Ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι

Η νεκροψία της κυπριακής Οικονομίας και τα αίτια που
την προκάλεσαν θα είναι μία ατέρμονη στον χρόνο διαδικασία εφόσον αυτή πάντοτε
φιλτράρεται μέσα από τα κανάλια της πολιτικής σκοπιμότητας και της
εκμετάλλευσης του θέματος από όλους όσους συνουσιάζονταν τότε στο ίδιο κρεβάτι
της διαπλοκής και της διαφθοράς με το νεοφανές τότε επιχειρηματικό
καπιταλιστικό πλιάτσικο στην Αθήνα. 

Αντί αυτή η νεκροψία να περιοριστεί στα γεγονότα και στα έγγραφα της εποχής που συντάσσονταν και κυκλοφορούσαν τότε, δυστυχώς οι παλλακίδες της τότε διαπλοκής σε μία ύστατη προσπάθεια διάσωσης του εραστή της διαφθοράς χτίζουν το ψέμα τους στις μισές αλήθειες διαστρεβλώνοντας τα αίτια και αιτιατά της κατάρρευσης της Κυπριακής οικονομίας. Ψέμα που κτίζεται σε μισές αλήθειες είναι η κορωνίδα των ψεμάτων.

Και όμως η αλήθεια μας κοιτάει κατάματα και εμείς στρέφουμε το βλέμμα μας αλλού από τον φόβο της τύφλωσης μας γιατί είναι τόσο δυνατό το φως της που εκπέμπει.

Το 2007 και 2008 η Μαρφιν Εγνατία Τράπεζα του κ. Βγενόπουλου ήταν θυγατρική της Λαϊκής Τράπεζας Κύπρου, μίας Τράπεζας με ισχυρή κεφαλαιουχική βάση και με αυστηρές δανειοδοτικές πρακτικές και διαδικασίες που για να πάρεις ένας πολίτης δάνειο θα έπρεπε όχι μόνο να υποθηκεύσει τα υπάρχοντα περιουσιακά του στοιχεία αλλά και όλα όσα θα μπορούσε να αποκτήσει στο μέλλον ο ίδιος και η οικογένεια του, εφόσον όσες εξασφαλίσεις εμπράγματες και να είχες, οι προσωπικές εγγυήσεις της οικογένειας ήταν προαπαιτούμενο.

Τον ίδιο καιρό που ο Βγενόπουλος και αυτοί που τον περιστοίχιζαν έδιναν δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων στον εαυτό τους (αυτό-δάνεια όπως τις αυτομηνύσεις του κ. Βγενόπουλου), σε φίλους τους και σε συνδεδεμένα με τους ίδιους πρόσωπα, χωρίς εξασφαλίσεις και χωρίς εγγυήσεις για να στηρίξουν τις δικές του σπεκουλάδορικες επενδύσεις από λεφτά που έπαιρναν από τα κεφάλαια της Λαϊκής και ή από την ρευστότητα που η ίδια η Λαϊκή δανειζόταν ή εξασφάλιζε από τους καταθέτες της, οι δανειολήπτες στην Κύπρο έπαιρναν δάνεια μόνο αν έπειθαν την Λαϊκή ότι δεν είχαν ανάγκη πραγματική αυτό τον δανεισμό! Για σκοπούς σωστής αντίληψης της μεγάλης κομπίνας που γινόταν σε βάρος των καταθετών της Λαϊκής και του κύπριου φορολογουμένου αρκεί να αναφέρουμε την παραστατική περίπτωση δανεισμού κύπριου πολίτη με εξασφάλιση τις μετοχές της Λαϊκής που είναι και πλησιόχρονη των δανεισμών εκατοντάδων εκατομμυρίων στην Αθήνα προς τον Ζολώτα, Φράγκου, Βιεναμίν και άλλων.

Ο Κύπριος αυτός έκανε τότε τον Απρίλιο του 2008, αίτηση δανείου για το ποσόν των €200.000.- με εξασφάλιση τις μετοχές του στην Λαϊκή Επενδυτική και στην ίδια την Λαϊκή Τράπεζα, η αξία των οποίων τότε κάλυπτε τον δανεισμό του κατά 215% και όμως η Τράπεζα του έβαλε όρο ότι σε περίπτωση που η αξία τους έπεφτε στο 175% τότε ο δανειολήπτης ήταν υπόχρεος να προσκομίσει περαιτέρω εξασφαλίσεις για να είναι καλυμμένη η Τράπεζα στο 200%. Επίσης άλλος όρος ήταν ότι σε περίπτωση που η αξία της κάλυψης έπεφτε στο 150% τότε η Τράπεζα θα ρευστοποιούσε τις μετοχές του πελάτη της με το πληρεξούσιο που ο πελάτης είχε δώσει στην Τράπεζα εκ των προτέρων για να μην χρειάζεται η συγκατάθεση του πλέον. Όπως προκύπτει από έγγραφα που έχουμε στη διάθεσή μας, για να δοθεί αυτό το δάνειο πέρασε από χίλια μύρια κύματα και από τόσους ελέγχους και με την ανάμειξη πολυάριθμων λειτουργών της Τράπεζας (Βλέπε Approval History).

Αν τώρα για παράδειγμα συγκρίνουμε την πιο πάνω περίπτωση του κύπριου δανειολήπτη με τα δάνεια των 700 τόσων εκατομμυρίων που δάνεισε η Μαρφιν Εγνατία στον Ζολώτα χωρίς επαρκείς εξασφαλίσεις, χωρίς προσωπικές εγγυήσεις και χωρίς όρους ρευστοποίησης των ενεχυριασμένων μετοχών της MIG τότε σίγουρα η νεκροψία της Λαϊκής Τράπεζας και κατ’ επέκταση της Κυπριακής Οικονομίας δεν είναι και τόσο δύσκολη εξίσωση. Απλά κάποιοι ήταν ακριβοί στα πίτουρα και φτηνοί στο αλεύρι.

* Ο Χρήστος Πουτζιουρής είναι κύπριος δικηγόρος κι έχει ασχοληθεί εκτεταμένα με το τραπεζικό Δίκαιο

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr