Χωρίς Ομπάμα, δεν έχει νοστιμάδα

Ας το προεκτείνω λίγο. Χωρίς Ομπάμα, όχι μόνο δεν έχουν νοστιμάδα οι Αμερικανικές εκλογές αλλά, πολύ περισσότερο, χωρίς την συμβολή του, μόνος κερδισμένος θα ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ, με τον Τζο Μπάιντεν να χάνει σημαντική στήριξη μερίδας του πολιτικού κοινού που προσελκύει ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ, το οποίο τον ακολουθεί πιστά σε κάθε επιλογή. Όμως, ευτυχώς για τον Μπάιντεν, για τους δημοκρατικούς και δημοκράτες όλο του κόσμου, για τα κοινωνικά κινήματα, για το περιβάλλον, ο Μπαράκ Ομπάμα συμμετέχει ενεργά στην προεκλογική εκστρατεία, στηρίζοντας πλήρως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης του, οδηγώντας τον στην προεδρική καρέκλα.

Ένας άνθρωπος που έγραψε το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία τόσο της χώρας του, όσο και του κόσμου ολόκληρου. Ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο κατόρθωμα. Ο Μπαράκ Ομπάμα, ωστόσο, που παρά την 8ετή φθορά του στην εξουσία καταφέρνει ακόμη και σήμερα να διατηρεί ιδιαιτέρως υψηλά ποσοστά δημοφιλίας, παρήγαγε και στοχευμένο προς, οικονομικά και κοινωνικά, αδύναμους έργο.

Η μεταρρύθμιση του στην υγεία, γνωστή ως Obama care, δημιουργώντας Εθνικό Σύστημα Υγείας επιδοτούμενο από το κράτος, αποτελεί πολιτική σταθμός για μια χώρα που το χρήμα αποφασίζει αν θα ζήσεις ή θα πεθάνεις. 45 εκατομμύρια ανασφάλιστοι βρήκαν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική κάλυψη, ενώ μέχρι πρότινος πέθαιναν από έναν πυρετό. Επίσης, κατάφερε την μείωση της ανεργίας και την ψήφιση προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, όπως ο γάμος ομοφυλόφιλων. Αξιοσημείωτη η συνεισφορά του στην ανάπτυξη της διπλωματίας, έναντι του πολέμου, υπογράφοντας συμφωνίες ειρήνης και συνεργασίας με χώρες όπως το Ιράν και η Κούβα.

Φυσικά και έκανε λάθη, εξυπηρέτησε κάποια συμφέροντα και σε λεπτά ζητήματα όπως αυτό της οπλοκατοχής έπραξε ελάχιστα. Επίσης, όσο κι αν προχώρησε την διπλωματία, ακόμη κι αν έλαβε το νόμπελ ειρήνης το 2009, δεν ξεχνάμε πως η Αμερική δεν τερμάτισε ποτέ πλήρως τους πολέμους, υπερασπιζόμενη τα δήθεν οφέλη της, αφαιρώντας παράπλευρες απώλειες, αθώων ψυχών. Δεν πρόκειται για έναν σύγχρονο άγιο, όμως στο πρόσωπο του οι Αμερικανοί αναγνωρίζουν έναν από τους καλύτερους προέδρους που διετέλεσαν στο συγκεκριμένο αξίωμα. Και αυτό είναι αλήθεια!

Ο Μπαράκ Ομπάμα είναι ένας αξιαγάπητος, χαμογελαστός ηγέτης, με θετικό κοινωνικό πρόσημο. Οι Αμερικανοί τον λατρεύουν, αυτόν και την σύζυγο του. Σε κάθε του ομιλία καθηλώνει τα βλέμματα, κάνοντας άριστη επίκληση στο συναίσθημα, σα να ναι λογοτέχνης. Απέδειξε πως είναι εύκολα προσβάσιμος, συνομιλώντας και ακούγοντας τους πολίτες, δίχως εριστικό ύφος και τουπέ πλανητάρχη. Μια ευγενής παρουσία και προσωπικότητα, δίνοντας την εντύπωση του ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Αδιαμφισβήτητα, εάν ο νόμος δεν έθετε τον περιορισμό των δύο συνεχόμενων θητειών, τώρα ο Ομπάμα θα πήγαινε για την 4η συνεχόμενη. Υποθέσεις με στοιχεία μεν, άνευ σημασίας δε.

Ο Μπαράκ Ομπάμα, λοιπόν, έχοντας μπει για τα καλά στον αγώνα εκλογής του Μπάιντεν, αποδεικνύει την δυναμική του. Διεξάγει ομιλίες σε διάφορες πολιτείες, περπατά χέρι – χέρι με τον Τζο, τρέχει ποικίλες καμπάνιες στα social media, στοχεύοντας στους αγαπημένους του νέους, οι οποίοι τον στήριξαν με τεράστια ποσοστά όταν ήταν ο ίδιος υποψήφιος. Θα τον ονόμαζα και λυτρωτή, καθώς φαίνεται να σώζει μια παρτίδα, την οποία ο Τζο Μπάιντεν ήταν ικανός να χάσει.

Προφανώς και τα πολλαπλά μέτωπα, τα οποία αντιμετώπισε αρνητικά ο Τραμπ, από το κίνημα black lives matter, μέχρι τον κορονοϊό και τους 230.000 νεκρούς, όπου με ψέματα και ανακρίβειες περί κινέζικου ιού και απλής γρίπης που ξεπερνιέται εύκολα, εξόργισε τους πολίτες και έχασε κάθε εμπιστοσύνη, τον καθιστούν έναν ευάλωτο αντίπαλο. Ο ζάμπλουτος ρατσιστής που νομιμοποίησε κάθε τι ακραίο και διχαστικό, που τσουβάλιασε τους Αντίφα με τους Ναζί, θα ήταν ένας εύκολος αντίπαλος, εάν ο Τζο Μπάιντεν δεν κουβαλούσε τα δικά του σκάνδαλα και δεν στεκόταν χαμηλότερος των προσδοκιών. Και εκεί έρχεται ο Ομπάμα, εκμεταλλευόμενος την ρητορική του ικανότητα και την κοινωνική του αποδοχή και επιρροή, ιδιαίτερα στους κάτω των 30 ετών, για την πολυπόθητη νίκη. Μια νίκη που θα οφείλεται περισσότερο στον Ομπάμα, λιγότερο στην ανικανότητα του Τραμπ και ακόμη λιγότερο στην διεκδίκηση του Μπάιντεν!

* Ο Θεόκριτος Αργυριάδης είναι φοιτητής Πολιτικών Επιστημών στο ΔΠΘ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr