Εμείς θα τους διώξουμε

Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος είναι ένας από αυτούς. Δεν μασάει τα λόγια του, λέει την αλήθεια τους ξεμπροστιάζει και τους καταγγέλλει. Ο Μιθριδάτης ήταν ένας άλλος που μίλησε. Ένα χρόνο πριν με το εμβληματικό του τραγούδι «Για να  μην τα χρωστάω», περιέγραψε απόλυτα την σημερινή παράνοια που ζούμε. Σε κάθε στίχο του, σε κάθε γραμμή, σε κάθε λέξη, μίλησε για τους ανήθικους αρμούς της εξουσίας και έδειξε ολόγυμνο το γελοίο αλλά και επικίνδυνο μαζί καθεστώς του Μητσοτάκη.

Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που μιλούν. Που ορθώνουν το ανάστημα τους, που παίρνουν τα προσωπικά τους ρίσκα που δεν φοβούνται. Ανθρώπους που τα μυαλά τους δεν έχουν γίνει αλοιφή, όπως επίμονα προσπαθεί να κάνει τα μυαλά των ανθρώπων το σημερινό καθεστώς. Δεν υπάρχουν πολλοί τέτοιοι «ήρωες».

Η πλειοψηφία των διανοουμένων, των πνευματικών ανθρώπων, αν δεν προσκολλώνται εθελοντικά στο άρμα της εξουσίας ευελπιστώντας σε ένα κοκαλάκι εύνοιας, κάθονται αποχαυνωμένοι, ανίκανοι να κατανοήσουν και να εκφράσουν αυτό που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Ο Διονύσης Σαββόπουλος αφού μας παρουσίασε τον Μητσοτάκη σαν ένα πακέτο με εντυπωσιακή συσκευασία, ήταν ανίκανος να αντιληφθεί ότι ναι μεν υπήρχε η εντυπωσιακή συσκευασία, όμως το πακέτο ήταν άδειο. Σήμερα λουφάζει και δεν μιλά.

Οι πρώην αριστεροί που έγιναν υπερδεξιοί και μισούν την αριστεροσύνη της νιότης τους, εκδικούνται με μανία  τον παλιό τους εαυτό που τον μισούν όσο τίποτα άλλο και έχουν γίνει ενθουσιώδη στηρίγματα και κολόνες του ακροδεξιού νεοφιλελεύθερου, καθεστώτος της alt right.

Οι δημοσιογράφοι με τα μεγάλα λαμπερά ονόματα, λιπαντές των αρμών του συστήματος, αφιονίζονται ποιός θα γίνει το καλύτερο απορρυπαντικό, μαλακτικό και λευκαντικό, σ’αυτό το σύστημα εξουσίας, του οποίου αποτελούν αδιαίρετο μέρος και αυτό τους εγγυάται την προσωπική τους ευμάρεια και ευημερία. Οι εξυπνακίστικες ειρωνείες του Πρετεντέρη, μπλέκονται με τη συστημική ευπρέπεια του Χατζηνικολάου και τον συντηρητικό ορθό λόγο του Παπαχελά και καταπίνουν τον παραλίγο νεκρό φοιτητή στο ΑΠΘ, τις σκοτεινές συμφωνίες για την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, την ρήτρα αναπροσαρμογής Μητσοτάκη, τα ρεκόρ του πληθωρισμού και της ακρίβειας, τα push backs.

Έχουμε ανάγκη από «ήρωες». Που να λένε τα πράγματα όπως είναι, που δεν κρύβουν λόγια τους, που ξεγυμνώνουν την πραγματικότητα, που την καταγγέλλουν. Έχουμε ανάγκη τους καθημερινούς ήρωες που αντιστέκονται. Οι φοιτητές, ιδιαίτερα αυτοί στο ΑΠΘ, που αρνιούνται την μπατσοποίηση με κάλυμμα την δήθεν βιβλιοθηκοποίηση των σχολών τους, οι εργαζόμενοι της e-food και της Cosco με τους νικηφόρους αγώνες τους, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ που αγωνίζονται ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης που τους πετά στην ανεργία.

Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που μιλάνε, που δεν κρύβονται, που αγωνίζονται. Εμείς είμαστε αυτοί οι άνθρωποι. Θα αγωνιστούμε και θα τους διώξουμε.

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr