30 χρόνια από τη "δολοφονία" του Κώστα Ταχτσή

Γράφει ο Αντώνης Μποσκοίτης

Στις 27 Αυγούστου του 1988, η αδερφή του Κώστα Ταχτσή βρήκε νεκρό τον συγγραφέα στο σπίτι του στον Κολωνό. Ο θάνατος του προσδιορίστηκε περί τα δύο 24ωρα νωρίτερα, δηλαδή την 25η Αυγούστου, σαν σήμερα πριν από ακριβώς 30 χρόνια.

Πολλές είναι οι ιστορίες που έχουν ακουστεί για το γεγονός του θανάτου του – ιστορίες που αγγίζουν πια τα όρια του αστικού μύθου μαζί με ένα σωρό εκπομπές στην τηλεόραση, αφιερώματα, άρθρα κ.λπ. Σύμφωνα με την τρανς καλλιτέχνιδα Πάολα Ρεβενιώτη, που γνώριζε καλά τον Ταχτσή από την ”πιάτσα” της οδού Αθηνάς, όπου εκδιδόταν κι εκείνος, ο θάνατος του μάλλον προήλθε από φυσικά αίτια και συγκεκριμένα από τον συνδυασμό αλκοόλ και χαπιών που έπαιρνε εκείνη την περίοδο. Η αστυνομία, άλλωστε, ποτέ δεν μίλησε επισήμως για δολοφονία.

Για τη σημερινή επέτειο από το θάνατο ενός από τους μεγαλύτερους συγγραφείς που αξιώθηκε η νεοελληνική γραμματεία, ανοίγω το βιβλίο των συνεντεύξεων μου και παραθέτω ένα απόσπασμα από μία μαραθώνια ανέκδοτη συνέντευξη με μιαν άλλη τρανς καλλιτέχνιδα, τη Μπέττυ Βακαλίδου.

Η Βακαλίδου, γνωστή από το βιβλίο της που συντάραξε κάποτε τη συντηρητική αθηναϊκή κοινωνία, αλλά και από τη δραστηριότητα της στο θέατρο, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ήταν ένα από τα πρόσωπα του κύκλου του Ταχτσή που οι αρχές έβαλαν στο στόχαστρο. Η κατάθεση της είναι συγκλονιστική, φόρα – παρτίδα και τόσα χρόνια μετά, ο αναγνώστης αισθάνεται πως η ίδια δεν έχει απολύτως τίποτα να κρύψει από την τρικυμιώδη σχέση της με τον δημιουργό του ”Τρίτου στεφανιού”:

Θέλω να σας πάω τώρα στα ”Πρόσωπα φυσικά κι αλλόκοτα”, το πρώτο σας θεατρικό. Είχα έναν καθηγητή στη σχολή κινηματογράφου που διατέλεσε βοηθός του Διαμαντόπουλου στην εν λόγω παράσταση. Έχω ακούσει απ’ αυτόν απίθανες ιστορίες…

Το ’82 – ’83 ήταν αυτή η παράσταση και είχαν γίνει πολλά ευτράπελα και όχι μόνο. Τύχη ήταν, βέβαια, να δουλέψω κοντά στον Γιάννη Διαμαντόπουλο, που ήταν βοηθός του Μάριο Μπολονίνι. Είχε προηγηθεί η ταινία του Σταύρακα τον ίδιο καιρό πάνω – κάτω, ενώ δεν πέρναγε εβδομάδα χωρίς να έχω δημοσιεύματα. Εδώ ξεκινάει και η διαβόητη κόντρα μου με τον συγγραφέα Κώστα Ταχτσή: Το ρόλο μου ήταν να τον παίξει αυτός και ο παραγωγός Σωτήρης Μπασιάκος, που τότε ήταν σύντροφος της Έλλης Λαμπέτη και αργότερα παντρεύτηκε τη Χαρούλα Αλεξίου, μου είχε πει τα εξής: Ο Ταχτσής ήθελε να έπαιρνε ρόλο στη δική μας παράσταση που θα ακολουθούσε αυτήν της Τσανακλίδου με τα τραγούδια της Edith Piaf. Όταν πήραν εμένα και όχι αυτόν, άρχισε να κινεί λυτούς και δεμένους! Είχε γίνει και έξαλλος από πριν, αφού το βιβλίο του ερχόταν δεύτερο σε πωλήσεις μετά από το δικό μου! Υπολογίστε ότι τον είχα ξεφωνίσει επίσης για μία ακόμη συνέντευξη του: Είχε βγει την ίδια μέρα με την εκδήλωση στο θέατρο Λουζιτάνια κι είχε πει πως οι τραβεστί, όπως και οι ομοφυλόφιλοι, δεν είναι άξιοι να ηγηθούν ενός κινήματος. Ψέμα φυσικά, αφού πίσω από μας υπήρχαν άλλοι άνθρωποι, τα παιδιά του ΑΚΟΕ.

Το παράδοξο είναι πως οι δηλώσεις αυτές είχαν γίνει από έναν άνθρωπο ανοιχτά ομοφυλόφιλο και παρενδυτικό επίσης.

Μα αυτό ήταν που με θύμωσε περισσότερο! Έπιανε τον Μπασιάκο και τον Διαμαντόπουλο κι οι άνθρωποι με μιαν αθωότητα μου λέγανε τι τους έλεγε για μένα. Μέχρι και την Ειρήνη Παππά έπιασε, κολλητή του Διαμαντόπουλου, για να με πετάξουν απ’ το θίασο. Ήξεραν φυσικά όλοι ότι δεν ήταν και πολύ καλός άνθρωπος και πολύ θα χαίρονταν σαν μάθαιναν κάθε φορά που τον έδερνε η Αλόμα. Και στο μεταξύ η Λαμπέτη να λέει του Μπασιάκου (σ.σ. Μιμείται τη φωνή της Λαμπέτη): ”Σωτήρη, αν αυτό το παιδί αποδίδει το μισό από την ταινία του Σταύρακα, να τη συνεχίσετε και να την κάνετε την παράσταση”.

Αντιδράσατε κι εσείς, όμως, απέναντι στον Ταχτσή, δεν κάτσατε με σταυρωμένα χέρια.

Τότε αισθανόμουν δυνατή! Απ’ την εκδήλωση του ΑΚΟΕ και μετά, στάθηκα στα πόδια μου, γιατί με αγκάλιασαν άνθρωποι της τέχνης. Μέχρι σήμερα εκτιμώ πολύ την αγκαλιά που μου ανοίγουν οι άνθρωποι και απ’ όλους κλέβω κάτι απ’ τη θετική τους ενέργεια! Πόσο μάλλον τότε, σε δύσκολους καιρούς, που κάποιοι με εμπιστεύθηκαν κι έτσι κληρονόμησα την αγωνία μου για μια επιβίωση με αξιοπρέπεια, μόνο και μόνο για να μην τους προδώσω. Έτσι, αν θέλετε να μάθετε, οργάνωσα μια μικρή απαγωγή του Ταχτσή! Παίρνω δυο φίλους μου Κορυδαλλιώτες, όχι πελάτες, και τη στήνουμε έξω απ’ το σπίτι του στον περιφερειακό Λυκαβηττού, στη Σαρανταπήχου. Τον βλέπουμε εκεί παραπέρα να κάνει πιάτσα με ένα φορεματάκι απ’ αυτά τα τουριστικά. Εγώ στο τιμόνι. Τον βάζουν οι άλλοι στο αμάξι, το κλειδώνω, αυτό ήτανε. Τον πέρασα συμβολικά από το Κολωνάκι, μετά από την Ηρώδου Αττικού γιατί ήταν και της εξουσίας άνθρωπος, κατεβήκαμε τη Συγγρού, αφού κι εκεί έκανε πιάτσα καμιά φορά και τον έφτασα Αμφιθέας, στο σπίτι που έμενα. Πριν τον πάμε στα Λιμανάκια, στη διαδρομή έφαγε μερικές φάπες απ’ τους Κορυδαλλιώτες. Ο ένας του άνοιξε την τσάντα, έπιασε κάτι, ”Κραγιόν, ρε παλιόπουστα;” του είπε και το πέταξε απ’ το παράθυρο. Αυτός να φωνάζει: ”Μπέττυ, οι διαφορές μας δεν λύνονται έτσι” κι εγώ να τους λέω ”Βουλώστε του το στόμα”, οπότε πάλι αυτός να φωνάζει ”Όχι, έχω άσθμα και θα πεθάνω”…Σημειωτέον, το ποτήρι ξεχείλισε με τις αμφισβητήσεις του και τις ειρωνείες του στις δηλώσεις που είχε κάνει για μένα ο Ζαν Ζενέ. ”Σε ποια γλώσσα διάβασε ο Ζενέ αυτά τα πορνογραφήματα;” έλεγε, αφρισμένος απ’ τη ζήλια του! Μέχρι ότι ”κάποιοι φεύγουν απ’ τα δικαστήρια ήρωες και πλούσιοι” είχε πει! Τον καθίζω σ’ ένα βραχάκι, ανεβαίνω εγώ σ’ ένα πιο ψηλό και του κάνω: ”Ήρωας και πλούσιος, λοιπόν”. Ήταν πολύ σκληρό όλο αυτό τώρα που το σκέφτομαι πάλι. Μετανιώνω, μετανιώνω…

Θα μετανιώνατε για οποιονδήποτε άνθρωπο ή επειδή ο Ταχτσής ήταν αυτός που είναι μέχρι σήμερα;

Μετανιώνω για κάτι πολύ σκληρό που δεν θα ήθελα να το επαναλάβω στη ζωή μου! Κόλλησα τη μούρη μου στη δική του και του είπα: ”Θα σου κόψω τη μύτη και δε θα μπορέσεις να την ξαναφτιάξεις! Και μέσα να με κλείσεις, υπάρχουν άλλοι έξω που θα σε καθαρίσουν”! Του βγάλαμε την περούκα και τον παρατήσαμε…Καθόλου δεν αντέδρασε ο Ταχτσής εκεί που θα μπορούσε να με έχει στείλει στο Αυτόφωρο για απαγωγή, ξυλοδαρμό, διασυρμό…

Γνωρίζω, ωστόσο, πως ο Ταχτσής τον ίδιο καιρό ζήτησε από τον Μάνο Χατζιδάκι να μιλήσει του Καραμανλή ώστε να τον φυλάνε μπάτσοι στην πιάτσα.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως το ”Τρίτο Στεφάνι” ήταν το αδύνατο σημείο του, αφού ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είχε πάρει ήδη προκαταβολή για να το κάνει ταινία. Του έκανα μεγάλη ζημιά και δεν μου το συγχώρεσε ποτέ, μου τό’χε πει κι ο ίδιος! Μετά από το θόρυβο που ξέσπασε, ο Αγγελόπουλος είπε ”Στοπ” κι έδωσε πίσω τα λεφτά της προκαταβολής. Στα δικαστήρια, βέβαια, πήγαμε λίγο μετά, όταν δήλωσε πάλι σε μεγάλη εφημερίδα πως τον κυνηγάει η ”μαφία των τραβεστί” με αρχηγούς εμένα και την Αλόμα.

Η Αλόμα ήταν τσαμπουκαλού, αλλά δε μνημονεύεται σήμερα με χαμόγελα. Στην κηδεία της, την ώρα που κατέβαζαν το φέρετρο, μια άλλη τρανς φώναξε: ”Και τσιμέντο βάλτε, μην τυχόν και βγει” (γέλια)

Ναι, αλλά κι αυτός τι έκανε; Πήγαινε να κάνει πιάτσα δίπλα της κι όταν την έβλεπε με πελάτη, πήγαινε και του έλεγε: ”Κύριε, με συγχωρείτε. Είναι άντρας καραφλός, πούστης με περούκα”. Ντυμένος γυναίκα κι ο Ταχτσής, εν τω μεταξύ, το ίδιο ακριβώς που ήταν κι η Αλόμα. Ήταν πολύ στριμμένο άντερο ο Ταχτσής! Μια μορφή στρεψοδικίας που αργότερα τη συνάντησα και σε άλλες τρανς. Τότε, λοιπόν, ο Βελησσαρόπουλος έγραψε ένα δελτίο Τύπου με το όνομα ”Μπέττυ Βακαλίδου” από κάτω που έλεγε πως ο Ταχτσής ήταν ρουφιάνος της αστυνομίας, επικίνδυνος κλπ. Έτσι, μ’ αυτό το χαρτί στα χέρια, μου έκανε μήνυση. Πάντως, μάλλον δεν ήθελε να με κλείσει μέσα γιατί πήρε δικηγόρο τον Νίκο Κωνσταντόπουλο, που την προηγούμενη χρονιά ήταν και δικός μου δικηγόρος. Έβγαινε εκείνος απ’ τον ανακριτή κι εγώ καθόμουν φοβισμένη. ”Έχε χάρη, χρυσό μου” μου κάνει, ”που ο ανακριτής είναι θαυμαστής μου και του είπα να μη σε προφυλακίσει”. Έφυγε. Δεν τον ξανάδα. Λίγο μετά βρέθηκε δολοφονημένος.

Και άρχισαν οι φήμες για τη δική σας ανάμειξη στη δολοφονία του.

Αυτό υποκινήθηκε από δημοσιεύματα του Καβαθά και του Κακαουνάκη ότι ”στις πιάτσες των τραβεστί θα βρίσκεται ο δολοφόνος του Ταχτσή. Ένα μήνα μετά κάλεσαν και μένα για κατάθεση. Όταν ορίστηκε η δικάσιμος για το δικό μας θέμα, απόντος πια του Ταχτσή απ’ τη ζωή, ο Κωνσταντόπουλος μου είπε ότι δεν θα υπήρχε πολιτική αγωγή, δεν θα πήγαινε καν η αδερφή του.

Πέρα απ’ τη διχόνοια και την κόντρα, είχατε κάτσει ποτέ με τον Ταχτσή να συζητήσετε σαν άνθρωποι;

Προσπάθησα, πήγα μια φορά απ’ το σπίτι του, αλλά ήταν εχθρικός απέναντι μου. Μετά κι απ’ την περιπέτεια με τον ανακριτή, του έστειλα λουλούδια, τον βρήκα πάλι, του είπα να μη φοβάται και να έρχεται να δουλεύει εκεί που ήμουν εγώ, δεν ήθελε όμως…Είχε χάσει κάθε εμπιστοσύνη…Ήταν ένας άνθρωπος πανέξυπνος, διαβολεμένος, αλλά και πάρα πολύ κακός. Δημιουργούσε φασαρίες έως και στο Ηρώδειο, που πήγαινε κι έκραζε παραστάσεις με δικές του μεταφράσεις! Και τη Μελίνα Μερκούρη είχε ξεφωνίσει, επειδή δεν τον έβαλε στο Υπουργείο Πολιτισμού! Ακραίος άνθρωπος! Ήθελε να μονοπωλεί συνεχώς και μου τό’χε πει κιόλας: ”Αυτή την ανακοίνωση εγώ θα ήθελα να την έχω κάνει και όχι εσύ”…

* Ολόκληρη η συνέντευξη της Μπέττυς Βακαλίδου θα κυκλοφορήσει στο επερχόμενο βιβλίο ”Σαν μονόπρακτα – 18 συνεντεύξεις” του Αντώνη Μποσκοΐτη από τις εκδόσεις Μετρονόμος