«Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου» – Μία από τις κορυφαίες σκρούμπολ κωμωδίες όλων των εποχών

Βασισμένο στο διάσημο θεατρικό των Μπεν Χεκτ και Τσαρλς ΜακΑρθουρ «Η πρώτη σελίδα» (The front page), το φιλμ του Χοκς αποτελεί την πλέον αντιπροσωπευτική εικόνα του χάους που επικρατεί στα δημοσιογραφικά γραφεία. Η υπόθεση του φιλμ αφορά την προσπάθεια του εκδότη της εφημερίδας «Πρωινά Νέα» Ουόλτερ Μπερνς να εμποδίσει την πρώην γυναίκα του Χίλντι να ξαναπαντρευτεί. Μεγάλο όνομα της δημοσιογραφίας η Χίλντι δεν παύει να αναζητά το… λαβράκι στη δουλειά της, την οποία φυσικά βάζει πάνω από όλα: ακόμη κι από την προσωπική της ζωή. Γνωρίζοντας καλά την αδυναμία της ο Ουόλτερ σκαρφίζεται ό,τι πονηριά μπορεί για να την αποτρέψει από το να παντρευτεί. Η ευκαιρία τού δίνεται με την είδηση της εκτέλεσης ενός καταδικασμένου εγκληματία.

Ο Χάουαρντ Χοκς είχε τη φαεινή ιδέα να αλλάξει τα βασικά πρόσωπα του έργου. Στο θεατρικό των Χεκτ – ΜακΑρθουρ που ανέβηκε για πρώτη φορά στο Μπρόντγουεϊ το 1928 η ιστορία δεν ήταν ερωτική αλλά αφορούσε δύο άντρες δημοσιογράφους και συνεργάτες, όπου ο εκδότης δεν ήθελε να χάσει τον καλύτερο δημοσιογράφο και φίλο του. Η απόφαση να μετατρέψει το πρωταγωνιστικό δίδυμο σε ανδρόγυνο απογείωσε την ταινία.

Οι διαφορές των δύο φύλων πρόσφεραν απολαυστικές εκρήξεις και συγκρούσεις, δίνοντας έναν πιο ρομαντικό τόνο στην κωμωδία. Η ιδέα γεννήθηκε στον Χοκς κατά τη διάρκεια των οντισιόν όταν άκουσε τη γραμματέα του να διαβάζει τις ατάκες του Χίλντι στους ηθοποιούς που δοκιμάζονταν. Του άρεσε όπως ακούγονταν αυτές από το στόμα μιας γυναίκας γιατί έδιναν διαφορετικό ύφος στο στόρι και τότε αποφάσισε να ξαναγράψει το σενάριο.

Ετσι ο Χίλντι δεν αλλάζει μόνο φύλο αλλά μετατρέπεται και σε πρώην σύζυγο του Ουόλτερ! Ο Χοκς δεν έκανε άλλες αλλαγές στο κείμενο του θεατρικού έργου καθώς οι περισσότεροι αυθεντικοί διάλογοι παρέμειναν ατόφιοι ενώ προστέθηκε μόνο ένας νέος χαρακτήρας: ο μνηστήρας της Χίλντι Μπρους, ο οποίος ήταν απαραίτητος για τις ανάγκες του σεναρίου.

Η ταινία με πρωταγωνιστικό ζευγάρι τους Κάρι Γκραντ (ο Χοκς έλεγε για εκείνον πως «είναι με διαφορά ο καλύτερος και δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να συγκριθεί μαζί του») και Ρόζαλιντ Ράσελ γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία και αρκετά ριμέικ. Καλύτερο όλων εκείνο του Μπίλι Ουάιλντερ το 1974 που έμεινε πιστό στο αρχικό θεατρικό, δίνοντας την ευκαιρία στους Τζακ Λέμον και Ουόλτερ Ματάου να δώσουν ρεσιτάλ κωμικής ερμηνείας.