Υπάρχει θέμα Δημοκρατίας, και μάλιστα μεγάλο

Υπάρχει θέμα δημοκρατίας. Και δεν προέκυψε τώρα, με την κορύφωση της πανδημίας. Απλώς, ο κορονοϊός έγινε το άλλοθι για κλιμάκωση του αυταρχισμού και της παραβίασης πάσης φύσεως δημοκρατικών κανόνων. Σκέφτηκαν πως οι πολίτες στη συντριπτική πλειονότητα δεν θα έχουν μεγάλες απαιτήσεις για τις μεθόδους των υπουργών και της δημόσιας διοίκησης εν γένει και έτσι -για παράδειγμα- οι αναχρονιστικές ρυθμίσεις της υπουργού Θρησκευμάτων και ολίγον Παιδείας θα περάσουν απαρατήρητες.

Το ίδιο σχεδίασαν με τον Βρούτση, που σε συνεργασία με τον εκλεκτό τους νέο πρόεδρο του ΣτΕ ακύρωσαν από το ίδιο όργανο(!) προηγούμενη απόφαση εντολής για καταβολή των αναδρομικών στους συνταξιούχους! Περιορισμένες οι αντιδράσεις, καθώς τα καλοταϊσμένα συστημικά ΜΜΕ ό,τι δεν συμφέρει την κυβέρνηση αυτή δεν το θεωρούν είδηση.

Δεν είναι είδηση η (αναπάντητη!) καταγγελία Βαρουφάκη για συμφέροντα της ευρύτερης οικογένειας Μητσοτάκη σε funds που έχουν αγοράσει κόκκινα δάνεια στην Ελλάδα και προσδοκούν σε μεγάλα κέρδη τώρα που ο νόμος προστασίας της πρώτης κατοικίας εκπνέει. Ήταν όμως ειδησάρα ότι ο Βαρουφάκης έφυγε εν μέσω καραντίνας και μετέβη στο εξοχικό σπίτι που διαθέτει στην Αίγινα. Αντίθετα, δεν ήταν είδηση η μετακίνηση του δημάρχου Αθήνας Κ. Μπακογιάννη οικογενειακώς στο μακρινό Καρπενήσι για τις ημέρες του Πάσχα.

Οι «αρπαχτές» που εκτέλεσε ο Βρούτσης με την τηλεκατάρτιση ναυάγησαν όταν βούιξαν τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης και μερίδα του Τύπου, αλλά δεν ήταν τίποτα σπουδαίο. Ο «καλός» πρωθυπουργός παρενέβη, σταμάτησε τη ρεμούλα προς τους κολλητούς και έδωσε αυστηρή(!) εντολή να επανεξεταστεί το θέμα.

Από όλα αυτά τα γεγονότα και πολλά άλλα, όπως οι ρυθμίσεις Χατζηδάκη για το φυσικό περιβάλλον, απουσιάσουν προκλητικά οι άνθρωποι των γραμμάτων, των επιστημών και των τεχνών. Σπουδαίος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, ο κ. Βενιζέλος δεν βρήκε μια κουβέντα για τις προκλητικές παραβιάσεις των κανόνων στη Δικαιοσύνη και την Παιδεία. Το ίδιο και το τσιράκι του, ο Λοβέρδος, καθηγητής κι αυτός -τρομάρα μας!-, μέγας θαυμαστής του Άδ. Γεωργιάδη, ασχολείται αποκλειστικά με τη στήριξη της κυβέρνησης.

Ο σεβαστός συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος, από τότε που επελέγη για μέλος της επιτροπής, η οποία με την κυρία Γ. Αγγελοπούλου επικεφαλής θα διοργανώσει τις εορταστικές εκδηλώσεις την επόμενη χρονιά για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση και τη σύσταση του ελληνικού κράτους, αποσύρθηκε στην ησυχία του.

Οι διετελέσαντες υπουργοί Παιδείας στη Μεταπολίτευση δεν βρήκαν λόγο και αιτία να πάρουν θέση γι’ αυτά τα σχέδια της ντροπής που έχουν στόχο της υποβάθμιση του περιεχομένου σπουδών και τη συρρίκνωση της δημόσιας Παιδείας. Καμιά κουβέντα από τον Γ. Παπανδρέου, τον Κ. Σημίτη, τον Απ. Κακλαμάνη, τον Π. Ευθυμίου, τη Μ. Γιαννάκου, τον Ευ. Στυλιανίδη, την Ά. Διαμαντοπούλου και μερικούς ακόμα.

Τόσο πολύ νοιάζονται όλοι για τον ρόλο της Παιδείας και των επιστημών στη σύγχρονη εποχή! Κανένα όραμα για το μέλλον και την ευημερία της πατρίδας μας. Και έτσι, η ιστορία μας παραμένει φτωχή. Μένουμε με τον οραματιστή Ευάγγελο Παπανούτσο και τη μεγάλη μεταρρύθμιση του 1963, οπότε καθιερώθηκε και η χρήση της δημοτικής γλώσσας, και τη γενναιότητα του Γεωργίου Ράλλη να επαναφέρει τη μεταρρύθμιση του Παπανούτσου, την οποία είχε καταργήσει η χούντα.

Με λίγα λόγια, οι διαβουλεύσεις μεταξύ κυβέρνησης και αρμοδίων φορέων της κοινωνίας καταργήθηκαν. Οι διαβουλεύσεις μεταξύ των κομμάτων στη Βουλή ατρόφησαν με τη δικαιολογία του κορωνοϊού. Αποφασίζουν και διατάσσουν και τα δικά τους ΜΜΕ ωραιοποιούν την κατάσταση με εικόνες σαν αυτή με το φορτηγό – ορχήστρα μπροστά στο Μέγαρο Μαξίμου.

Θέλουν να το τραβήξουν μέχρι το φθινόπωρο, μπας και τότε είναι σε θέση να προκηρύξουν πρώρες εκλογές. Το μετά, η έκρηξη της φτώχειας και της ανεργίας, θα παραπεμφθεί στον κανόνα «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά από την απομάκρυνση εκ του ταμείου».

Ποιό είναι τελικά το μέλλον αυτής της χώρας με αυτού του επιπέδου δημόσια ζωή και τον περιορισμό της δημοκρατίας; Πώς θα ανταποκριθεί στις δυσκολίες και τις ανάγκες όταν το μέλλον θα κριθεί στο πεδίο των επιστημών και των τεχνολογικών επαναστάσεων; Όταν το παλιό μοντέλο της εργασίας θα εκλείψει και οι γνώσεις θα καθορίζουν την ποιότητα παραγωγής αγαθών και προσφοράς υπηρεσιών; Κανείς δεν νοιάζεται; Και όσοι λένε ότι νοιάζονται γιατί κρύβονται;

Πηγή: Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr