Ξαναδιαβάζοντας τη συνέντευξη Μητσοτάκη: Πού το πάει και τι προσπαθεί να κρύψει στα ελληνοτουρκικά;

Με την συνέντευξή του στα ΝΕΑ- αν μπορεί να πει έτσι κανείς ένα κείμενο με τη μορφή ερωτήσεων και απαντήσεων, που δεν «ζορίζει» τον συνεντευξιαζόμενο- ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης συμπυκνώνει την πολιτική στα ελληνοτουρκικά. Κατά τρόπο που αφήνει περισσότερα απορίες από όσες αντιμετωπίζει. Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

«Στην πρώτη μου συνάντηση με τον κ. Ερντογάν τού πρότεινα ένα πλαίσιο ουσιαστικού διαλόγου για βελτίωση των σχέσεων μας». Μιλάει για τη συνάντηση στη Νεα Υόρκη, όταν δεν ανέφερε καν τις τουρκικές παραβιάσεις το Αιγαίο; Ή την μακρά συνάντηση στο Λονδίνο από την οποία βγαίνοντας μίλησε για «καλή θέληση από τις δυο πλευρές»; Υπήρξε ποτέ έλλειψη καλής θέληση από την Ελλάδα;

Και συνεχίζει: «Δυστυχώς, τα επόμενα βήματα ήταν το παράνομο “μνημόνιο” με τη Λιβύη, το οποίο παραβιάζει κατάφωρα τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα».

Το εν λόγω μνημόνιο είναι προκλητικό, απειλητικό για την Ελλάδα, αβάσιμο, αλλά δεν είναι παράνομο: συνιστά συμφωνία δυο χωρών, πρωτοκολλήθηκε στον ΟΗΕ και δεν προσβλήθηκε σε κανένα διεθνές δικαστήριο. Γιατί επιμένει να το χαρακτηρίζει παράνομο;

Πάμε παρακάτω στην προσπάθεια να καλύψει ότι η κυβέρνησή του πιάστηκε στον ύπνο. «Η Τουρκία δεν μας είχε ενημερώσει γι’ αυτό. Γνωρίζαμε ότι υπήρχαν συζητήσεις. Δεν είμαστε αφελείς».

Αν δεν είναι αφέλεια να περιμένεις να σε ενημερώσει ο αντίπαλος για τις κινήσεις του και ενώ σε βρήκε με τις πιτζάμες -ούτε μια καταγγελία δεν υπήρξε από την Ελλάδα εν όψει του της τουρκο-λυβικής συμφωνίας, τότε τι είναι;

Ο Πρωθυπουργός μιλάει ορθά για την «εργαλειοποίηση των προσφύγων» από την Άγκυρα, αλλά μάλλον δεν δείχνει να την έχει διαβάσει σωστά και επιμένει στο έπος του Έβρου:

«Η Ελλάδα ύψωσε το ανάστημά της, προστάτευσε τα ελληνικά και ευρωπαϊκά σύνορα και απέτρεψε τον κ. Ερντογάν από το να χρησιμοποιήσει τους πρόσφυγες για να ασκήσει πίεση στην Ευρώπη».

Το αντίθετο συνέβη: Από τα τέσσερα εκατομμύρια προσφύγων που κρατάει ο Ερντογάν με κοινοτικές δαπάνες- σε καλύτερες συνθήκες από την Ελλάδα- διοχετευθήκαν στον Έβρο μόνο είκοσι χιλιάδες, Ώστε να μην θεωρηθεί ότι παραβιάζει τη συμφωνία με την Ευρώπη, αλλά με σκοπό να εκβιάσει για περισσότερα λεφτά.

Τα πήρε. Όπως παίρνει και άλλα μετά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής που του έκανε τα μούτρα κρέας, υποτίθεται.

Εκεί που ο Πρωθυπουργός το τερματίζει είναι στις κυρώσεις, την εφαρμογή των οποίων ποτέ δεν ζήτησε επιμόνως στο Συμβούλιο. Ούτε τη λέξη δεν μπόρεσε να βάλει στο τελευταίο ανακοινωθέν. Λέει:

«Αν φτάσει στο σημείο κανείς να επιβάλει κυρώσεις, τότε θα πρέπει να γνωρίζει ότι η ένταση μπορεί να συντηρηθεί για αρκετό χρονικό διάστημα. Το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων όμως σε μια οικονομία που ήδη αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα έχει μεγάλη αξία».

Απίστευτο. Η επίσημη θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι: να επισείονται κυρώσεις στην Τουρκία, αλλά να μην επιβάλλονται γιατί φέρνουν… ένταση. Ωραία διαπραγμάτευση κάνει ο Πρωθυπουργός. Υιοθετώντας τη θεωρία «οι κυρώσεις είναι αντιπαραγωγικές».

Άλλο κουφό είναι η θέση του για τις διερευνητικές επαφές. Λέει: «Πιστεύω πως θα ξεκινήσουν -αυτή τουλάχιστον είναι και η διαβεβαίωση που είχα από τον υπουργό Εξωτερικών, ο οποίος μίλησε με τον Τούρκο ΥΠΕΞ».

Προσοχή: Δεν λέει «αυτό μας είπαν οι Τούρκοι», αλλά ότι αυτό είπε στον ίδιο ο Δένδιας. Ενώ αυτός έστησε ολόκληρο το σκηνικό – ιδίως στο παρασκήνιο- που οδηγεί στο διάλογο, τώρα πάει να το χρεώσει τον υπουργό του, αν στραβώσει.

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι περίεργες διατυπώσεις από την πλευρά του Πρωθυπουργού, που ουδείς προκάτοχος του είχε υιοθετήσει. Αυτή τη φορά, δεν αναφέρεται σε «μη οριοθετημένες περιοχές»– προσοχή: ο Έλληνας πρωθυπουργός το λέει, όχι ο Τούρκος. Αλλά επιμένει στη φράση «το ένα και μόνο θέμα είναι οι θαλάσσιες ζώνες», επικαλούμενος και διπλωματικές επαφές με την Άγκυρα και τη Συνοδό Κορυφής. Αλλά ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες.

Δέκα φορές εξήγησε δημόσια ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς ότι με τον όρο αυτόν εννοούνται πολλά πράγματα. Γιατί δεν υιοθετεί την διατύπωση «μόνη διαφορά είναι η υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ» που επαναλαμβάνει διαρκώς ο Νίκος Δένδιας, αποκλείοντας κάθε συζήτηση για την «αιγιαλίτιδά ζώνη» για παράδειγμα;

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφερόμενος στο πρώτο σχέδιο απόφασης που είχε επιβάλει η Ανκελα Μέρκελ στη Σύνοδο Κορυφής πρώτα λέει ότι «δεν υπήρξε ένταση» γιατί ο ίδιος «δεν είμαι άνθρωπος που ανεβάζω εύκολα τους τόνους».

Στη Μέρκελ εννοεί; Και αν δεν τους ανεβάζει γι’ αυτά τα θέματα πότε θα το κανε;

Και προσθέτει: «Το πρώτο προσχέδιο είχε απορριφθεί και από εμάς και από την Κύπρο». Μόνο που όλες οι πληροφορίες επιμένουν ότι ισχυρή αντίδραση υπήρξε μόνο από την Κύπρο, την οποία ο ίδιος είχε αφήσει μόνη στο συμβούλιο υπουργών όταν στήλωσε τα πόδια για κυρώσεις και στην Τουρκία όπως στη Λευκορωσία.

Συμπέρασμα: Πού το πάει ο πρωθυπουργός; Κρύβει την ουσία των ελληνοτουρκικών σχέσεων επί των ημερών του. Δεν λέει την αλήθεια για ό,τι έχει συμφωνήσει και για ό,τι επιδιώκει.

Συνεπώς, υπάρχει λόγος να ανησυχούμε για όσα προσπαθεί να αναδείξει στη συνέντευξή του. Γιατί όπως έλεγε ο βρετανός διπλωμάτης Γκρεγκ Μάρεϊ:

«Αν η κυβέρνηση θέλει να το μάθεις, πιθανότατα δεν είναι αλήθεια».

Πηγή: anoixtoparathyro.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr