Γραφεί ο Θανάσης Καρτερός
Το τελευταίο μην το υποτιμάτε. Αιχμάλωτος μιας σέχτας ακροδεξιών, που ακούνε Κεντροδεξιά και τραβάνε πιστόλι, ο αρχηγός της Ν.Δ. κινείται σε ένα ναρκοθετημένο έδαφος μέσα στο ίδιο του το κόμμα. Δίνει, με αφορμή το “Μακεδονικό”, την εικόνα στο πανελλήνιο ότι ακολουθεί αντί να τον ακολουθούν. Ότι δεν έχει άποψη, γραμμή, τσαγανό, ορίζοντες, βάρος, πολιτική σκέψη. Απογοητευτικό τον χαρακτηρίζουν οι Ευρωπαίοι κομματικοί του φίλοι. Ασταθή οι ηγεσίες των μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών. Λίγος, ανεπαρκής, «δεν μπορεί το παιδί» είναι η ταμπέλα που του κόλλησαν στους διαδρόμους της Ν.Δ. και αναβοσβήνει πάνω από το κεφάλι του.
Δεν είναι σε θέση να ανοίξει δρόμους, να εμπνεύσει, να πείσει να τον ακολουθήσουν. Αυτό, όμως, είναι το μισό του κακού. Το άλλο μισό, ίσως ακόμα χειρότερο, είναι ποιους επέλεξε να ακολουθεί. Έχει συμβεί και άλλες φορές στην Ιστορία ηγέτες χωρίς προσόντα να γίνονται καταστροφικοί, ακολουθώντας νάνους που τους κολακεύουν, ή τους εκβιάζουν ή απλώς τους αποπλανούν. Ε, ο Κυριάκος ακολουθεί τον Άδωνι – αν είναι δυνατόν. Τον Σαμαρά – ο Θεός να βάλει το χέρι του. Τους ολετήρες, τους εχθρούς που έγιναν φίλοι και τους είδα -φως-κι-ανέβηκα της παράταξής του. Με αποτέλεσμα αυτό που όλοι βλέπουμε στη δημόσια εικόνα της.
Καλύτερα, θα πεις. Όμως δεν είναι έτσι. Διότι, εκτός από την κρυφή χαρά της κυβέρνησης με τέτοιον αντίπαλο απέναντί της, υπάρχει και η χώρα. Και θα ήταν εκατό φορές καλύτερα για όλους αν η Ν.Δ. αξιωνόταν να απαλλαγεί από όσους, ελέω Μητσοτάκη, μπορούν να στεγάζουν την εμπάθεια, τη μικρόνοια, και το ακροδεξιό θράσος στην αξιωματική αντιπολίτευση…
πηγή:avgi.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
