Υπάρχει κι άλλη πανδημία εκτός της Covid-19: Περί της πανδημίας του ναζισμού

Το 2020 μας επεφύλασσε σωρεία γεγονότων κατά βάση δυσάρεστων: τη συντριπτική εκλογική νίκη της ΝΔ, την πανδημία, το πέρασμα πλειάδας νομοσχεδίων που δυσχεραίνουν κι άλλο τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων. Ωστόσο, ο δημοκρατικός κόσμος της χώρας ένιωσε μία σπάνια ανάταση, απότοκο της έκβασης της δίκης της Χρυσής Αυγής (ΧΑ). Πρωτίστως πρόκειται για ένα πολιτικό γεγονός βαρύνουσας σημασίας το οποίο συνδέεται με τις εξής παραμέτρους:

Αποτελεί την πρώτη καταδίκη μιας νεοναζιστικής οργάνωσης μετά τη δίκη της Νυρεμβέργης. Αν αναλογιστούμε ότι από τη δική της Νυρεμβέργης έχουν περάσει 75 χρόνια από την έναρξή της και ότι τα τελευταία χρόνια το ναζιστικό και ακροδεξιό πολιτικό τόξο έχουν να επιδείξουν τραμπουκισμούς και δολοφονίες σε όλη την ευρωπαϊκή επικράτεια χωρίς πολιτικές και νομικές επιπτώσεις, τότε αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντική ήταν η καταδίκη των χρυσαυγιτών και ο χαρακτηρισμός της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης.  

Αποδείχτηκε πως οι κοινωνικές πιέσεις δεν στερούνται νοήματος. «Τίποτα δεν πάει χαμένο» που λέει και το γνωστό υπέροχο τραγούδι του Μάνου Λοΐζου. Το αντιφασιστικό κίνημα τα επτά χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και τα 5,5 χρόνια της εκδίκασης, έδειξε ότι είναι ζωντανό. Διεξήχθησαν πλήθος εκδηλώσεων, εκδόθηκαν πολλά και σημαντικά βιβλία, υπήρξε μία ποικιλομορφία πολιτικών και ιδεολογικών παρεμβάσεων. Οι συζητήσεις και η πολιτική δράση κρατήθηκαν ζωντανά. Αποκαλύφτηκε ο ναζιστικός και απόλυτα συστημικός χαρακτήρας της ΧΑ, ο τρόπος που στηρίχθηκε από κόμματα και Μέσα Ενημέρωσης του αστικού στρατοπέδου, απαντήθηκαν οι θεωρίες των δυο άκρων και εν γένει η αναθεώρηση της ιστορίας, ενεργοποιήθηκε ο δημοκρατικός κόσμος. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ακόμη πως ορισμένες συλλογικότητες συγκρούστηκαν στον δρόμο με τους νεοναζιστές. Η κυριαρχία στον δρόμο ήταν και παραμένει σημαντικό στοιχείο μιας πολιτικής παρέμβασης, κάτι που γνώριζαν πολύ καλά οι επίδοξοι χιτλερίσκοι.  

Κορύφωση όλων αυτών αποτέλεσε η συγκέντρωση στην Αλεξάνδρας. Πρόκειται για ημέρα σταθμό. Όχι μόνο λόγω της περίσσειας συγκινησιακής φόρτισης που ήταν διάχυτη στην ατμόσφαιρα αλλά και λόγω του διπλού πολιτικού μηνύματος που εξέπεμψε το συγκεντρωμένο πλήθος. Το πρώτο μήνυμα ήταν πως «σ’ ετούτα ’δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει». Με άλλα λόγια η αντιφασιστική παράδοση και η βούληση του λαού ήταν αυτή που εμπόδισαν τη ΧΑ να παραμείνει στο κοινοβούλιο και με τη δράση της να  μετατρέπει τις συνειδήσεις σε ναζιστικές συνειδήσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται: ρατσισμό, εθνικισμό, ανορθολογισμό, στρέβλωση της ιστορίας. Το δεύτερο, ήταν μία υπόρρητη διάθεση των συγκεντρωμένων που δήλωνε την απαίτηση ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών συσπειρώσεων οι οποίες θα μπορούσαν να δώσουν κινηματική ώθηση στην παρούσα φάση αλλά και μελλοντικά. Συσπειρώσεις που δεν προϋποθέτουν στρατηγικές συγκλίσεις γιατί αν απαιτούνταν τέτοιες, τότε θα έπαυαν να έχουν τακτικό και κινηματικό χαρακτήρα και θα ακύρωναν τις όποιες συμμαχίες εν τη γενέσει τους.  

