με το ποιος είσαι και με ποιον είσαι.
Τουλάχιστον ο Βαξεβάνης ξέρουμε με ποιον είναι…
