Ξέρεις από Βουλή;

Στη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ πρέπει να αποφασίσουν αν υποστηρίζουν τον κοινοβουλευτισμό “δυτικού τύπου” ή την προεδρική δημοκρατία τύπου ΗΠΑ ή τα προσωποπαγή ημικοινοβουλευτικά καθεστώτα τύπου Πούτιν και Ερντογάν. Λίγο απ’ όλα δεν γίνεται.

Χτυπιούνται και οδύρονται η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ για τον «ευτελισμό του κοινοβουλευτισμού» και την «κυβέρνηση κουρελού», επί της ουσίας για την στήριξη που παρέχουν στην κυβέρνηση 6 βουλευτές που δεν έχουν εκλεγεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή για μια διαδικασία που είναι στον πυρήνα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της διάκρισης της από άλλα συστήματα διακυβέρνησης.

Όποιος δεν θέλει η εκτελεστική εξουσία να εξαρτάται από την κάθε στιγμή απόφαση των βουλευτών αλλά αποκλειστικά από την λαϊκή ψήφο κάθε 4 χρόνια ας επιδιώξει την αλλαγή του πολιτεύματος σε Προεδρική Δημοκρατία. Αν και πρόκειται για μη αναθεωρητέα διάταξη, θέλει πραξικόπημα…

Στην Βρετανία, πατρίδα της σύγχρονης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, η δυνατότητα των βουλευτών να ψηφίζουν κατά συνείδηση στα κρίσιμα ζητήματα (πχ Brexit) θεωρείται αυτονόητη. Και πως ξέρουν τι αποφάσισε η Βουλή; Μετράνε τις ψήφους, τι άλλο. Στην Ελλάδα ένας Θεοχαρόπουλος ψήφισε υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών και η κ. Γεννηματά τον αποκεφάλισε όπως έκαναν το Μεσαίωνα στον Πύργο του Λονδίνου. Χίλια χρόνια πίσω η κοινοβουλευτική παιδεία της.

Οι σκληρές κομματικές πειθαρχίες για κάθε ζήτημα των παραδοσιακών αρχηγικών κομμάτων στην Ελλάδα δεν αποτελούν υγιή κοινοβουλευτισμό αλλά μια παρωδία του. Αποτέλεσμα τους είναι και η ιδιότυπη κατάχρηση της δεδηλωμένης στην οποία έχουμε αναχθεί στην ελληνική Βουλή. Στην απαίτηση δηλαδή όλα τα νομοσχέδια να ψηφίζονται από 151 βουλευτές της κυβέρνησης, αλλιώς τεκμαίρεται λέει κυβερνητική αστάθεια. Ουσιαστικά για πολλά χρόνια στην Ελλάδα δεν είχαμε απλές κυβερνήσεις αλλά συμπαγείς κυβερνητικούς λόχους βουλευτών.
Με την απλή αναλογική θα αλλάξουν υποχρεωτικά όλα αυτά. Οπότε η Δ’ Σύνοδος της Βουλής την οποία διανύουμε ας θεωρηθεί προείκασμα ενός καλύτερου, ουσιαστικότερου κοινοβουλευτισμού.

Αλλά για όσους επιμένουν στο παιχνίδι των εντυπώσεων και ομιλούν περί “ευτελισμού” ας θημηθούμε μερικές ξεχωριστές στιγμές (highlights όπως λένε οι αθλητικογράφοι) του ελληνικού κοινοβουλίου.

Το 1977 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κέρδισε τις εκλογές αλλά όχι όσο άνετα ήθελε. Εξέλεξε 172 βουλευτές, όχι αρκετούς για να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας όπως επιθυμούσε το 1980.

Ξεκίνησε λοιπόν η επιχείρηση της «διεύρυνσης», όπως επονομάστηκε. Το 1978 προσχώρησαν στην ΝΔ οι 2 βουλευτές των «νεοφιλελευθέρων», του κόμματος που είχε ιδρύσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1977 ως όχημα για να επιστρέψει στην πολιτική ζωή. Επίσης προσχώρησε από την Ένωση Δημοκρατικού Κέντρου ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος. Φτάσαμε στα 175. Δεν αρκούσαν.

Κατά την προεδρική εκλογή του 1980 αποχώρησαν από τα κόμματα τους και υπερψήφισαν τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας 2 ακόμη βουλευτές της ΕΔΗΚ, ένας του ΚΟΔΗΣΟ (που αποτελούσε διάσπαση της ΕΔΗΚ) και 3 βουλευτές της ακροδεξιάς «Εθνικής Παρατάξεως».

Και τα κουκιά βγήκαν.

Πάμε στο 1985. Την αιφνιδιαστική απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου να μην προτείνει την επανεκλογή Καραμανλή ακολουθεί η παραίτηση Καραμανλή από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Για να συγκεντρωθούν οι 180 ψήφοι για την εκλογή του Χρήστου Σαρτζετάκη έχουμε στην μεν δεύτερη ψηφοφορία τα χρωματιστά ψηφοδέλτια (ώστε να παραβιάζεται η μυστικότητα της ψήφου) με αποτέλεσμα την …απαγωγή της κάλπης από τον βουλευτή της ΝΔ κ. Καλογιάννη. Στην δε τρίτη ψηφοφορία οι 180 ψήφοι εξασφαλίζονται με την ψήφο του Ιωάννη Αλευρά ο οποίος
ασκούσε καθήκοντα ΠτΔ και κατά την άποψη του κορυφαίου συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση δεν είχε δικαίωμα να ψηφίσει.

Πάμε στο 1990. Για τρίτη συνεχόμενη εκλογή η ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη αναδεικνύεται πρώτο κόμμα αλλά δεν κατορθώνει να φτάσει στην αυτοδυναμία. Την λύση δίνει ο μοναδικός βουλευτής που εκλέγει το κόμμα ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, ο Θ. Κατσίκης που προσχωρεί στην πλειοψηφία της ΝΔ.

Ενώ το 2011-12 είχαμε την ανάδειξη εξωκοινοβουλευτικού προσώπου ως Πρωθυπουργού και ουσιαστικά την ανατροπή του Γιώργου Παπανδρέου χωρίς να υπάρχει απώλεια της δεδηλωμένης από την τότε κυβέρνηση.

Αλλά είπαμε, ο κοινοβουλευτισμός ευτελίζεται επειδή ο Ζουράρης ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Ζουράρης, που τον θυμάμαι σε συνδιάσκεψη του ΚΚΕεσ πριν ακριβώς 40 χρόνια, να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ; Ανήκουστο.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr