Ο καθείς στο είδος του κι ο Βαγγέλης στις πισώπλατες μαχαιριές

Του Βρομόστομου

Η πρώτη κίνηση που θα έπρεπε να κάνει κάποιος επιστρέφοντας από ένα δείπνο με τον Ευάγγελο Βενιζέλο είναι να κοιτάξει την πλάτη του σε ένα καθρέφτη, όχι για να ελέγξει αν έχει δεχθεί μαχαιριές, αλλά πόσες ήταν αυτές. Βλέπετε, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όσο εύκολο το έχει να χαμογελά διάπλατα και να μοιράζει όμορφα λόγια δεξιά και.. κεντροαριστερά, άλλο τόσο δεν δυσκολεύεται να «μαχαιρώνει» εκεί που μέχρι κυριολεκτικά χθες «ξεσκόνιζε».

Κι αν ο Φώτης Κουβέλης είναι νεόκοπος στα παιχνιδάκια του «Μπένι», τον οποίο αν ρωτήσει κανείς πού τοποθετεί τον εαυτό του θα τον έβαζε κάπου ανάμεσα στον Θεό, στο Χριστό και στο Άγιο Πνεύμα, ο Γιώργος Παπανδρέου έχει πάρει «ντοκτορά». Ποιός ξεχνά, άλλωστε, την «ολόθερμη» στήριξη Βενιζέλου στον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές του 2007, η οποία το ίδιο βράδυ που άνοιξαν οι κάλπες μετατράπηκε από το Ζάππειο σε γελοιοποίηση του τότε αρχηγού του και σε αυτοπρότασή του για την ηγεσία του πάλαι ποτέ Κινήματος και σημερινού σκορποχωρίου;

Κι επειδή πρώτα φεύγει η ψυχή και μετά το χούι, ο κ. Βενιζέλος επανάλαβε την τακτική που τόσο έχουν αγαπήσει διαχρονικά όλοι οι σφουγγοκωλάριοι όταν ο κ. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός, προανήγγειλε το δημοψήφισμα για το δεύτερο μνημόνιο, το οποίο οδήγησε, τελικώς, στην άμεση πτώση του από την εξουσία. Γυρνώντας από τις Κάννες ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών δήλωνε την απόλυτη στήριξή του στην επιλογή Παπανδρέου, η οποία σε μερικές μόλις ώρες, κι αφού πρώτα αφουγκράστηκε τις επιθυμίες των εγχώριων και ξένων παρασκηνιακών κέντρων λήψης αποφάσεων, μετατράπηκε σε πλήρη αποστασιοποίηση, στο όριο της απαξίωσης.

Δεν ήξερε, δεν ρώταγε, επομένως, ο κ. Κουβέλης όταν αποφάσιζε να συμπράξει κυβερνητικά με τον άνθρωπο τον οποίο ο Κώστας Σημίτης είχε χαρακτηρίσει κάποτε «τζουκ μποξ» («παίζει όποιο σκοπό του βάλεις να παίξει»); Αυτός είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος που ακόμα και οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ ελάχιστα αγάπησαν και περισσότερο ανέχθηκαν: ικανός να αποτελέσει το χειρότερο κακέκτυπο του Μακιαβέλι, αν αυτό μπορεί να του εξασφαλίσει λίγη εξουσία παραπάνω…