Εικοσάχρονη οικιακή βοηθός – θύμα κακοποίησης στη Μαλαισία έχασε τη ζωή της (video)

Η 21χρονη είχε μόνο ένα μικρό στρώμα, ένα μαξιλάρι και μια κουβέρτα και σκεπαζόταν ολόκληρη προσπαθώντας να γλιτώσει από τα κουνούπια.

Όταν τα χέρια της άρχισαν να γεμίζουν φλύκταινες και να γεμίζουν πύον σημάδια που έμοιαζαν με εγκαύματα, η γειτόνισσα αποφάσισε πως δεν μπορούσε πια να μείνει σιωπηλή. Το περασμένο Σάββατο βρέθηκε να κάθεται στο μπαλκόνι του σπιτιού με πρησμένο κεφάλι και πρόσωπο και τραύματα στα χέρια και τα πόδια.

«Προσπαθήσαμε τόσες φορές να τη ρωτήσουμε αν είναι καλά κι αν χρειαζόταν κάτι, αλλά δεν απαντούσε ποτέ. Μόνο μας έγνεφε, κοιτούσε κάτω και έφευγε» λέει η γειτόνισσα στο Asia One. «Πραγματικά προσπαθήσαμε να τη βοηθήσουμε αλλά έδειχνε να φοβάται πάρα πολύ».

Άκουγαν την οικογένεια στην οποία εργαζόταν να της φωνάζει όλη μέρα. Ακόμα και μετά τα μεσάνυχτα, γείτονες τρία και τέσσερα σπίτια μακριά άκουγαν τα ουρλιαχτά τους.

«Ήταν άγριο και χυδαίο, συνήθως στα μαλαισιανά και μερικές φορές στη γλώσσα Ταμίλ. Αλλά δεν μπορούσα να ξεχωρίσω λέξεις» συνεχίζει η γειτόνισσα.

Το Σάββατο, η Αδελίνα, από τη νοτιότερη επαρχία της Ινδονησίας, διασώθηκε από το σπίτι και την αβάσταχτη κακοποίηση στην οποία υποβαλλόταν. Πέθανε στο νοσοκομείο μία μέρα μετά. Η νεκροψία έδειξε πως ο θάνατός της οφειλόταν σε πολυοργανική ανεπάρκεια, συνέπεια αναιμίας.

Χθες, μια 60χρονη γυναίκα από το σπίτι στο οποίο εργαζόταν η Αδελίνα τέθηκε υπό κράτηση για επτά ημέρες. Συνελήφθη τη Δευτέρα, δύο ημέρες αφότου τα παιδιά της, ο 39χρονος γιος της και η 36χρονη κόρη της, συνελήφθησαν επίσης για τον «φόνο» της Αδελίνας.

Ο επικεφαλής της αστυνομίας δεν απέκλεισε η κακοποίηση να διαρκούσε μήνες.

Η υπηρεσία μετανάστευσης της Ινδονησίας διαπίστωσε πως η νεαρή γυναίκα είχε περάσει λαθραία στη Μαλαισία το 2014, σε ηλικία 17 ετών, ενώ τα χαρτιά της έδειχναν να είναι πλαστά. Ο διευθυντής της υπηρεσίας τόνισε πως οι άνθρωποι που εργάζονται παράνομα στο εξωτερικό είναι πιο ευάλωτοι και είναι πιο πιθανό να μην μιλήσουν για την κακοποίηση που υφίστανται επειδή φοβούνται την απέλαση αλλά κι επειδή συχνά δέχονται απειλές για την οικογένειά τους.