Ο θυμός και η δύναμη της συγχώρεσης

Φανταστείτε τον σαν μια μάσκα όπου κρύβει όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα και λειτουργεί έως το όπλο μας απέναντι σε κάτι ή κάποιον που μας απειλεί. Είναι μια συναισθηματική κατάσταση ή οποία ποικίλει σε ένταση και μορφή. Θα δούμε θυμωμένους ανθρώπους που κλαίνε, άλλους που βωμολοχούν και αντιδρούν πιο επιθετικά και άλλους που βιώνουν το θυμό τους σιωπηλά και απρόσωπα.

Αυτή η κατηγορία ανθρώπων υποφέρει περισσότερο, διότι καταπιέζει τα αρνητικά συναισθήματα, τα θάβει εσωτερικά και αντιδράει ετεροχρονισμένα με καταστροφικό γι’αυτήν ή για τους γύρω της τρόπο.

Ο θυμός, από την άλλη, είναι αναγκαίος σε όλους μας. Είναι το καμπανάκι κινδύνου μας, αυτό το συναίσθημα που μας βοηθάει να καταλάβουμε πως κάτι δεν μας αρέσει, κάτι μας ενοχλεί. Το σημαντικό είναι να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είναι κακό να θυμώνουμε αλλά είναι αναγκαίο να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το θυμό μας. Αντί να εκφράσουμε τα πραγματικά μας συναισθήματα , βάζουμε τη μάσκα του θυμού και επιδιδόμαστε σε αλληλοκατηγορίες με μόνο σκοπό του να πείσουμε τον άλλο ότι έχουμε δίκιο. Με αυτό τον τρόπο όμως, ούτε το δίκιο μας βρίσκουμε, ούτε πετυχαίνουμε να ικανοποιήσουμε τα συναισθήματα που όντως έχουν πληγωθεί. Τις περισσότερες φορές, όσο δίνουμε χώρο στο θυμό τόσο κλέβουμε χώρο από όλα όσα έχουν ανάγκη να ακουστούν και δημιουργούμε περισσότερες «γρατζουνιές» στη σχέση.

Να μη ξεχάσω να θυμάμαι λοιπόν : είναι καλό να θυμώνω χωρίς να φοράω μάσκες, μιλώντας για συναισθήματα και όχι για πράξεις οι οποίες καθιστούν τον συνάνθρωπό μου ένοχο.

Συγχώρεση

Συγχωρώ σημαίνει αγαπάω όχι μόνο τον συνάνθρωπο μου αλλά και τον εαυτό μου. Συγχωρώ σημαίνει αφήνω πίσω μου όλα όσα μας πλήγωσαν, τα λάθη σου, τα λάθη μου και προχωράω μπροστά με νέους όρους και κανόνες, αλλαγμένος και πιο σοφός. Συγχωρώ δε σημαίνει ξεχνάω.

Από τις πιο σημαντικές έννοιες της ανθρωπότητας. Δύσκολη να επιτευχθεί ,απαραίτητη για να προχωρήσεις ολοκληρωτικά μπροστά.

Οι περισσότεροι από εμάς μπερδεύουμε την έννοια της συγχώρεσης με αυτήν του θύματος. Θεωρούμε ότι αυτός που συγχωρεί, είναι το θύμα και πως : ότι συγχωρείτε, επαναλαμβάνεται. Με αυτό τον τρόπο χάνουμε την ουσία. Ο στόχος στις ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι να ανταγωνιζόμαστε και να ετικετοποιούμε ο ένας τον άλλο με επίθετα όπως «ο θύτης», «το θύμα». Αντιθέτως , ο σκοπός είναι να αγαπάμε αληθινά, να βάζουμε τα όρια μας ώστε να μας γνωρίζει ο άλλος και όταν συμβεί κάτι άσχημο, να αναλογιστούμε τις αιτίες, να αναλάβουμε τις ευθύνες ή να κατανοήσουμε την άλλη πλευρά ,να αφήσουμε πίσω το θυμό και την πικρία και να προχωρήσουμε είτε μαζί αλλά με διαφορετικό τρόπο, ή χώρια και ξαλαφρωμένοι από τις αλυσίδες που θα φορούσαμε στον εαυτό μας στην περίπτωση που δεν είχαμε τη δύναμη να συγχωρέσουμε πραγματικά τον άλλο.

«Συγχώρεση είναι να απελευθερώνεις έναν φυλακισμένο και να συνειδητοποιείς ότι ο φυλακισμένος ήσουν εσύ»

Συγχωρώ = συν + χωρώ (δίνω χώρο)

Δίνω χώρο στο να κατανοήσω τις σκέψεις και τα συναισθήματα του άλλου ανεξάρτητα με το τι αποτέλεσμα θα έχει στη σχέση μας. Η συγχώρεση δεν έχει να κάνει με το αν δέχομαι στη ζωή μου πάλι την ίδια κατάσταση ή τον ίδιο άνθρωπο. Έχει να κάνει με την επιείκεια, την αναγνώριση της αδυναμίας της ανθρώπινης φύσης, με το να δέχεσαι τον άλλο με τις ατέλειες του. Είτε επιλέξεις να τον ξαναέχεις στη ζωή σου, είτε όχι.

Δεν συγχωρούν όλοι οι άνθρωποι. Δεν έχουν τη δύναμη να το κάνουν. Γιατί λοιπόν να μην είμαστε σε αυτούς που μπορούν να ζήσουν χωρίς αρνητισμό, πικρίες και αλυσίδες; Γιατί να μην επιλέξουμε να γίνουμε δυνατοί ,να αγαπάμε και να συγχωρούμε; Είναι στο χέρι μας. Εσύ τι θα κάνεις, λοιπόν;

 

πηγή: charavlachodimou.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr