Το προσφυγικό μέσα από τη ματιά του φωτογράφου Ορέστη Σεφέρογλου

Πώς φωτογραφίζεις ένα θέμα που έχει φωτογραφηθεί ήδη ένα εκατομμύριο φορές; Πως προσεγγίζεις ανθρώπους που ζουν σε ένα διαρκώς εξελισσόμενο δράμα και έχουν υπάρξει ήδη τόσες πολλές φορές, οι πρωταγωνιστές μπροστά από στον φωτογραφικό και τηλεοπτικό φακό;

Αυτές οι σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου πριν φωτογραφίσω, κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε άλλο ένα σημείο της προσφυγικής κρίσης. Είτε είναι εντός της Αττικής είτε σε ένα από τα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου ή τα σύνορα στον Έβρο, προσπαθώ πάντα να ψάχνω για την ανθρώπινη πλευρά μέσα στα γεγονότα. Δεν θέλω να δω έναν πρόσφυγα ως κάτι “εξωτικό” ή “εξωγήινο”. Κάθε άτομο που φτάνει στις όχθες ενός ελληνικού νησιού ή είναι εγκλωβισμένο σε έναν προσφυγικό καταυλισμό, φέρνει μαζί του μια προσωπική ιστορία. Σε πολλές περιπτώσεις αυτή η ιστορία μπορεί να είναι το μόνο πράγμα που κρατά αυτό το άτομο συνδεδεμένο με το σπίτι του. Δεν είναι ούτε τα ρούχα του, ούτε το κινητό τηλέφωνο με φωτογραφίες της πατρίδας του. Είναι οι προσωπικές ιστορίες που μοιραζόμαστε με άλλους που μας κάνουν αυτό που είμαστε.

Κάθε άνθρωπος που συναντώ είτε βρίσκεται αρκετό καιρό εκεί είτε μόλις έχει έρθει πριν μερικές ώρες, έχει να μου περιγράψει και μια διαφορετική ιστορία για το ποιος είναι, τι νιώθει, τι άφησε πίσω του και για το που θέλει να πάει. Όλοι συνδέονται από μια κοινή ανάγκη για να ξεφύγουν από τον θάνατο και την δυστυχία των τόπων τους. Από μια ελπίδα στα μάτια τους για το μέλλον. Την ίδια στιγμή όμως μοιράζονται ακόμα τον φόβο της θανατηφόρας διαδρομής που προηγήθηκε αλλά και την αγωνία για το  άγνωστο και επικίνδυνο ταξίδι που θα ακολουθήσει. Η ελπίδα ήταν και είναι πάντα εκεί όπως επίσης και η σκέψη για το μέρος που άφησαν πίσω. Αρκετοί, γεμάτοι περηφάνια για τον τόπο τους, λένε πως η Ευρώπη είναι το προσωρινό καταφύγιο τους μέχρι να μπορέσουν να γυρίσουν πίσω για να ξαναχτίσουν την χώρα τους.

Ορέστης Σεφέρογλου – https://orestisseferoglou.com/

20/12/2018, 11:12