Ξεχνιέται ο θάνατος;

Αυτή η αξιακή, αλλά και αντικειμενική υπεροχή της ζωής έναντι ο,τιδήποτε άλλου, έχει γίνει αντικείμενο σεβασμού σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις θρησκείες από αρχαιοτάτων χρόνων. 

Ο λόγος είναι απλός. Όλες οι δράσεις, όλες οι ανάγκες και όλες οι φιλοδοξίες των ανθρώπων, όλα αυτά δηλαδή που συνθέτουν το πλέγμα της πολιτικής, θεωρούν ως προαπαιτούμενο την ύπαρξη της ζωής.

Όταν τελειώνει η ζωή, τελειώνουν όλα. Τουλάχιστον στον μάταιο τούτο κόσμο τον οποίο γνωρίζουμε και για τον οποίο μπορούμε να μιλάμε.

Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα εξελίσσεται μια πρωτοφανής ύβρις απέναντι σε αυτή την υπέρτατη αξία της ζωής. Που εκδηλώνεται μέσω της συστηματικής απόκρυψης από εκείνους που κατέχουν την εξουσία, του γεγονότος ότι έχουν χαθεί από την πανδημία 24.000 ζωές. 

Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία αν η αιτία για την ύβρη των κρατούντων εξυπηρετεί πολιτικές ή οικονομικές σκοπιμότητες. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι προσπαθούν με κάθε μέσο να διαγράψουν μια πραγματικότητα από τη συλλογική μας μνήμη που έχει να κάνει με την κορυφαία αξία της ζωής.

Προσπαθούν δηλαδή με κάθε τρόπο να κρύψουν κάτω από το χαλί και να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι καθημερινά η Ελλάδα θρηνεί εκατόμβες νεκρών από την αρρώστια.

Στα δελτία ειδήσεων ο αριθμός των θανάτων είναι από τις τελευταίες ειδήσεις. Αν και συχνά, αυτό που συμβαίνει όταν φτάνει η στιγμή για να παρουσιαστεί το θέμα της πανδημίας, είναι ότι αναφέρονται όλα τα υπόλοιπα δεδομένα της, πλην του αριθμού των ημερήσιων απωλειών.

Η απόκρυψη της αλήθειας θα μπορούσε να αποδοθεί σε μια θετική διάθεση για υπέρβαση των δυσάρεστων ειδήσεων. Όμως, όταν βλέπει κανείς τις πρώτες ειδήσεις των δελτίων που αφορούν σε εξ ίσου δυσάρεστες ειδήσεις με εγκλήματα, βία και βιασμούς, ξεχνά αυτή την μάλλον καλόπιστη εκδοχή.

Οπότε παραμένει το ερώτημα, πως είναι δυνατόν οι άχρηστες λεπτομέρειες μιας τραγωδίας, της δολοφονίας ενός νέου στη Θεσσαλονίκη, να απασχολούν επιμόνως τις ειδήσεις επί δεκαήμερο, με… συγκλονιστικές περιγραφές για τις συνήθειες, τα χούγια και την ενδυμασία των χούλιγκανς – δολοφόνων, τη στιγμή που ο θάνατος από την πανδημία περισσότερων από 1.000 συνανθρώπους μας μέσα στο ίδιο δεκαήμερο, περνά στα ψιλά.

Στην αρχή είχαν άλλη τακτική. Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι και ο ίδιος ο θάνατος από την πανδημία είναι προϊόν ατομικής ευθύνης, καθώς τον απέδιδαν αποκλειστικά στην προσωπική επιλογή κάποιων να μην εμβολιάζονται.

Διέδιδαν δηλαδή την ψευδή είδηση ότι δήθεν πρόκειται για πανδημία ανεμβολίαστων και ότι δήθεν αρρωσταίνουν βαριά και πεθαίνουν μόνον όσοι δεν εμβολιάζονται.

Οι εξελίξεις όμως τους διέψευσαν γρήγορα. Καθώς είναι πια γνωστό ότι και οι εμβολιασμένοι αρρωσταίνουν, μεταδίδουν τον επικίνδυνο ιό και ορισμένοι από αυτούς, όταν δεν έχουν καλές συνθήκες υγειονομικής και νοσοκομειακής φροντίδας, καταλήγουν και στο θάνατο.

