The Way to the Future…

«Τhe way the future”…. είναι η νέα τεχνολογία στα αεροπλάνα, επαναλάμβανε ο ιδιοφυής- αλλά και «παράφρων» Χάουαρντ Χιούζ. Δειλινό στην Αυγουστιάτικη Αθήνα και λες και αντηχεί το γέλιο του μισότρελου από το Λυκαβηττό ως την παραλιακή.

Η ( σε εμένα) συμπαθής Ρένα Δούρου σχολιάζει τη «γιαγιά» που την πονάνε τα Τούρκικα σήριαλς, αυτό πυροδοτεί επιπόλαια σχόλια στο Facebook που την περνάνε γενεές δεκατέσσερις…… και γιατί, ναι γιατί-ω αρχαία γνώση- προβάλλει σχεδόν απτά, σχεδόν μπροστά μου, μπροστά στα μάτια μου η εικόνα της μεγαλοθείας μου της Ανδρονίκης, που μου διηγιόταν ζωντανά, «με τις λέξεις να απογειώνονται, να προσγειώνονται και να αρμενίζουν στο πέλαγος» τη φιλία της με την Μίρκα, την Τουρκάλα σύζυγο του σπιτονοικοκύρη της στη Φλώρινα, πριν το ’22. Την είχε αγοράσει ( 15 χρονών) ο άνδρας της 70 λίρες. Τέσσερις αδελφές η μεγαλοθεία μου και εισαγγελέας ο πατέρας, η Ανδρονίκη αγάπησε την Μίρκα, έγινε η μοναδική της φίλη, η αδελφή-ψυχή της. Και όταν μετατέθηκε επί Βενιζέλου ο φιλοβασιλικός εισαγγελέας, αποχαιρετίσθηκαν με λυγμούς. Κοριτσάκια, αλλά ένοιωθαν πως κάτι πολύ κακό είναι επί θύραις.

Και τώρα, χρόνια……μετά το χειμωνιάτικο βράδυ μπροστά στη μαντεμένια σόμπα, όπου η Ανδρονίκη μου «ζωγράφιζε» και μου «ιστορούσε» τη 15χρονη Μίρκα, με τα μάτια τα μαύρα τα μεγάλα, το δέρμα το «λευκό σαν το χιόνι», να θα την άγγιζα τη Μίρκα που ήταν τόσο ζωντανή που μου χαμογελούσε απ’ το «πάσο» του παλιού τούρκικου θεσσαλικού σπιτιού των «μυθικών» παιδικών μου χρόνων, βιώνω, βιώνουμε την απόλυτη ελαφρότητα και ισοπέδωση. Ε, όχι! Όχι ρε παιδιά, δεν θα τα παρατήσουμε όλα λόγω κρίσης και με την απειλή της χρεωκοπίας, δεν θα σταματήσουμε να μιλάμε, ναι, θα μνημονεύουμε την Ανδρονίκη και τη Μίρκα, τη Μίρκα και την Ανδρονίκη, θα μιλάμε για την αισθητική και την υποκουλτούρα, θα μιλάμε συνέχεια, θα σωπαίνουμε και θα ξαναμιλάμε. Θα ξαναγκαλιάσουμε τους long distance runners όλων των εποχών.

Θα τους κοιτάξουμε στα  μάτια και θα τους πούμε πως  είμαστε παρόντες, παρούσες. Και  αν με ρωτήσετε, ποιος θα μου δίνει τη δύναμη, ποιος θα μας δίνει τη δύναμη, ποιος μας δίνει τη δύναμη 3000 χρόνια τώρα, είναι οι Τρωάδες και οι Πέρσες και είναι η Μίρκα και η Ανδρονίκη που εκείνο το λυπημένο απομεσήμερο πριν το ’22 αποχαιρετίστηκαν ( αλλά δεν αποχωρίσθηκαν) για πάντα!

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr