«Στη συζήτηση για το μέλλον της εργασίας, ουσιαστικά το ζήτημα που τίθεται είναι πώς θα πρέπει να αναπροσαρμοστούν τα συστήματα θεσμικής προστασίας της εργασίας, αλλά και τα συνδικάτα, προκειμένου να αποκριθούν στις νέες προκλήσεις» τόνισε στην ομιλία της η υπουργός Εργασίας.
«Το βλέμμα μας οφείλει να είναι στραμμένο στην ανάγκη αποκατάστασης βασικών θεσμών που έχουν αποδιαρθρωθεί, όπως είναι ο θεσμός των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αυτή είναι η πρώτη πρόκληση» υπογράμμισε η κ. Αχτσιόγλου, προσθέτοντας ότι η αποκατάσταση, παρότι είναι αναγκαία, σίγουρα δεν είναι επαρκής «για να ανταποκριθούμε στις εντεινόμενες προκλήσεις».
«Πρέπει να αρχίζουμε να συζητάμε με έναν τρόπο πιο οραματικό, που παρότι θα συμπεριλαμβάνει την ιδέα της αποκατάστασης κύριων θεσμών προστασίας της εργασίας, δεν θα εξαντλείται σ’ αυτήν. Γι’ αυτό, πρέπει να προχωρήσουμε με ακόμη μεγαλύτερη τόλμη σε επαναστατικές παρεμβάσεις υπέρ αυτών που δεν έχουν φωνή, των νέων, των επισφαλώς εργαζομένων, των μεταναστών, να προχωρήσουμε σε ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που μέσα από το δικαίωμα στην εργασία θα δώσουν φωνή στους αόρατους, θα κάνουν ορατούς τους αόρατους και, μέσω του δικαιώματος στην εργασία, όλα τα κοινωνικά δικαιώματα θα αποκτήσουν περιεχόμενο» σημείωσε η υπουργός.
Παράλληλα, η κ. Αχτσιόγλου υπογράμμισε ότι η ανάγκη για ριζοσπαστικές παρεμβάσεις, αφορά τόσο τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις όσο και τα συνδικάτα. Ανέφερε δε, ότι ο εργατικός διεθνισμός οφείλει να μεταβεί από το επίπεδο του συμβολισμού και του συνθήματος στο οποίο μέχρι τώρα κινείται, στη φάση της αποφασιστικότητας και της ενεργοποίησης, με στόχο και αίτημα την «προς τα πάνω» εναρμόνιση των επιπέδων εργατικής προστασίας και την «προς τα πάνω» σύγκλιση των μισθών. «Γι’ αυτό και η πρωτοβουλία που έχει αναλάβει η ETUC για την “προς τα πάνω” σύγκλιση των μισθών στην Ευρώπη, είναι κορυφαίας σημασίας» σχολίασε η υπουργός Εργασίας.
«Στην ίδια κατεύθυνση» τόνισε «θα πρέπει να επιδιώξουμε την ενίσχυση σε ενωσιακό επίπεδο του ρόλου των κοινωνικών ανταγωνιστών στον καθορισμό των κανόνων που ρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις – κι εδώ δεν μιλώ για τίποτε άλλο από τη διεξαγωγή συλλογικών διαπραγματεύσεων, και τη σύναψη δεσμευτικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας σε επίπεδο ΕΕ».