Οι διεθνείς αξιολογήσεις άλλωστε σήμερα επιβεβαιώνουν ότι μεγάλα ποσοστά θανάτων έχουν και χώρες με υψηλό δείκτη εμβολιασμού στον πληθυσμό, όπως η Ελλάδα. Η οποία εδώ και καιρό πρωταγωνιστεί στον αριθμό των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού στις διεθνείς αξιολογήσεις, με 2,5 φορές περισσότερους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε.

 

Συγκεκριμένα, τον Ιανουάριο, η Γερμανία με 8πλάσιο σχεδόν πληθυσμό σε σχέση με την Ελλάδα είχε μόλις 2.256 θανάτους. Τον ίδιο μήνα η Ελλάδα, όπως και η Βουλγαρία ξεπέρασαν τους 2.300 θανάτους.

Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Βουλγαρία, με την οποία συναγωνιζόμαστε στις δύο τελευταίες θέσεις, έχει πολύ χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού, με το 29,3% του πληθυσμού εμβολιασμένο, σε σχέση με εμάς που έχουμε το 68,9% πλήρως εμβολιασμένο.

Αφού λοιπόν «δεν τους βγήκε» το αφήγημα της πανδημίας των ανεμβολίαστων, εφηύραν άλλον τρόπο για να διαγράψουν την πραγματικότητα του αδικαιολόγητα μεγάλου αριθμού θανάτων στη χώρα μας.

Τώρα κάνουν τη στρουθοκάμηλο. Κάνουν δηλαδή ότι δεν βλέπουν το πρόβλημα. Αγνοούν τους θανάτους σαν να μην υπάρχουν. Ούτε μιλούν, ούτε αναφέρονται σε αυτούς.

«Εξαφάνισαν» και τον σύμβουλο του πρωθυπουργού, τον καθηγητή Τσιόδρα, προφανώς ως μάντη κακών. Ο οποίος, όπως αποδείχθηκε, εγκαίρως τους είχε προειδοποιήσει για τις ολέθριες συνέπειες της μη ενίσχυσης του ΕΣΥ.

Η διεθνής επιστημονική κοινότητα αποδίδει τον αδικαιολόγητα μεγάλο, για ευρωπαϊκή χώρα, αριθμό θανάτων στην πολύ κακή κατάσταση του ΕΣΥ.

Χαρακτηριστική είναι η αποκάλυψη εντατικολόγου για το τι συμβαίνει σε μεγάλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Όπου από τους 1.500 μέχρι τώρα θανάτους, οι 1.000 συνέβησαν εκτός ΜΕΘ. Που σημαίνει, σύμφωνα και με τη μελέτη Τσιόδρα, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό όσων κατέληξαν εκτός ΜΕΘ επειδή δεν βρήκαν διαθέσιμο κρεβάτι, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

Αρκεί βέβαια η κυβέρνηση να μη θεωρούσε σαν… πεταμένα λεφτά την επένδυση σε εξοπλισμό και στελέχωση των νοσοκομειακών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.

Νομίζουν ότι κρύβοντας την αλήθεια για τους πλεονάζοντες θανάτους θα συγκαλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες τους. Δυστυχώς γι’ αυτούς υπάρχουν πάντα οι Βρυξέλλες, που παρακολουθούν και κτυπούν καμπανάκια για τον επικίνδυνο ελληνικό στρουθοκαμηλισμό.

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ’ ανάγκη με την άποψη του Tvxs.gr.

Πέρα και πάνω από την πολιτική, τις κυβερνήσεις, το χρήμα, τη δύναμη, την εξουσία, τις σκοπιμότητες και τα λογής συμφέροντα των ολιγαρχών, υπάρχει ως αξία ο σεβασμός της ζωής.

Αυτή η αξιακή, αλλά και αντικειμενική υπεροχή της ζωής έναντι ο,τιδήποτε άλλου, έχει γίνει αντικείμενο σεβασμού σε όλους τους πολιτισμούς και σε όλες τις θρησκείες από αρχαιοτάτων χρόνων.

Ο λόγος είναι απλός. Όλες οι δράσεις, όλες οι ανάγκες και όλες οι φιλοδοξίες των ανθρώπων, όλα αυτά δηλαδή που συνθέτουν το πλέγμα της πολιτικής, θεωρούν ως προαπαιτούμενο την ύπαρξη της ζωής.

Όταν τελειώνει η ζωή, τελειώνουν όλα. Τουλάχιστον στον μάταιο τούτο κόσμο τον οποίο γνωρίζουμε και για τον οποίο μπορούμε να μιλάμε.

Τον τελευταίο καιρό στην Ελλάδα εξελίσσεται μια πρωτοφανής ύβρις απέναντι σε αυτή την υπέρτατη αξία της ζωής. Που εκδηλώνεται μέσω της συστηματικής απόκρυψης από εκείνους που κατέχουν την εξουσία, του γεγονότος ότι έχουν χαθεί από την πανδημία 24.000 ζωές.

Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία αν η αιτία για την ύβρη των κρατούντων εξυπηρετεί πολιτικές ή οικονομικές σκοπιμότητες. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι προσπαθούν με κάθε μέσο να διαγράψουν μια πραγματικότητα από τη συλλογική μας μνήμη που έχει να κάνει με την κορυφαία αξία της ζωής.

Προσπαθούν δηλαδή με κάθε τρόπο να κρύψουν κάτω από το χαλί και να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι καθημερινά η Ελλάδα θρηνεί εκατόμβες νεκρών από την αρρώστια.

Στα δελτία ειδήσεων ο αριθμός των θανάτων είναι από τις τελευταίες ειδήσεις. Αν και συχνά, αυτό που συμβαίνει όταν φτάνει η στιγμή για να παρουσιαστεί το θέμα της πανδημίας, είναι ότι αναφέρονται όλα τα υπόλοιπα δεδομένα της, πλην του αριθμού των ημερήσιων απωλειών.

Η απόκρυψη της αλήθειας θα μπορούσε να αποδοθεί σε μια θετική διάθεση για υπέρβαση των δυσάρεστων ειδήσεων. Όμως, όταν βλέπει κανείς τις πρώτες ειδήσεις των δελτίων που αφορούν σε εξ ίσου δυσάρεστες ειδήσεις με εγκλήματα, βία και βιασμούς, ξεχνά αυτή την μάλλον καλόπιστη εκδοχή.

Οπότε παραμένει το ερώτημα, πως είναι δυνατόν οι άχρηστες λεπτομέρειες μιας τραγωδίας, της δολοφονίας ενός νέου στη Θεσσαλονίκη, να απασχολούν επιμόνως τις ειδήσεις επί δεκαήμερο, με… συγκλονιστικές περιγραφές για τις συνήθειες, τα χούγια και την ενδυμασία των χούλιγκανς – δολοφόνων, τη στιγμή που ο θάνατος από την πανδημία περισσότερων από 1.000 συνανθρώπους μας μέσα στο ίδιο δεκαήμερο, περνά στα ψιλά.

Στην αρχή είχαν άλλη τακτική. Προσπάθησαν να μας πείσουν ότι και ο ίδιος ο θάνατος από την πανδημία είναι προϊόν ατομικής ευθύνης, καθώς τον απέδιδαν αποκλειστικά στην προσωπική επιλογή κάποιων να μην εμβολιάζονται.

Διέδιδαν δηλαδή την ψευδή είδηση ότι δήθεν πρόκειται για πανδημία ανεμβολίαστων και ότι δήθεν αρρωσταίνουν βαριά και πεθαίνουν μόνον όσοι δεν εμβολιάζονται.

Οι εξελίξεις όμως τους διέψευσαν γρήγορα. Καθώς είναι πια γνωστό ότι και οι εμβολιασμένοι αρρωσταίνουν, μεταδίδουν τον επικίνδυνο ιό και ορισμένοι από αυτούς, όταν δεν έχουν καλές συνθήκες υγειονομικής και νοσοκομειακής φροντίδας, καταλήγουν και στο θάνατο.

Οι διεθνείς αξιολογήσεις άλλωστε σήμερα επιβεβαιώνουν ότι μεγάλα ποσοστά θανάτων έχουν και χώρες με υψηλό δείκτη εμβολιασμού στον πληθυσμό, όπως η Ελλάδα. Η οποία εδώ και καιρό πρωταγωνιστεί στον αριθμό των θανάτων ανά εκατομμύριο πληθυσμού στις διεθνείς αξιολογήσεις, με 2,5 φορές περισσότερους θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού σε σχέση με τον μέσο όρο της Ε.Ε.

 

Συγκεκριμένα, τον Ιανουάριο, η Γερμανία με 8πλάσιο σχεδόν πληθυσμό σε σχέση με την Ελλάδα είχε μόλις 2.256 θανάτους. Τον ίδιο μήνα η Ελλάδα, όπως και η Βουλγαρία ξεπέρασαν τους 2.300 θανάτους.

Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι η Βουλγαρία, με την οποία συναγωνιζόμαστε στις δύο τελευταίες θέσεις, έχει πολύ χαμηλά ποσοστά εμβολιασμού, με το 29,3% του πληθυσμού εμβολιασμένο, σε σχέση με εμάς που έχουμε το 68,9% πλήρως εμβολιασμένο.

Αφού λοιπόν «δεν τους βγήκε» το αφήγημα της πανδημίας των ανεμβολίαστων, εφηύραν άλλον τρόπο για να διαγράψουν την πραγματικότητα του αδικαιολόγητα μεγάλου αριθμού θανάτων στη χώρα μας.

Τώρα κάνουν τη στρουθοκάμηλο. Κάνουν δηλαδή ότι δεν βλέπουν το πρόβλημα. Αγνοούν τους θανάτους σαν να μην υπάρχουν. Ούτε μιλούν, ούτε αναφέρονται σε αυτούς.

«Εξαφάνισαν» και τον σύμβουλο του πρωθυπουργού, τον καθηγητή Τσιόδρα, προφανώς ως μάντη κακών. Ο οποίος, όπως αποδείχθηκε, εγκαίρως τους είχε προειδοποιήσει για τις ολέθριες συνέπειες της μη ενίσχυσης του ΕΣΥ.

Η διεθνής επιστημονική κοινότητα αποδίδει τον αδικαιολόγητα μεγάλο, για ευρωπαϊκή χώρα, αριθμό θανάτων στην πολύ κακή κατάσταση του ΕΣΥ.

Χαρακτηριστική είναι η αποκάλυψη εντατικολόγου για το τι συμβαίνει σε μεγάλο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Όπου από τους 1.500 μέχρι τώρα θανάτους, οι 1.000 συνέβησαν εκτός ΜΕΘ. Που σημαίνει, σύμφωνα και με τη μελέτη Τσιόδρα, ότι το μεγαλύτερο ποσοστό όσων κατέληξαν εκτός ΜΕΘ επειδή δεν βρήκαν διαθέσιμο κρεβάτι, θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.

Αρκεί βέβαια η κυβέρνηση να μη θεωρούσε σαν… πεταμένα λεφτά την επένδυση σε εξοπλισμό και στελέχωση των νοσοκομειακών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.

Νομίζουν ότι κρύβοντας την αλήθεια για τους πλεονάζοντες θανάτους θα συγκαλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες τους. Δυστυχώς γι’ αυτούς υπάρχουν πάντα οι Βρυξέλλες, που παρακολουθούν και κτυπούν καμπανάκια για τον επικίνδυνο ελληνικό στρουθοκαμηλισμό.

Σαν κι αυτό που χτύπησαν σήμερα με το δημοσίευμα στο EURACTIV. 

Όσο για την απάντηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ότι δήθεν η γερασμένη σύνθεση του ελληνικού πληθυσμού ευθύνεται για τους πλεονάζοντες θανάτους, αυτά να τα πουν στους Ιταλούς. Που αν και εξ ίσου, αν όχι και περισσότερο γερασμένοι από εμάς, έχουν πολύ λιγότερους θανάτους από την πανδημία, γιατί παρέχουν πολύ καλύτερη υγειονομική φροντίδα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η μόνη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης που εκτός των συνήθων οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών λόγων για τους οποίους τιμωρείται μια κυβέρνηση στις εκλογές, θα τιμωρηθεί πολιτικά και για τις εγκληματικές της ευθύνες στη διαχείριση της πανδημίας.

Γιατί η ζωή εκδικείται. Η πείνα, η φτώχεια και η αδικία, μπορεί κάποτε να ξεχαστούν. Ο θάνατος όμως κι ακόμη χειρότερα η ύβρις της αγνόησής του, ποτέ…

Πηγή: Tvxs

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr