Χαρίτος: Είχε δίκιο η λεζάντα του ΣΚΑΙ «και λίγα της είπε»… όντως δεν είπε τίποτα ο πρωθυπουργός

Σοκ και δέος. 

Βροντούσε ο Όλυμπος, άστραφτε η Γκιώνα, σείστηκε η στεριά (η θάλασσα δεν χαμπάριασε γιατί εκεί ήταν απασχολημένοι με το να στέλνουν τους μαύρους, τους ξεσπιτωμένους και τους κυνηγημένους πίσω από εκεί που μας ήρθαν και δεν κατάλαβαν ότι μας πήραν χαμπάρι).

Οι αγριότητες στο Αιγαίο  έφτασαν να γίνουν ερώτηση στον πρωθυπουργό με τρόπο άγαρμπο, αντίστοιχο των ενεργειών μας. Μια δημοσιογράφος λέει από την Ολλανδία που κρυβόταν πίσω από μια κόκκινη μάσκα κι ένα ιδίου χρώματος καπέλο ξεστόμισε direct ερώτηση εντος του Μεγάρου Μαξίμου.

Βεβαίως ο Π/Θ την επανέφερε άμεσα στην τάξη με την επισήμανση ότι αυτού του είδους οι ερωτήσεις μπορεί να συνηθίζονται στη χώρα της, (εδώ όμως όχι-αυτό το εννόησε).

Και κάπου εκεί χάθηκε η ψυχραιμία με την direct ερώτηση και είπε πως push backs δεν κάνουμε αλλά redirections κάνουμε κι έτσι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους…

Η συνέντευξη τύπου ολοκληρώθηκε. Το θέμα έκλεισε δίχως follow up ερώτηση και δυνατότητα παρέμβασης. Η Ολλανδέζα νόμιζε ότι είχε πάει στη Σάμο ωστόσο, δεν είχε πάει της ειπώθηκε, τα φώτα έσβησαν και μια σκιά έμεινε να πλανάται στο Μαξίμου. Ήταν της τύπισας με το καπέλο και αποτυπώθηκε σε μια εικόνα για βραβείο από τον Lolos Marios. 

Η Νύχτα έφυγε. Οι σκιές έσβησαν και ξημέρωσε Τετάρτη. Κι εκεί που περιμένεις να ακούσεις και να διαβάσεις αναλύσεις, προβληματισμούς, να δεις αποστολές και ρεπορτάζ για το αν πράγματι συμβαίνει αυτό για το οποίο κατηγορούν (έστω και άκομψα την κυβέρνηση) δηλαδή τις επαναπροωθήσεις, πέφτεις πάνω σε ένα who is she… οι αναλύσεις δίνουν και παίρνουν για το προφίλ της δημοσιογράφου. Για την ταμπακιέρα κουβέντα.

Το αποκορύφωμα ήταν η λεζάντα σε τηλεοπτική συζήτηση όπου στο κάτω μέρος της οθόνης αναγραφόταν «και λίγα της είπε». 
Όντως,λίγα είπε. Στην ουσία δεν είπε τίποτα. Γιατί δεν απάντησε στην ερώτηση. Γιατί αυτά που συμβαίνουν στο Αιγαίο δεν μπορούν να ειπωθούν. Αλλά αυτό το γνωρίζουν όλοι και κυρίως οι ευρωπαίοι εταίροι.

Στο δια ταύτα. Υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να τεθεί ένα ερώτημα κι πολύ περισσότεροι για να απαντηθεί. Οι δημοσιογράφοι κρίνονται και για το ύφος αλλά κυρίως για το περιεχόμενο.

 Ίσως να σχολιαστεί ο τρόπος που ρώτησες ωστόσο, το ζητούμενο είναι αν το ρώτησες. Επίσης, κάτι που πέτυχε με το ύφος της ερώτησης η συνάδελφος  Ίνγκεμποργκ Μπέουχελ είναι διεθνοποίηση του θέματος το οποίο έθιξε. Η ενόχληση μεταφράστηκε σε απώλεια ψυχραιμίας από τον ερωτώμενο κι αυτό τράβηξε το ενδιαφέρον των ξένων μέσων ενημέρωσης στο σύνολο τους. Η είδηση μεταδόθηκε από το Reuters μέχρι το τελευταίο blog του μικρότερου χωριού στον κόσμο.  

Η εξουσία οφείλει να δίνει απαντήσεις και κυρίως να μην χάνει την ψυχραιμία της. Όσο για τα μέσα ενημέρωσης στη χώρα μας…Θα έπρεπε να εκτιμάται το γεγονός πως κάποιος ξένος δημοσιογράφος «τόλμησε» αυτό που κανένας δεν διανοήθηκε, δηλαδή το αυτονόητο, να θέσει το ερώτημα.

Εκτός κι αν ο ρόλος των ΜΜΕ περιορίζεται στο να στηρίζουν την εξουσία και όχι να την ελέγχουν…

* Αναδημοσίευση από την προσωπική σελίδα στο Facebook του Panos Haritos