Υποψηφιότητα Παπανδρέου: Επιστροφές… (δεξιές) καταστροφές

Εξαιτίας ιδεολογικής συγγένειας και πολιτικής αφετηρίας, το βλέμμα μου είναι πάντα στραμμένο στις εξελίξεις του ΚΙΝΑΛ. Άλλωστε, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ή να απαρνιέται το ξεκίνημα του, γιατί θάβοντας το παρελθόν είναι σα να θάβεις τον ίδιο σου τον εαυτό. 

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επιστρέφει ως εγωκεντρικός αλαζόνας για να δικαιωθεί και να αποκαταστήσει το όνομα του. Αλήθεια, τι ανάγκη έχει να το κάνει; Γιατί να κάτσει να ασχοληθεί με την αρχηγία του μικρού ΚΙΝΑΛ του 8%, όταν στο εσωτερικό εκλέγεται άνετα βουλευτής ενώ στο εξωτερικό πίνουν νερό στο όνομα του, διατελώντας και πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς;

Άλλωστε, ο ίδιος ο χρόνος και οι πολιτικές εξελίξεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και εν γένει στον κόσμο, τον έχουν δικαιώσει. Τόσο για την ατζέντα του όταν πρώτος μίλησε για την ανάγκη πράσινης ανάπτυξης (την στιγμή που η κλιματική αλλαγή δεν υπήρχε ούτε ως έκφραση), για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση κ.α., όσο και για την υπογραφή του μνημονίου, μιας έσχατης αλλά αναγκαίας λύσης, από την στιγμή που η χώρα, μετά την διακυβέρνηση Καραμανλή, δεν είχε χρήματα ούτε για μισθούς και συντάξεις. Λύση την οποία αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες κυβερνήσεις. 

Μόνο που όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν και η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει κριθεί, δικαίως αυστηρά και καταγγελτικά καθώς για τα μέτρα αστείρευτης λιτότητας φέρει μεγάλη ευθύνη. Ποιος ο λόγος να επαναφέρουμε την συζήτηση στο μακρινό χθες, πέρα από την εξυπηρέτηση και προώθηση συγκεκριμένης υποψηφιότητας; Η πολιτική οφείλει να προσαρμόζεται στους συσχετισμούς και τις ανάγκες του σήμερα. Του παρόντος και όχι του παρελθόντος. 

Ο κ. Παπανδρέου δεν σκεφτόταν καν να θέσει υποψηφιότητα. Το πρόβλημα υγείας της κ. Γεννηματά και η αποχώρηση της από την κούρσα, άλλαξε άρδην τα δεδομένα και ως φαβορί αναδείχθηκε ο δεξιόστροφος Λοβέρδος, με τον κίνδυνο το ΚΙΝΑΛ υπό την ηγεσία του να γίνει δορυφόρος του Μητσοτάκη και να προχωρήσει σε σύμπραξη με την δεξιά, χάνοντας κάθε έννοια προοδευτισμού. Οι υποψηφιότητες Γερουλάνου, Κεγκέρογλου, Χρηστίδη και Καστανίδη κρίνονται αδύναμες. Μόνο ο Ανδρουλάκης έχει δυναμική, όμως δεν έχει ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα. Και ναι και όχι, και έτσι και γιουβέτσι και με τη ΝΔ και με το ΣΥΡΙΖΑ. Άστο…

Σ’ αυτή τη φάση, ο μόνος που είχε την δυναμική, την ιστορική και ιδεολογική καταβολή και τα αναγκαία αντιδεξιά χαρακτηριστικά ώστε να αντιμετωπίσει και να νικήσει τον Λοβέρδο ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Πιστεύω πως η υποψηφιότητα του αποτελεί λύση ανάγκης για όσους απεύχονται τη νίκη Λοβέρδου, επιθυμώντας την διατήρηση των αρχών της παράταξης και την σύμπραξη των προοδευτικών δυνάμεων, με στόχο της προοδευτική διακυβέρνηση, όπως είπε και ο κ. Παπανδρέου στο μήνυμα του. 

Και, για να είμαι ειλικρινής, απορώ με ορισμένους στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθούν να επαναφέρουν τη συζήτηση στο παρελθόν και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για τον Γιώργο Παπανδρέου. Δείτε τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Στην Ισπανία, στη Γερμανία, στην Ιταλία. Οι προοδευτικές δυνάμεις ενώνονται και κερδίζουν έναντι των συντηρητικών κυβερνήσεων. Αυτοί είναι οι νέοι συσχετισμοί, όχι το σύνθημα του 2015 «ξεμπερδεύουμε οριστικά με το παλιό». Οι απαιτήσεις και οι ανάγκες του κόσμου έχουν αλλάξει. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει. Ανοίγεται, επιτέλους, ο δρόμος για την προοδευτική διακυβέρνηση και κάποιοι ακόμα βγάζουν φλύκταινες στο ενδεχόμενο σύμπραξης ΣΥΡΙΖΑ/ΚΙΝΑΛ… 

Έτσι κι αλλιώς, αυτή τη στιγμή ο κ. Παπανδρέου δεν μπορεί να προκαλέσει εκλογικό πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο κύριος εκφραστής της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης και αδιαμφισβήτητα ο ηγέτης της αντιπολίτευσης. Επαναπατρισμός στελεχών, εάν γίνει, θα είναι μετρημένος στα δάχτυλα. Αυτό που μπορεί να πετύχει η υποψηφιότητα Παπανδρέου είναι η ενεργοποίηση στελεχών που βρίσκονται στην αδράνεια και η επαναφορά προοδευτικών πολιτών που δεν πείστηκαν από τον κ. Τσίπρα και αισθάνονται πολιτικά άστεγοι. 

Συμπερασματικά, πιστεύω πως ο κ. Παπανδρέου επιστρέφει για να ανακόψει/καταστρέψει όσων τα σχέδια περιλαμβάνουν τη δεξιά στροφή του ΚΙΝΑΛ και την συγκυβέρνηση με ΝΔ, πως εφόσον εκλεγεί πρόεδρος το αντιπολιτευτικό αντιδεξιό μέτωπο θα δυναμώσει και πως για πρώτη φορά διακρίνεται φως στο τούνελ της προοδευτικής διακυβέρνησης ενάντια στη χειρότερη (ακρο)δεξιά και πιο αντιλαϊκή κυβέρνηση που έχει γνωρίσει ο τόπος. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr