ΧΡΕΗ ΚΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ, ένα ποίημα

ΧΡΕΗ ΚΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

Χρόνε κυλάς αδίστακτα, αριά και που σκαλώνεις
Κάνεις στιγμές ατέλειωτες, αιώνες εξοντώνεις
Σαν τις ζαριές οι μέρες σου, μικρές, διπλές, μεγάλες
Ώρες που φύγαν άδικα, στο αίμα πνιγμένες άλλες
Έτσι στο κλωθογύρισμα, σαν κύλαγε ο τροχός σου
Ο Έλληνας θυμήθηκε που χάθηκε το βιός του
Πήρε λοιπόν την πένα του, χαρτί και καλαμάρι
Και μέσα απ΄ τα κιτάπια του συμπέρασμα να βγάλει
Δεν το ΄χε μέσα του ποτέ στο πίσω να γυρίσει
Τα πάρε- δώσε τα παλιά, ξανά να τα σκαλίσει
Μα ήρθαν κάποιοι απ΄ τον βορρά, τα δανεικά γυρεύουν
Λάσπες, σκατά κι απόσκατα γιατί ανακατεύουν
Σαν τα άκουσαν στο καφενέ, πήδησαν ως απάνω
-Τι μου έκαμες γερμαναρά και τρέχω και δεν φτάνω
Δεν ντρέπεσαι αχόρταγε κι ούτε μισό αιώνα
Δεν πέρασε που πότισες με αίμα αυτό το χώμα

– Vereinbarung και ξέχνα τα, μην μου τα αλλάζεις τώρα
Την Θέμιδα γελάσαμε και κυβερνάς την χώρα
Μια βόλτα εχθές που έκανα σε είδα στο λιμάνι
Την θάλασσα αγνάντευες, μάρμαρο και στεφάνι
Όνομα έγινες γνωστό, σε δρόμους το έχουν δώσει
Στην δίκη δεν σε πρόδωσα σε αυτούς που είχες προδώσει.
Και εσύ επαραιτήθηκες στου πόλεμου το κρίμα
Μου έδωκες και σου έδωκα μην μου το παίζεις θύμα

– Μερτέν… είπε και έκλεισε παμπόνηρα το μάτι
μα εγώ δεν καταλάβαινα αν εννοούσε κάτι
Ευγενικά χαιρέτισε, μπήκε στην Mercedes του
Των δοσιλόγων άφεση, σβήσαν τις ενοχές του

Ιωάννης. Τ