"Οι Επιβάτες" στο Studio Μαυρομιχάλη

Ένας
ψυχαναλυτής και ο ασθενής του μπαίνουν
τυχαία μαζί στο ασανσέρ που θα τους
οδηγήσει στο ιατρείο του πρώτου για την
καθιερωμένη συνεδρία τους. Ξαφνικά, το
ασανσέρ σταματά. Τα κινητά τους είναι
εκτός δικτύου και οι δυο τους, ψυχαναλυτής
και ασθενής, εγκλωβίζονται στο στενό
χώρο του ασανσέρ που θα γίνει ο τόπος
μιας ασυνήθιστης αλλά πολύ ουσιαστικής
«συνεδρίας». Η ριζική αυτή μεταβολή
προκαλεί μια βίαιη ανατροπή στην αυστηρά
εδραιωμένη σχέση τους: οι κανόνες της
επανακαθορίζονται καθώς τώρα έχουμε
δύο ανθρώπους σε κατάσταση αγωνίας,
έτοιμους να φέρουν στην επιφάνεια
συναισθήματα που οι συμβατικοί ρόλοι
της ψυχαναλυτικής σχέσης δεν τους
επέτρεπαν να εκφράσουν. Υπάρχει ένταση
και αγωνία, αλλά υπάρχει και χιούμορ
και ανθρωπιά ενώ η δυνατότητα δημιουργίας
μιας ανανεωμένης σχέσης παραμένει πάντα
στον αέρα. Ανακινούνται ζητήματα
εξουσίας, εμπιστοσύνης και οικειότητας
που υπερβαίνουν το στενό πλαίσιο της
ψυχανάλυσης και αναδεικνύονται οι
ομοιότητες ανάμεσα στο θέατρο και την
ψυχαναλυτική διαδικασία.

Διακρίσεις
του έργου στη Βραζιλία:

Το
έργο «Οι Επιβάτες» ήταν στη λίστα με
τα καλύτερα έργα στον πιο σημαντικό
διαγωνισμό θεατρικού έργου στην
Βραζιλία, “Seleção
Brasil
em
Cena”,
που διοργανώθηκε από το γνωστό πολιτιστικό
κέντρο Banco do Brasil του Ρίο ντε Τζανέιρο.

Επίσης,
το έργο το 2010, αφού κέρδισε χρηματικό
έπαθλο από την Πολιτεία του Σάο Πάολο,
άνοιξε το «SESC
Paulista»,
μία από τις σημαντικότερες διοργανώσεις
για το θέατρο στη μεγαλύτερη πόλη της
Βραζιλίας

Επιλέχθηκε
ως ένα από τα highlights
της σεζόν από το μεγαλύτερης κυκλοφορίας
περιοδικό της Βραζιλίας,“Veja”.

Οι
Επιβάτες παρουσιάστηκαν
επίσης στις πόλεις: Guarulhos,
Santo
André
και Lençois
Paulistas.

Το
2013, επιλέχθηκε για μία ειδική παράσταση
του Πολιτιστικού Κέντρου Midrash
στο Rio
de
Janeiro,
σκηνοθετημένο από τον βραβευμένο
σκηνοθέτη και ηθοποιό Gilberto
Gawronski.

Η πρώτη αυτή
παρουσίαση του έργου στην Ελλάδα
φιλοδοξεί να αποτελέσει μία γέφυρα
πολιτισμού ανάμεσα στις δύο χώρες. Το
κείμενο του, χρόνια εγκατεστημένου στην
Ελλάδα – λόγω της επαγγελματικής του
σταδιοδρομίας στην πρεσβεία της Βραζιλίας
στην Αθήνα – Flavio
Goldman και
η σκηνοθεσία του ελληνοβραζιλιάνου,
εγκατεστημένου επί 20ετίας στην Ελλάδα,
Φίλιππου Μέντες Λάζαρη έχει ως στόχο
να προσφέρει στο ελληνικό κοινό την
ευκαιρία να γνωρίσει ένα σύγχρονο έργο
της βραζιλιάνικης δραματουργίας.

Λίγα λόγια
για τον συγγραφέα:

Γεννημένος
στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1971 ο Flavio
Goldman
ήταν 3 φορές στη λίστα του θεατρικού
διαγωνισμού “Seleção
Brasil
em
Cena”.
Έχει τιμηθεί δύο φορές στην κατηγορία
“Dramaturgias
Urgentes”
(“Urgent
Playwriting”)
του Πολιτιστικού Κέντρου του Σάο Πάολο,
Banco
do
Brasil.
Από το 2009 είναι κάθε χρόνο προσκεκλημένος
του Φεστιβάλ Satyrianas
στο Σάο Πάολο, μία από τις σημαντικότερες
σε πολιτιστικά γεγονότα πόλεις της
Βραζιλίας, πάντα παρουσιάζοντας νέα
σύντομα έργα, ανεβασμένα από τους πιο
σημαντικούς θεατρικούς σκηνοθέτες της
χώρας όπως οι: Aimar
Labaki
και Mika
Lins.
Ο Flavio
Goldman
έχει επίσης μεταφράσει έργα των Ισραηλινών
συγγραφέων Joshua
Sobol
και Edna
Mazya
καθώς και του Γαλλοαργεντινού συγγραφέα
Copi.
To
2013 ήταν ο προσκεκλημένος καλλιτέχνης
του 1ου
Διεθνούς Θεατρικού Φεστιβάλ του
Πανεπιστημίου του Σάο Πάολο. Ζει στην
Αθήνα από το 2014 και εργάζεται στην
Πρεσβεία της Βραζιλίας.

Λίγα λόγια
για τον σκηνοθέτη:

Ο Φίλιππος
Μέντες Λάζαρης γεννήθηκε στο Ρίο ντε
Τζανέιρο το 1970. Σπούδασε θέατρο στη
δραματική σχολή ”O
Tablado”
στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Εργάστηκε στη
Βραζιλία ως ηθοποιός στο θέατρο και την
τηλεόραση. Το 1997 κατά την πρώτη του
επίσκεψη στην Ελλάδα, την πατρίδα του
πατέρα του, απέκτησε την ελληνική
υπηκοότητα και αποφάσισε να εγκατασταθεί
στην Αθήνα. Έκτοτε έχει συνεργαστεί ως
ηθοποιός, performer,
κινησιολόγος και σκηνοθέτης σε πολλές
θεατρικές και χοροθεατρικές παραστάσεις
σε διάφορα θέατρα (π.χ. στα Αμόρε, Οδού
Κεφαλληνίας, Εξαρχείων). Συνεργάστηκε
κατ’ επανάληψη με τους Ελευθερία
Σαπουντζή, Μαίρη Τσούτη και Δημήτρη
Παπαϊωάννου. Στο πλαίσιο της προσπάθειάς
του να συμβάλει στη διάδοση του
νοτιοαμερικανικής κουλτούρας στην
Ελλάδα ανέβασε επίσης με επιτυχία τα
έργα δύο, άγνωστων στην Ελλάδα, μεγάλων
βραζιλιάνων δραματουργών: το Φιλί
στην άσφαλτο
του Nelson
Rodrigues
(2010) και το δημοφιλές έργο για παιδιά Το
μπλε αλογάκι
της Maria
Clara
Machado
(2012-13) στο οποίο για πρώτη φορά ενσωμάτωσε
επιτυχώς στην παράσταση αληθινά άλογα
σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Θεραπευτικής
Ιππασίας Αθηνών.