Σύμφωνα με νέα μεγάλη των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ στην κορυφή της λίστας βρίσκονται οι αγρότες, οι αλιείς και οι ξυλοκόποι, ενώ αντίθετα στο τέλος της βρίσκονται οι εκπαιδευτικοί.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ρέπουν περισσότερο στην αυτοκτονία όσοι κάνουν χειρωνακτικό επάγγελμα και νιώθουν απομονωμένοι στη δουλειά τους, καθώς και όσοι -ιδίως στον κατασκευαστικό τομέα- έχουν ανασφάλεια για το αν θα έχουν δουλειά και στο μέλλον.
Η μεγάλη έρευνα εντοπίζει τεράστιες διαφορές ανάμεσα στα επαγγέλματα, όσον αφορά τα ποσοστά αυτοκτονιών, διαχρονικά. Υψηλά ποσοστά εμφανίζουν επίσης οι ξυλουργοί, οι μεταλλωρύχοι, οι ηλεκτρολόγοι και οι οικοδόμοι. Ακολουθούν μηχανικοί (εγκαταστάσεων, επισκευών κ.λπ.), βιομηχανικοί εργάτες και αρχιτέκτονες.
Την μικρότερη πιθανότητα αυτοκτονίας από όλους έχουν οι καθηγητές, δάσκαλοι και βιβλιοθηκάριοι. Άλλα επαγγέλματα με πολύ χαμηλά ποσοστά αυτοκτονιών είναι οι υπάλληλοι γραφείου, οι κουρείς-κομμωτές, οι μάγειροι και όσοι ασχολούνται με τη φροντίδα παιδιών.
Λίγο πάνω από το μέσο της λίστας βρίσκονται οι αστυνομικοί, πυροσβέστες, καλλιτέχνες, αθλητές, δημοσιογράφοι, μαθηματικοί και προγραμματιστές. Επιστήμονες-ερευνητές, λογιστές, οικονομολόγοι, κληρικοί, μεσίτες και πωλητές είναι κάτω από το μέσο της λίστας κινδύνου. Οι γιατροί και άλλα επαγγέλματα του τομέα της υγείας έχουν κατά μέσο όρο 80% μικρότερη πιθανότητα να αυτοκτονήσουν σε σχέση με τους αγρότες και τους αλιείς.
Κύρια αιτία της αυτοκτονίας είναι η κατάθλιψη. Οι περισσότερες αυτοκτονίες γίνονται από άτομα μέσης ηλικίας, πολύ συχνότερα από άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες. Τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονιών γυναικών εντοπίζονται μεταξύ όσων εργάζονται στα σώματα ασφαλείας (αστυνομία, πυροσβεστική κ.α.) και στο δικηγορικό επάγγελμα, δύο τομείς, όπου το στρες είναι μεγάλο.
Στις ΗΠΑ, οι αυτοκτονίες ατόμων άνω των 16 ετών εμφανίζουν αύξηση πάνω από 20% μετά το 2000. Οι αυτοκτονίες μεταξύ αγροτών και αλιέων είναι 85 ανά 100.000 άτομα (στους άνδρες 91 ανά 100.000), ετησίως.
Οι ερευνητές εξηγούν ότι ένα λόγος για τις αυξημένες αυτοκτονίες μεταξύ αγροτών, αλιέων και υλοτόμων είναι ότι, εκτός απο τη συχνή μοναξιά και το χαμηλότερο εισόδημα, έχουν μεγαλύτερη απροθυμία να ζητήσουν βοήθεια από ψυχολόγο ή ψυχίατρο, εν μέρει λόγω της λανθασμένης αντίληψης ότι κάτι τέτοιο θα θεωρηθεί αδυναμία από τους γύρω τους.
Ακόμη, οι αγρότες εκτίθενται συχνότερα στις χημικές ουσίες των εντομοκτόνων-παρασιτοκτόνων, που μπορεί να επηρεάσουν το νευρικό σύστημά τους και να συμβάλουν σε κατάθλιψη. Κάτι ανάλογο μπορεί να ισχύει στις περιπτώσεις των εργαζομένων σε τομείς εγκατάστασης-επισκευής-συντήρησης, οι οποίοι επίσης εκτίθενται σε διαλυτικά και άλλες δυνητικά επικίνδυνες χημικές ουσίες, που πλήττουν το νευρικό σύστημα.