Όσον αφορά το παραδοσιακό πολιτικό μπλοκ της χώρας, αναγκάστηκε κι αυτό να «πανηγυρίσει» με την απόφαση του δικαστηρίου. Αίφνης, είδαμε τον Γεωργιάδη, τον Βορίδη και άλλους αστέρες της εγχώριας ακροδεξιάς να επικροτούν την απόφαση. Βέβαια αυτή τους η στάση έχει διπλή ανάγνωση. Η μια πλευρά είναι αυτή που αποκαλύπτει την κοινωνική πίεση που ασκήθηκε πάνω τους (αν και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από ένα σημείο κι έπειτα η ΧΑ ήταν ένα καμένο χαρτί για το σύστημα παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκε ως το μακρύ του χέρι). Η άλλη πλευρά έχει να κάνει με τη δημιουργία αυταπατών στον κόσμο για τον ρόλο των ακροδεξιών που είναι στεγασμένοι στη ΝΔ αλλά και με τον ταξικό ρόλο της ίδιας της ΝΔ. Πρόκειται για μία αντιφατική διαδικασία, η έκβαση της οποίας εξαρτάται από την πορεία της κοινωνικής πάλης. Όπως και να έχει η υποκριτική τους στάση αναδύθηκε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, τόσο με την επίθεση κατά της συγκέντρωσης στην Αλεξάνδρας (βλέπε αθλιότητες Χρυσοχοΐδη για 150 μολότοφ και σύνδεση της συγκέντρωσης με την έξαρση της πανδημίας), όσο και με το ότι υπάρχουν δυο πρωτοκλασάτα στελέχη της ΧΑ (Λαγός και Παπάς) που φυγοδικούν και κανένας δεν ενδιαφέρεται για αυτό το γεγονός.        

Η πανδημία του ναζισμού δεν έχει περάσει. Είναι παγκόσμια τάση που σχεδιάζεται κι ενισχύεται ποικιλοτρόπως από το ίδιο το σύστημα. Τον γεννά ο καπιταλισμός και μάλιστα στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Πρόκειται για γεγονός απολύτως αυτόδηλο. 
Η ΧΑ άφησε σπορά και δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια σε αυτήν πραγματικότητα. Αυτό αποδεικνύεται από τα ρατσιστικά συμβάντα στα σχολεία, από τη συμπεριφορά των κατοίκων των Καμένων Βούρλων που εμπόδισαν την παροχή φαγητού σε μικρά προσφυγόπουλα, από δηλώσεις τοπικών αρχόντων στη Μυτιλήνη για «γκαστρωμένες ξένες που γεννοβολάνε», από τα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι ο ρατσισμός έχει ριζώσει στην ελληνική κοινωνία, από την εμφάνιση ανορθολογικών θεωριών όπως για παράδειγμα η σύνδεση του κορονοϊού με την τεχνολογία 5G. 

Στην Ελλάδα οι ψηφοφόροι της ΧΑ έχουν μετατοπιστεί στον ανεκδιήγητο χριστέμπορο Βελόπουλο και στη ΝΔ στην οποία έχει συγκροτηθεί ένας σκληρός ακροδεξιός πυρήνας ως αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών της ελληνικής άρχουσας τάξης. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως ιστορικά στην Ελλάδα έχει για χρόνια διαμορφωθεί ένα ακροδεξιό μπλοκ που έλκει την καταγωγή του στον δοσιλογισμό, τον μαυραγοριτισμό και τον ταγματασφαλιτισμό της περιόδου της γερμανικής κατοχής.  

Το «εμβόλιο» και το «φάρμακο» για το ναζιστικό καρκίνωμα, είναι γνωστά και δεν χρειάζεται να πάμε σε «πειραματικές επαληθεύσεις». Είναι η συγκρότηση ενός πλατιού αντιφασιστικού κινήματος με πολύμορφη δράση, με συνέχεια και συνέπεια. Οι ολιγωρίες πληρώνονται και κάποιες φορές πολύ ακριβά.   

* Ο Βασίλης Λιόσης είναι συγγραφέας και εκπαιδευτικός