Κρήτη: Τουρισμός ώρα μηδέν…

Φεβρουάριος 2020, Κρήτη. H συνήθης προσμονή για το άνοιγμα της σεζόν (sic), το ελληνικό θεματικό πάρκο του τουρισμού, η Disneyland της Ελλάδος, η bluechip μετοχή της υπερεξάντλησης κάθε φυσικού, υλικού και ανθρώπινου πόρου του νησιού εις όφελος της εφήμερης αναζήτησης του κέρδους και των 5-6 μηνών που τρέφουν τους υπόλοιπους.

Συμβόλαια με τους μεγάλους tour operators για τα ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, τα χωράφια του παππού στην παραλία, βραχυχρόνιες μισθώσεις τα πατρικά στα χωριά, ξαπλώστρες και ομπρέλες σε κάθε τετραγωνικό των (πρώην) παραδεισένιων ακτών μας και καινούριες τσιμεντένιες κατασκευές σε κάθε γωνιά της Κρήτης.

Αύγουστος 2020, Κρήτη, Τουρισμός ώρα μηδέν. Ανεργία, συν-εργασία, αναστολές, λουκέτα, αναδουλειά, μια συνεχής γκρίνια και το φάσμα ενός πολύ δύσκολου χειμώνα και ενός δεύτερου lockdown να πλανάται σαν απειλή πάνω από την τοπική κοινωνία.

Στον αντίποδα, οι περίφημοι υγειονομικοί κανόνες δεν ισχύουν για τις αεροπορικές και τους tour operators, όλοι αυτοί πρέπει να σωθούν πάση θυσία ακόμη και αν εκβιάζουν και απειλούν κυβερνήσεις τουριστικών προτεκτοράτων όπως η Ελλάδα.

Παράλληλα, η εταιρεία που διαχειρίζεται τα ελληνικά αεροδρόμια ετοιμάζει προσφυγή στη Δικαιοσύνη για διαφυγόντα κέρδη την περίοδο της καραντίνας. Λογικό, εφόσον της το επιτρέπει η σύμβαση που υπέγραψε με το ελληνικό Δημόσιο για τα επόμενα 40 χρόνια.

Το φετινό καλοκαίρι έπρεπε πρωτίστως να ιδωθεί σαν μια μεγάλη ευκαιρία για απαγκίστρωση από το απαρχαιωμένο και μη βιώσιμο μοντέλο του μαζικού τουρισμού και της άκρατης τουριστικοποίησης. Να τεθούν αυστηροί υγειονομικοί όροι και κανόνες ώστε να προσελκύσουμε τουρίστες που σέβονται τον τόπο και τον λαό που τους φιλοξενεί. Να σεβαστούν σε τελευταία ανάλυση το γεγονός ότι κλειστήκαμε σχεδόν για δύο μήνες στα σπίτια μας για να εμποδίσουμε την εξάπλωση του ιού.

Οι μετέπειτα δηλώσεις των ιατρών και των επιστημόνων για αναμενόμενα εισαγόμενα κρούσματα είναι μέγιστη ντροπή και παραδοχή ότι οι (εκάστοτε) κυβερνώντες μας θεωρούν πολίτες β’ διαλογής. Επιστέγασμα της δουλοπρεπούς στάσης ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας όμως είναι οι φολκλορικές παρωδίες στα αεροδρόμια ανά την επικράτεια για τις πρώτες πτήσεις με τουρίστες. Φυσικό επόμενο μιας κοινωνίας σε ηθική και οικονομική κατάπτωση είναι η επαιτεία.

Διότι αυτήν την εικόνα δώσαμε σαν χώρα στο εξωτερικό, “ελάτε γιατί πεινάμε”. Και είναι μια εικόνα που μένει στην τουριστική αγορά και στο τουριστικό κοινό και κινδυνεύει να το πληρώσει πολύ ακριβά στο μέλλον η περίφημη ατμομηχανή της εγχώριας οικονομίας. 

Είναι καιρός λοιπόν να ετοιμαστούμε σαν τοπική κοινωνία για ένα νέο στρατηγικό σχεδιασμό, ένα newdeal όσον αφορά τον Τουρισμό: Σαφείς και αυστηροί κανονισμοί για την προστασία του περιβάλλοντος και των ενεργειακών πόρων, εκτενής σύνδεση της πρωτογενούς παραγωγής με το τουριστικό προϊόν, οργάνωση και συσπείρωση του εργατικού δυναμικού, συνεχής εκπαίδευση και επιμόρφωση των επαγγελματιών του κλάδου.

Θεμιτή και η στροφή στις νέες τεχνολογίες, φαίνεται να ξεχνάμε όμως σαν κρητικοί ότι η καλύτερη διαφήμιση για ένα τόπο είναι οι ίδιοι οι άνθρωποί του: Να ξαναθυμηθούμε τα χωριά μας, τα βουνά μας, τα αγαθά της κρητικής γης, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις μας. Να ξαναδούμε τους ξένους ως επισκέπτες και ποτέ πια ως πελάτες (ή εισβολείς), να μας αγαπήσουν γι’ αυτό που μπορούμε να (ξανα)γίνουμε -περήφανοι και φιλόξενοι- και όχι γι’ αυτό που καταντήσαμε να είμαστε, επαίτες και κουτοπόνηροι.

Οι κοινωνίες είναι δυναμικές, οι αλλαγές και η πρόοδος έρχονται από τα κάτω και όχι από τις ελίτ. Με καθαρή συνείδηση, συνεργασία και αλληλεγγύη μπορούμε να ξεπεράσουμε το σκόπελο αυτό και να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές μια Κρήτη που θα είναι βιώσιμη και αυτάρκης και όχι βορά στις ορέξεις των πολυεθνικών. Είναι στο χέρι μας…

Πηγή: zarpanews.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr