Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει…

Πολλοί ήταν εκείνοι που δαγκώθηκαν όταν στην πολύχρονη δίκη των εγκληματιών της ναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής άκουσαν την εισαγγελέα της έδρας Αδαμαντία Οικονόμου να ζητάει την αθώωση της συμμορίας των δολοφόνων. Η αίσθηση που υπήρχε ήταν ότι ο “σπάγκος” που έδενε την εγκληματική ακροδεξιά με το σύστημα εξουσίας της Δεξιάς και των βαρόνων χορηγών της ήταν πολύ ισχυρός για να σπάσει. Ευτυχώς διαψευστήκαμε. Ανακούφιση και περισυλλογή και μνήμες για εμάς τους παλαιότερους. Περισυλλογή γιατί η καταδίκη και ο εγκλεισμός της ηγεσίας της ναζιστικής οργάνωσης δεν αρκεί για να ακυρώσει το δηλητήριο των ιδεών της σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας. Και το αντίδοτο δεν είναι “εμβόλιο μιας δόσης”….. “για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, …. θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους…”. 

Ας είναι. Σήμερα είναι μέρα δικαίωσης και οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι για δύο, τουλάχιστον, πράγματα. Το ένα είναι ότι υπάρχουν τίμιοι δικαστές, άνθρωποι που τιμούν το λειτούργημά τους. Οφείλουμε να αναφερθούμε στους άξιους δικαστές Μαρία Λεπενιώτη, Ανδρέα Ντόκο και Γεσθημανή Τσουλφόγλου. Στην Ιστορία θα καταχωρηθούν δίπλα στους δικαστές της υπόθεσης της δολοφονίας Λαμπράκη. Δίπλα στον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη, τους εισαγγελείς Δημήτριο Παπαντωνίου, Νίκο Αθανασόπουλο και Στυλιανό Μπούτη υπό τη γενική εποπτεία του εισαγγελέα εφετών Παύλου Δελαπόρτα…

Στην Ιστορία θα καταχωρηθεί και η εισαγγελέας της έδρας Αδαμαντία Οικονόμου ως αρνητικό υπόδειγμα δικαστικού λειτουργού. Θα καταχωρηθεί ως η “αγαπημένη” των καταδικασθέντων νεοναζί εγκληματιών οι οποίοι ζήτησαν την εξαίρεση του δικαστηρίου πλην … Αδαμαντίας!!! Θα καταχωρηθεί ως μάρτυρας υπεράσπισης του καταδικασθέντα εγκληματία ευρωβουλευτή Λαγού στο ευρωπαϊκό δικαστήριο…..

Για την Ιστορία και για σύγκριση, αξίζει να μνημονεύσουμε ένα απόσπασμα της αγόρευσης του Εισαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα στη δίκη της δολοφονίας Λαμπράκη στα 1963, αναφερόμενος στους τότε ομογάλακτους φασίστες των σημερινών δολοφόνων:

Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται -προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς- ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ’ αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας; 

Οι Σαρτζετάκης και Δελαπόρτας εκδιώχθηκαν από το δικαστικό σώμα το 1968 από το χουντικό καθεστώς. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος, αργότερα, θα όριζε ως πρώτο αρχηγό της φασιστικής ΕΠΕΝ τον φυρερίσκο Μιχαλολιάκο, τον οποίο διαδέχθηκε ο Μάκης Βορίδης, σημερινός υπουργός του Μητσοτάκη. Σόι πάει το “βασίλειο”!!!

Το δεύτερο για το οποίο μπορούμε αισθανόμαστε αισιόδοξοι, είναι ότι η θυσία Φύσσα είχε ως αποτέλεσμα τη δημοκρατική-αντιφασιστική αφύπνιση ενός σημαντικού αριθμού συμπολιτών μας, ιδιαίτερα νέων ανθρώπων. Παρά το γεγονός ότι ενόχλησε τους ακραιφνείς “δημοκράτες” τύπου Άδωνι και Πορτοσάλτε η συγκέντρωση της 7ης Οκτωβρίου έξω από το εφετείο Αθηνών, είμαστε σίγουροι ότι τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτών λειτουργούν κόντρα σε λογικές ιδιώτευσης και φόβου….

Υπάρχει ελπίδα; Υπάρχει…..

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr