Εκτός Νόμου

Με ιδιαίτερη δυσκολία συντάσσω αυτό το κείμενο – δημόσια επιστολή προς τον Παντελή Οικονόμου και τα αφεντικά του, ένας εκ των δύο θεωρείται μάλιστα και έγκριτος νομικός (Συνταγματολόγος παρακαλώ), καθώς δεν βρίσκω λόγο να απασχολείται το αναγνωστικό κοινό με τις απόψεις και αντιλήψεις μου. Εν προκειμένω όμως δεν εκθέτω τις προσωπικές μου απόψεις ή ερμηνευτικές εκδοχές, αλλά ορισμένες αντικειμενικές παρατηρήσεις που όφειλαν να συνυπολογίσουν αμφότεροι προτού εκδώσουν την Φασιστική Διαταγή ΠΟΛ 1103/20.04.2012 του Υπουργείου Οικονομικών. Δεν αναφέρομαι τόσο στο φορολογικό σκέλος, όσο στο σκέλος που αφορά στην χουντική συμπεριφορά των ιδίων ανθρώπων που υποτίθεται ότι προασπίζονται την δημοκρατία όπως αυτή θωρακίζεται υπό το Ελληνικό Σύνταγμα. Τις αντικειμενικές αυτές παρατηρήσεις καταθέτω δημοσίως ανενδοίαστα για να ενημερωθεί λεπτομερώς ο κάθε φορολογούμενος, και πρώτα από όλα πολίτης.

Εν ολίγοις, η υπ’ αρ. 1103/20.04.2012 ΠΟΛ του Υπουργείου Οικονομικών δίνει ρητές οδηγίες προς τις φορολογικές αρχές να δεσμεύουν την περιουσία των φορολογούμενων (μετρητά και ακίνητα) ακόμα και πριν την ενημέρωση αυτού και κλήση του σε ακρόαση, δηλαδή ακόμα και για μη βεβαιωμένες οφειλές. Συγκεκριμένα, η εν λόγω διαταγή των νεοφασιστών ξεκινάει με την αναφορά στην παρ. 2 του άρθρου 20 του Ελληνικού Συντάγματος σύμφωνα με την οποία ορίζεται ότι το δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερομένου ισχύει και για κάθε διοικητική ενέργεια ή μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων του. Έπειτα, συνεχίζει με μια αναφορά στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (νόμος 2690/1999) που κατ’ ουσία εξειδικεύουν τον τρόπο με τον οποίο η Διοίκηση οφείλει να καλέσει τον πολίτη προτού λάβει οποιοδήποτε δεσμευτικό – περιοριστικό μέτρο εις βάρους του.

Μετά από αυτή την εισαγωγική αναφορά στο Σύνταγμα και τον δημοκρατικό τρόπο εφαρμογής κατά την διαδικασία, οι επικεφαλείς της Ελληνικής Σαρίας που αξιώνουν και την ψήφο – εμπιστοσύνη μας για την επερχόμενη τροποποίηση του Ελληνικού Συντάγματος αναφέρονται στην αναίσχυντη παράγραφο 3 του άρθρου 6 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας που οι ίδιοι νομοθέτησαν το 1999 σύμφωνα με την οποία «Αν η άμεση λήψη του δυσμενούς μέτρου είναι αναγκαία για την αποτροπή κινδύνου ή λόγω επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος, είναι, κατ’ εξαίρεση, δυνατή η, χωρίς προηγούμενη κλήση του ενδιαφερομένου, ρύθμιση. Αν η κατάσταση που ρυθμίστηκε είναι δυνατόν να μεταβληθεί, η διοικητική αρχή, μέσα σε χρονικό διάστημα δεκαπέντε (15) ημερών, καλεί τον ενδιαφερόμενο να εκφράσει τις απόψεις του, σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, οπότε προβαίνει σε τυχόν νέα ρύθμιση. Αν η πιο πάνω προθεσμία παρέλθει άπρακτη, το μέτρο παύει αυτοδικαίως, και χωρίς άλλη ενέργεια, να ισχύει. 4. Οι διατάξεις των παρ. 1 και 2 εφαρμόζονται και όταν οι σχετικές με τη δυσμενή διοικητική πράξη διατάξεις προβλέπουν δυνατότητα άσκησης διοικητικής προσφυγής».

Αν ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, τ. Υπουργός Οικονομικών και αφεντικό του Παντελή Οικονόμου κύριος Βενιζέλος σε σχετική ερώτηση εξετάσεων στη Νομική απαντούσε ότι ο συνταγματικός κανόνας της προηγούμενης ακρόασης που προβλέπεται στην παρ. 2 του άρθρου 20 του Συντάγματος, ο οποίος έχει δηλαδή θεσπισθεί από το συνταγματικό όργανο, είναι δυνατό να τροποποιηθεί ή να καταργηθεί με πράξη του νομοθετικού οργάνου, δηλαδή οργάνου που προβλέπεται από τους συνταγματικούς κανόνες, πολύ απλά δεν θα έπαιρνε πτυχίο…

Για να χρυσώσει το χάπι στους πολίτες – φορολογούμενους – ψηφοφόρους ο Παντελής Οικονόμου διευκρινίζει προς τις φορολογικές αρχές ότι σε περίπτωση μη τήρησης της παραπάνω διαδικασίας εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας για την κλήση του ενδιαφερόμενου, η ενέργεια διασφάλισης των συμφερόντων του Δημοσίου παύει αυτοδικαίως να ισχύει, δηλαδή αίρονται στο σύνολό τους όλα τα σε βάρος του εφαρμοσθέντα μέτρα, χωρίς να χρειάζεται άλλη ενέργεια του αρμοδίου για την εφαρμογή των μέτρων αυτών οργάνου.

Δεδομένου ότι ο κάθε πολίτης δικαιούται να γνωρίζει τι πραγματικά τον περιμένει από εδώ και πέρα, παρακαλείται δια του παρόντος ο Παντελής Οικονόμου όπως δημοσιοποιήσει τον αριθμό των περιπτώσεων από το 1997, έτος κατά το οποίο ψηφίστηκε ο νόμος 2523 περί διασφάλισης συμφέροντος του Δημοσίου, έως και το 2012 που οποιαδήποτε φορολογική αρχή προέβη σε αναγνώριση αυτοδίκαιης άρσης των δεσμευτικών μέτρων κατά φορολογούμενου λόγω μη αποστολής κλήσης σε ακρόαση εντός της προβλεπομένης προθεσμίας. Προς εξοικονόμηση του πολύτιμου χρόνου που του απομένει προτού ιδιωτεύσει, προσφέρω την απάντηση που είναι ΜΗΔΕΝ. Και τι γίνεται όταν ένας εφοριακός αρνείται δια πράξεως ή παραλείψεως να επανορθώσει, και μάλιστα αυτοδίκαια, μια αδικοπραξία της φορολογικής αρχής? Προσφεύγουμε ενίοτε στον Οικονομικό Επιθεωρητή της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης της Γενικής Γραμματείας Οικονομικών και Τελωνειακών Θεμάτων. Και ποιός είναι ο αριθμός των περιπτώσεων που ένας εφοριακός έχει σεβαστεί την σχετική με το εν λόγω θέμα πορισματική αναφορά ενός Οικονομικού Επιθεωρητή? ΜΗΔΕΝ.

Κάπου εδώ έρχεται η ώρα των δικηγόρων καθώς επόμενο βήμα είναι η αίτηση ενώπιον του Υπουργού Οικονομικών ή του αρμόδιου Υφυπουργού, εφ’ όσον του έχει εκχωρηθεί σχετική αρμοδιότητα, ο οποίος έχει δυο μήνες προθεσμία για να απαντήσει και σε περίπτωση που δεν απαντήσει εντός της εν λόγω προθεσμίας «τεκμαίρεται αρνητική απάντηση». Μήπως να δημοσιοποιούσε ο Παντελής Οικονόμου τον αριθμό των περιπτώσεων που αυτός, το αφεντικό του ή και οποιοσδήποτε εκ των προκατόχων τους απάντησαν θετικά, ή απάντησαν καθόλου, σε αίτηση φορολογούμενου περί αναγνώρισης αυτοδίκαιης άρσης των δεσμευτικών μέτρων λόγω μη αποστολής κλήσης σε ακρόαση εντός της προβλεπομένης προθεσμίας? ΜΗΔΕΝ. Αφού τελειώσει η γύρα με τις αιτήσεις στο Υπουργείο Οικονομικών, ώρα είναι για το Διοικητικό Πρωτοδικείο με προσφυγή κατά της παράλειψης! Μήπως να δημοσιοποιούσε ο κ. καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου ποιος ο αριθμός των περιπτώσεων που δύναται το Δικαστήριο να υποχρεώσει την Διοίκηση σε πράξη? ΜΗΔΕΝ.

Αν δεν το έχουμε αντιληφθεί, βρισκόμαστε ήδη περί τα δύο έτη μετά την δέσμευση όλων των περιουσιακών μας στοιχείων δίχως προτυτέρα ή έστω και μεταγενέστερη εντός 15 ημερών κλήση σε ακρόαση! Στην πενταετία μπορεί και να εκδοθεί η πρώτη ακυρωτική απόφαση λόγω νομικής πλημμέλειας των ενεργειών εφαρμογής (μη κλήση σε ακρόαση), αλλά σε αυτή την περίπτωση ο Παντελής Οικονόμου και το αφεντικό του (Συνταγματολόγος παρακαλώ) δίχως να ιδρώνουν για το ότι κάποιοι πολίτες ταλαιπωρούνται ήδη πέντε χρόνια με δεσμευμένους λογαριασμούς και απαγόρευση μεταβίβασης ακίνητης περιουσίας δίδουν εντολή όπως «βάσει της ίδιας Ειδικής Έκθεσης Ελέγχου να προβεί η φορολογική αρχή σε νέα ενέργεια εφαρμογής των μέτρων και να ακολουθήσει τη διαδικασία, τηρώντας τον τύπο που περιγράφεται στην παρ. 3 του άρθρου 6 του ν. 2690/1999».

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να αντιληφθούν ότι το Ελληνικό Σύνταγμα δεν είναι ο κανονισμός της πολυκατοικίας τους και ότι παίζοντας μαζί του παίζουν πραγματικά με τη φωτιά. Αν, παραδείγματος χάριν, αναλάμβανα εγώ την εξουσία και θεωρούσα ότι είναι προς το δημόσιο συμφέρον να περιορισθούν ο Παντελής Οικονόμου, ο Βαγγέλης Βενιζέλος και ο Αντώνης Σαμαράς καθώς ο μεν πρώτος εφαρμόζει μια τοξική προς το δημόσιο συμφέρον οικονομική πολιτική, οι δε δεύτερος και τρίτος έχουν δεσμευθεί έναντι δανειστών για την τήρηση αυτής, θα μπορούσα να νομοθετήσω ως διοικητική ποινή προληπτικού και επείγοντος χαρακτήρα τον εξοστρακισμό και να απαλλάξω τον πολιτικό βίο από την παρουσία τους, και άσε τους να τρέχουν να βρουν το δίκιο τους στο Βερολίνο και το Παρίσι…

Ψιλά γράμματα για ορισμένους άλλωστε το γεγονός ότι ο Λουκάς Παπαδήμος ορκίσθηκε πρωθυπουργός κατά παράβαση του Ελληνικού Συντάγματος, δίχως δηλαδή να προηγηθεί η εκλογή του από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ και μετέπειτα από την πλειοψηφία του κοινοβουλίου. Το «παρεάκι» δεν διανοείται ότι στην θέση τους μια ημέρα μπορεί να είναι παραδείγματος χάριν το δικό μου «παρεάκι» που να υποχρεώσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε διορισμό Πρωθυπουργού δίχως πρωτυτέρα λαϊκή ή κοινοβουλευτική εντολή…

Επειδή όμως φροντίζω να προσέχω με ποιους κάνω παρέα, αν ποτέ το παρεάκι μου κι εγώ συμμετείχαμε σε πολιτικό κόμμα, πρώτα από όλα θα απαιτούσαμε να τεθεί η λειτουργία του υπό την Ελληνική Δικαιοσύνη (το αντίθετο λέγεται «εκτός νόμου»). Με αυτόν τον τρόπο, τον νόμιμο δηλαδή, σε περίπτωση που μας διέγραφε ο «Αρχηγός» επειδή σε κάποια ψηφοφορία δεν υποκύψαμε στην κομματική γραμμή ως αμνοερίφια θα είχαμε το δικαίωμα να προσφύγουμε στην Δικαιοσύνη κατά της παράνομης διαγραφής μας.

Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Βαγγέλης Βενιζέλος προεδρεύει σε ένα πολιτικό κόμμα το οποίο βρίσκεται ουσία εκτός νόμου, αποτελείται από βουλευτές που βρίσκονται ουσία υπό ασυλία επί παντός ποινικού αδικήματος και διοικεί κατά παράβαση των άρθρων του Ελληνικού Συντάγματος εκμεταλλευόμενο το 2012 τις πλημμέλειες και τα άγχη της μεταπολίτευσης. Το ίδιο και ο Αντώνης Σαμαράς με το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Ουδείς εκ των δυο πολιτικών οργανισμών αξίζει την εμπιστοσύνη της αναθεώρησης του Ελληνικού Συντάγματος.

Η χουντική Διαταγή του Παντελή Οικονόμου, που ουσία επαναλαμβάνει το χουντικό περιεχόμενο παλαιότερης αντίστοιχης εντολής του Αντώνη Μπέζα, πρέπει να ανακληθεί και να αντικατασταθεί από σύννομους τρόπους ουσιαστικής διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος. Παρομοίως, το νομοθέτημα του 1999 που δίδει δικαίωμα δέσμευσης και περιορισμού των πολιτών χωρίς την συνταγματικά κατοχυρωμένη προτυτέρα ενημέρωσή τους ένεκα προάσπισης δημοσίου συμφέροντος πρέπει να ανασταλεί έως ότου περιορισθεί – δεσμευθεί και η ίδια η Διοίκηση σε ένα πλαίσιο λειτουργίας ισότιμο με του Διοικούμενου.

Η αρχή για την δημιουργία ενός περιοριστικού – δεσμευτικού, και πάνω απ’ όλα δίκαιου, πλαισίου λειτουργίας δεν μπορεί παρά να γίνει από τον εκάστοτε προϊστάμενο της Διοίκησης, δηλαδή τον πολιτικό. Η «τεκμαιρόμενη αρνητική» απάντηση πρέπει να μετατραπεί σε «τεκμαιρόμενη θετική» εφ’ όσον μετά την πάροδο της προβλεπόμενης προθεσμίας ο εκάστοτε Υπουργός ή Υφυπουργός δεν καταφέρνει να τεκμηριώσει τυχόν άρνησή του. Ο κάθε πολίτης ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ αν μη τι άλλο να λάβει μια σαφή απάντηση.

Προτού λοιπόν το επικίνδυνο δίδυμο Βενιζέλου – Σαμαρά που επέτρεψε την έκδοση της υπ’ αριθμό ΠΟΛ 1103/20.04.2012 του Υπουργείου Οικονομικών αναζητήσει το δικαίωμα γύρω από την ευκαιρία της Συνταγματικής Αναθεώρησης, καλό θα ήταν να προβληματισθεί γύρω από την δική του νομιμοποίηση μέσω των πολιτικών οργανισμών που ηγούνται, και προτού ενασχοληθούν με την αναποτελεσματικότητα της Δημόσιας Διοίκησης καλό θα ήταν να προβληματισθούν με την επιρροή που επιφέρει στην Δημόσια Διοίκηση της Ελλάδας η κυβερνητική παρουσία, καθώς σε αυτή οφείλεται η αδιαφορία του δημοσίου υπαλλήλου για τις ανεξάρτητες ελεγκτικές αρχές και, κυρίως, τον πολίτη. Άλλωστε, δεν χρειάζεται Συνταγματική Αναθεώρηση ώστε το Δικαστήριο να αρχίσει να υποχρεώνει την (δημόσια) Διοίκηση σε πράξη. Το αντίθετο, δηλαδή το ισχύον, λέγεται «εκτός νόμου»

του Ευάγγελου Μπέη

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr