«Υπό το βλέμμα του Λένιν…»

Στο πρωτοσέλιδο του “Πρώτου Θέματος” (15-4-23) με τον ευρηματικό τίτλο “Υπό το βλέμμα του Λένιν… Ο Κουτσούμπας στον Δανίκα” ανακοινώνεται η συνέντευξη του Γ.Γ. του ΚΚΕ. Τη συνέντευξη πήρε ο “κομμουνιστής” Δημήτρης Δανίκας όπως χαρακτηριστικά τον αποκάλεσε ο Δημήτρης Οικονόμου του ΣΚΑΪ σε μια από τις πρωινές εκπομπές στην οποία ο κ. Δανίκας δήλωσε “Έχει πολύ συναίσθημα ο Μητσοτάκης, τον υποστηρίζω”!!!

Μια από τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου στον κ. Κουτσούμπα ήταν:

“Μπας και η ανάμνηση του υπαρκτού σοσιαλισμού, εξακολουθεί να ρίχνει βαριά τη σκιά του στις επιλογές κυρίως των μαζών;”

Ο κ. Κουτσούμπας απάντησε, ανάμεσα στ’ άλλα:

“Μια σκιά υπάρχει σίγουρα. Δεν ξέρω όμως αν είναι τόσο η σκιά της ανάμνησης ή της απουσίας. Σίγουρα υπήρξαν σοβαρά προβλήματα και λάθη στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωση […] Αλλά, αυτό που κυρίως βαραίνει είναι η σκέψη ότι “ο σοσιαλισμός υπήρχε και δεν υπάρχει σήμερα, οπότε μάλλον απέτυχε” […] Γι’ αυτό εμείς έχουμε ξεκινήσει εδώ και χρόνια μια τεράστια προσπάθεια και τη συνεχίζουμε για να μελετήσουμε και να εντοπίσουμε τις αιτίες που είχαμε αυτή την κατάληξη. Όλα τα στοιχεία μας οδηγούν σε ένα βασικό συμπέρασμα: ότι δεν ήταν τελικά ο σοσιαλισμός αυτός που απέτυχε, αλλά η προσπάθεια να λυθούν προβλήματα του σοσιαλισμού με “συνταγές” του καπιταλισμού”.

Ο Β.Ι. ΛΕΝΙΝ στην μπροσούρα “Για τα “αριστερά” παιδιαρίσματα και τον μικροαστισμό” (Απρίλης, 1918) κριτικάρει με ιδιαίτερα καυστικό τρόπο τις θέσεις των “αριστερών κομμουνιστών μπολσεβίκων” που δημοσιεύθηκαν στο 1ο τεύχος του περιοδικού “Κομμουνίστ”. Ο Λένιν παραθέτει τη θέση των “αριστερών κομμουνιστών” στην οποία διαβάζουμε:

“ Η καθιέρωση της εργατικής πειθαρχίας σε συνδυασμό με την επαναφορά της διεύθυνσης των καπιταλιστών στην παραγωγή δεν μπορεί πραγματικά να ανεβάσει την παραγωγικότητα της εργασίας, αλλά σίγουρα θα ελαττώσει την ταξική αυτονομία, αυτενέργεια και βαθμό οργάνωσης του προλεταριάτου. Απειλεί την εργατική τάξη με υποδούλωση και εγείρει την δυσαρέσκεια τόσο των πιο καθυστερημένων τμημάτων  όσο και της πρωτοπορίας του προλεταριάτου. Για την εφαρμογή αυτού του προγράμματος, παρά το ισχυρό συναίσθημα μίσους που επικρατεί στην εργατική τάξη, κατά των «καπιταλιστών σαμποτέρ», το Κομμουνιστικό κόμμα θα αναγκαζόταν να στηριχθεί στην μικροαστική τάξη για να αντιμετωπίσει τους εργάτες και έτσι να αρνηθεί τον εαυτό του ως κόμμα του προλεταριάτου”.

Και ο Λένιν σημειώνει:

“…Τέτοιοι λόγοι, όπως αυτοί των “αριστερών” που παραθέσαμε, αποτελούν το μεγαλύτερο αίσχος και πλήρη άρνηση του κομμουνισμού στην πράξη, ολοκληρωτικό πέρασμα με το μέρος ακριβώς της μικροαστικής τάξης […] Η Σοβιετική εξουσία δε δίνει τη “διεύθυνση” στους καπιταλιστές επειδή είναι καπιταλιστές, αλλά επειδή είναι τεχνικοί – ειδικοί ή οργανωτές με υψηλή αμοιβή για την εργασία τους. Και οι εργάτες ξέρουν πολύ καλά ότι οι οργανωτές των πραγματικά μεγάλων και πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, των τραστ ή των άλλων οργανισμών, κατά 99% ανήκουν στην τάξη των καπιταλιστών, καθώς και οι πρώτης τάξης τεχνικοί – κι αυτούς ακριβώς εμείς, το προλεταριακό κόμμα, πρέπει να πάρουμε για “διευθυντές” του προτσές της εργασίας και της οργάνωσης της παραγωγής, γιατί δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που να ξέρουν τη δουλειά αυτή, από την πράξη, από την πείρα. Γιατί οι εργάτες που πέρασαν τη βρεφική τους ηλικία, όταν μπορούσε να τους μπερδέψει τότε η “αριστερή” λογοκοπία ή η μικροαστική παραλυσία, τραβάνε προς το σοσιαλισμό ακριβώς μέσω της διεύθυνσης των τραστ από τους καπιταλιστές, μέσω της μεγάλης εκβιομηχανισμένης παραγωγής, μέσω των επιχειρήσεων με κύκλο εργασιών αρκετών εκατομμυρίων το χρόνο – μόνο μέσω μιας τέτοιας παραγωγής και τέτοιων επιχειρήσεων. Οι εργάτες δεν είναι μικροαστοί. Δε φοβούνται το μεγάλο “κρατικό καπιταλισμό”, τον θεωρούν πολύτιμο, σαν δικό τους προλεταριακό όργανο, που η δική τους, η Σοβιετική εξουσία θα το χρησιμοποιήσει στην πράξη ενάντια στη μικροϊδιοκτητική αποσύνθεση και ξεχαρβάλωμα.

Αυτό δεν το καταλαβαίνουν απλά και μόνο οι εκφυλισμένοι ταξικά και γι’ αυτό πέρα για πέρα μικροαστοί διανοούμενοι…στην ομάδα των “αριστερών κομμουνιστών”…

… ”Είναι άξιοι να λέγονται κομμουνιστές μόνο εκείνοι που καταλαβαίνουν ότι δεν μπορείς να δημιουργήσεις ή να εγκαθιδρύσεις το σοσιαλισμό χωρίς να διδαχθείς από τους οργανωτές των τραστ. Γιατί ο σοσιαλισμός δεν είναι μια επινόηση, αλλά η αφομοίωση από την προλεταριακή πρωτοπορία που κατάλαβε την εξουσία, η αφομοίωση και η εφαρμογή εκείνου που δημιούργησαν τα τραστ. Εμείς το κόμμα του προλεταριάτου δεν μπορούμε από πουθενά αλλού να πάρουμε την ικανότητα να οργανώνουμε τη μεγάλη παραγωγή – από πουθενά αλλού εκτός από τους καλύτερους ειδικούς του καπιταλισμού…”

(Τα αποσπάσματα από το κείμενο του Λένιν είναι από τις εκδόσεις “Προγκρές”, Μόσχα, 1985).

Ο χώρος ενός άρθρου δε μας επιτρέπει να επεκταθούμε σε πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα που απασχόλησαν την πρώτη περίοδο της προλεταριακής σοσιαλιστικής επανάστασης. Απλά μας ερέθισε ο τίτλος “Υπό το βλέμμα του Λένιν…” και είπαμε να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στα γραπτά του Λένιν, μήπως γίνουμε σοφότεροι σχετικά με την… “αποτυχημένη προσπάθεια να λυθούν προβλήματα του σοσιαλισμού με “συνταγές” του καπιταλισμού”, όπως μας ενημέρωσε ο κομμουνιστής ηγέτης κ. Κουτσούμπας...

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr