Ζωή Κωνσταντοπούλου και άλλοι παράγοντες

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Τρεισήμισι ώρες συνέντευξη, για να μάθουμε ότι οι εκλογές γίνονται προκειμένου να εκδιωχθεί η Ζωή Κωνσταντοπούλου από την προεδρία της Βουλής. Η Ραχήλ  Μακρήλ, το alter ego της ΠτΔ, πήγε πιο μακριά, αποκάλυψε ότι οι εκλογές έγιναν με εντολή Σόιμπλε,  για να εκδιωχθεί η  Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ο Αλέξης Μητρόπουλος ήταν πιο φειδωλός. Μίλησε μιάμιση ώρα για να μας πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικαίωμα να τον βγάλει από τα ψηφοδέλτια, διότι έχει δώσει στον Τσίπρα δημοσκόπηση που τον παρουσιάζει- τον Μητρόπουλο-  ως τον δημοφιλέστερο βουλευτή. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, τέλος,   ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετάσχει στις  θλιβερές ελληνικές εκλογές κι ότι  θα φτιάξει  κόμμα πανευρωπαϊκό.

Μέσα σε επτά μήνες, η κυβέρνηση της Αριστεράς παρήγαγε περισσότερους παράγοντες απ’ όσους μπορούσε να καταναλώσει. Δεν ήταν οι περισσότεροι, ήταν ωστόσο πολλοί, αφόρητα πολλοί. Άνθρωποι υπερφίαλοι, υπερυψωμένοι, χαμένοι στην ψευδαίσθηση της προσωπικής αποστολής, που τους ανατέθηκε άνωθεν. Όχι από τον πρωθυπουργό, από ψηλότερα ήρθε η εντολή, αν ατενίσετε τον ουρανό, μπορεί να διακρίνετε τον εντολοδόχο. Πρίγκιπες και πριγκίπισσες από κούνια, προορισμένοι εξ απαλών ονύχων για το μεγάλο, το ωραίο και το αληθινό. Φλύαροι συνομιλητές της Ιστορίας, με διαλόγους πύρινους, που άλλοτε έβγαζαν γέλιο και άλλοτε κλάμα γοερό. Αναλόγως την οπτική γωνία.

Στην  πρώτη ευκαιρία της Αριστεράς πήξαμε στους παράγοντες. Φροντίστε, σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ, στη δεύτερη ευκαιρίας σας, αν σας δοθεί, να πάρετε ισχυρή αντιβίωση. Αντιβίωση για τα ψηφοδέλτια, για τους υπουργικούς θώκους, για τις γραμματείες, για τις προεδρίες. Μακριά από τους πρίγκιπες, τους αλαζόνες, τα ψώνια, τους ανεξέλεγκτους. Τούτο δεν σημαίνει ότι στα ψηφοδέλτια, στα υπουργεία, στην προεδρία της Βουλής δεν πρέπει να τοποθετηθούν πρόσωπα ισχυρά και αυτόφωτα, πρόσωπα από την Αριστερά αλλά και εκτός Αριστεράς. Διότι υπάρχει και ο άλλος μεγάλος  κίνδυνος. Να περιοριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ  σε πρόσωπα του κομματικού σωλήνα, σε κατανομές με βάση τον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων, τις πιέσεις  και τις απειλές. Ο κομματικός συσχετισμός δύναμης είναι καλός  για να βγάζει ισορροπημένες Κεντρικές Επιτροπές, αν εκβάλει όμως στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στην κυβέρνηση, τότε κλάφ’ τα  Χαράλαμπε. 

Ο παραγοντισμός όσων κυβερνούν είναι,  ως ένα σημείο,  φυσικός  κι αναμενόμενος. Οι άλλοι, όμως; Οι πούροι αριστεροί, οι επαναστάτες, οι κομμουνιστές, αυτοί που ομνύουν στις μάζες  και στην εργατική τάξη, ετούτοι πώς κατάφεραν να γίνουν παραγοντάρες τόσο γρήγορα, σχεδόν  εξ άκρας συλλήψεως; Από μόνοι τους έχρισαν αρχηγό, υπαρχηγούς, εκπροσώπους, κομματάρχες, από μόνοι τους αποφάσισαν συνεργασίες με ανεξάρτητες πασιονάριες και με προσωποπαγείς οργανώσεις- σφραγίδες, από μόνοι τους μοίρασαν έδρες και οφίτσια, από μόνοι τους διεμβόλισαν και εντέλει διέσπασαν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Διέσπασαν  μετά χαράς  την ΑΝΤΑΡΣΥΑ εκείνοι που επί χρόνια την καλούσαν να συμμετάσχει στη δημιουργία της μεγάλης αριστεράς.

Πολλή μοναξιά, αδερφέ μου, πολύ παραγοντιλίκι, πολύ αρχηγιλίκι. Τόσο που να υποψιάζεσαι ότι το ΛΑ της ΛΑΕ  προέρχεται από το «Λαφαζάνης».

 

Φωτο: (EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ)

Πηγή: Εφημ. ΑΥΓΗ

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr