Το ανεπανάληπτο φαγοπότι του ΠΑΣΟΚ ακόμη και στον καιρό των μνημονίων – τι αποκαλύπτει το πόρισμα της Εξεταστικής

Την πρώτη, σύμφωνα με πληροφορίες, την κατέθεσε η ΑΤΕ με αντικείμενο την μη καταβολή πλήρους της εκχωρημένης επιχορήγησης και την άλλη η διάδοχός της ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, στις για το σύνολο της οφειλής του κόμματος λόγω μη εξυπηρέτησης των διαφόρων δανείων που έχει λάβει.

Ειδικότερα, σύμφωνα με το εισηγητικό πόρισμα, ο συνολικός δανεισμός του ΠΑΣΟΚ το έτος 2004 ήταν 52 εκατ. ευρώ και στα τέλη 2010 129,50 εκατ. ευρώ. Είχε δηλαδή αυξηθεί κατά 149%! Το 2009 το ΠΑΣΟΚ είχε λάβει κρατική επιχορήγηση 24 εκατ. ευρώ και παρόλα αυτά δανείστηκε άλλα 47 εκατομμύρια. Το 2010 η επιχορήγηση ήταν 20 εκατομμύρια και ο δανεισμός 40 εκατ. ευρώ. Ποσά υπέρογκα που είχαν δημιουργήσει μεν αίσθηση ισχύος αλλά είχαν συντελέσει, κατά τις σχετικές μεταγενέστερες εσωκομματικές διαπιστώσεις, σε αλόγιστες σπατάλες, όπως σημειώνει το πόρισμα.

Κατά τα λοιπά, το χρέος του ΠΑΣΟΚ ήδη το Μάρτιο του 2012 ήταν δυσθεώρητο και άγγιζε τα 133,5 εκατ. ευρώ, ενώ οι τόκοι ξεπερνούσαν τα 15 εκατομμύρια κατ’ έτος και τα χρέη προς τρίτους έφθαναν στα 4,5 εκατ. ευρώ. Παράλληλα υπήρχαν εργαζόμενοι απλήρωτοι από τον Νοέμβριο του 2011 καθώς και κατασχέσεις πιστωτών εις χείρας τρίτων.

Σύμφωνα με το εισηγητικό πόρισμα μάλιστα, το ΠΑΣΟΚ με δόλο είχε αποσπάσει τη σύναψη δανείων εκχωρώντας την ίδια χρηματοδότηση σε πολλές τράπεζες Από τα στοιχεία που περιήλθαν στην Επιτροπή προκύπτει ότι τους δύο τελευταίους μήνες του 2010 το ΠΑΣΟΚ δανείστηκε με σπουδή, μαζικά, το ποσόν των 35 εκατ. ευρώ!

Το ερώτημα που αφορά στις Τράπεζες είναι γιατί φάνηκαν τόσο πρόθυμες να χρηματοδοτήσουν το ΠΑΣΟΚ με δάνεια που ήταν προφανές ότι δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν, τόσο εξ αιτίας του ήδη υπέρογκου δανεισμού του κόμματος όσο και εξ αιτίας του ότι, αθροιστικά, οι εξασφαλίσεις υπερέβαιναν κατά 50% το μέσο ύψος των κρατικών χορηγήσεων για τα έτη 2001 – 2010.

Επρόκειτο για χρηματοδοτήσεις ακάλυπτες ήδη από τη χορήγησή τους, ουσιαστικά χαριστικές πράξεις, δωρεές κατά μίαν έννοια. Κατά τούτο στην όλη συμπεριφορά των τότε ιθυνόντων των τραπεζών ανιχνεύονται παραβιάσεις των υποχρεώσεών τους, με τη μορφή, τουλάχιστον, παραβάσεων του καθήκοντος επιμελείας στην οποία τους υποχρέωναν οι επιτελικές τους θέσεις, σημειώνεται στο πόρισμα.