Βραζιλία: Άνοιξαν οι κάλπες του δεύτερου γύρου των εκλογών – Στην «κόψη του ξυραφιού» το αποτέλεσμα

Οι κάλπες θα κλείσουν στις 17.00 τοπική ώρα (22.00 ώρα Ελλάδας) και τα αποτελέσματα της πιο πολωμένης εκλογικής διαδικασίας στην σύγχρονη ιστορία της Βραζιλίας θα γίνουν γνωστά δύο με τρεις ώρες αργότερα.

Σε δημοσκόπηση της MDA για λογαριασμό της συνομοσπονδίας εργαζομένων στις μεταφορές (CNT), o Λούλα εξασφαλίζει το 51,1% των προθέσεων ψήφου έναντι 48,9% του Μπολσονάρου.

Τα ποσοστά της δημοσκόπησης της MDA στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών αποδείχθηκαν πλησιέστερα στην ετυμηγορία της κάλπης, καθώς οι περισσότερες εταιρείες υποτιμούσαν τον Μπολσονάρου και προεξοφλούσαν θρίαμβο του Λούλα.

Ψήφισε ο Λούλα – Αισιόδοξος για τη «νίκη της Δημοκρατίας»

Ο Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, ο υποψήφιος της αριστεράς και φαβορί για τις σημερινές προεδρικές εκλογές στη Βραζιλία, ψήφισε το πρωί κοντά στο Σάο Πάουλο, εκφράζοντας την αισιοδοξία του για «τη νίκη της δημοκρατίας».

Ο «Λούλα» ευχήθηκε οι εκλογές αυτές, στις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπος με τον απερχόμενο ακροδεξιό πρόεδρο Ζαΐχ Μπλοσονάρου, να βοηθήσουν «στην αποκατάσταση της ειρήνης μεταξύ των Βραζιλιάνων» έπειτα από μια τεταμένη προεκλογική εκστρατεία.
Ψήφισε ο Μπολσονάρου – «Θεού θέλοντος, θα κερδίσουμε απόψε»

«Θεού θέλοντος, θα κερδίσουμε απόψε» δήλωσε ο απερχόμενος πρόεδρος της Βραζιλίας Ζαΐχ Μπολσονάρου, αφού ψήφισε, λίγη ώρα αφότου άνοιξαν οι κάλπες για τον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

«Ή, ακόμη καλύτερα, η Βραζιλία θα νικήσει απόψε», πρόσθεσε ο ακροδεξιός πρόεδρος, που εμφανίστηκε χαμογελαστός και ντυμένος με ένα κιτρινοπράσινο μπλουζάκι, στα χρώματα της σημαίας της χώρας.
Ποιές είναι οι βασικές ανησυχίες των ψηφοφόρων;

Σύμφωνα με την τελευταία εθνικής εμβέλειας δημοσκόπηση που πραγματοποιήθηκε από την ιδιωτική εταιρεία δημοσκοπήσεων “Quaest Consultoria”, οι βασικές ανησυχίες των Βραζιλιάνων ψηφοφόρων είναι η οικονομία, τα κοινωνικά ζητήματα, συμπεριλαμβανομένης της δημόσιας υγείας, η διαφθορά, το έγκλημα και η εκπαίδευση.

Η Βραζιλία αρχίζει να πατάει ξανά στα πόδια της, ύστερα από τις συνέπειες της χειρότερης ύφεσης που αντιμετώπισε στη σύγχρονη ιστορία της, η οποία ξεκίνησε το 2014 και η χώρα συνεχίζει να αγωνίζεται με περιορισμένη ανάπτυξη και υψηλό πληθωρισμό. Η Βραζιλία εξακολουθεί επίσης να παλεύει με την πανδημία του COVID-19 και τις επιπτώσεις της, όπως η αυξημένη φτώχεια και η συνεχιζόμενη κρίση στο εκπαιδευτικό της σύστημα, την ίδια στιγμή που τα υψηλά ποσοστά βίαιων εγκλημάτων στη χώρα -συμπεριλαμβανομένων δολοφονιών, ληστειών και απαγωγών- εξακολουθούν να υφίστανται.

Οι υποψήφιοι και οι δεσμεύσεις τους

Ο πρώην αρχηγός του στρατού και μέλος του Κογκρέσου, Ζαΐρ Μπολσονάρο ανέβηκε στην εξουσία ως δεξιός, κοινωνικά συντηρητικός εθνικιστής. Υποσχέθηκε να αντιμετωπίσει το έγκλημα και τη διαφθορά και να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη. Ωστόσο, η θητεία του συνδέεται με πολλές εγκληματικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της περικοπής της χρηματοδότησης για την ομοσπονδιακή εκπαίδευση, της χαλάρωσης των νόμων περί οπλοκατοχής, και του περιορισμού των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας καθώς και των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων. Έχει επίσης δεχτεί έντονη διεθνή κριτική για τη μεταχείρισή του προς τις ιθαγενείς κοινότητες και το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, καθώς και για τη διαχείριση της πανδημίας COVID-19, με τους νεκρούς στη χώρα να ξεπερνούν τους 687.000 ανθρώπους.

Η εκστρατεία επανεκλογής του έδωσε έμφαση στην κοινωνικά συντηρητική του πλατφόρμα, εστιάζοντας στην έντονη αντίθεσή του στις αμβλώσεις, τα δικαιώματα των τρανς, τα νομιμοποιημένα ναρκωτικά και τους περιορισμούς στην ελευθερία της θρησκείας και του λόγου. Τοποθετείται επίσης ως ο φιλικός προς τις επιχειρήσεις υποψήφιος, υποστηρίζοντας μια πιο ανοιχτή οικονομία της αγοράς και την ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών.

Στον αντίποδα, ένας από τους πιο δημοφιλείς ηγέτες στην ιστορία της Βραζιλίας, ο Λουίζ Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα υπηρέτησε δύο θητείες ως πρόεδρος μεταξύ 2003 και 2010, προεδρεύοντας μιας οικονομικής άνθησης που έβγαλε δεκάδες εκατομμύρια Βραζιλιάνους από τη φτώχεια. Αργότερα φυλακίστηκε με κατηγορίες διαφθοράς στο πλαίσιο μιας σαρωτικής εθνικής έρευνας, αν και η καταδίκη του αυτή αργότερα ακυρώθηκε.

Το Εργατικό Κόμμα του Λούλα, με ρίζες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, θεωρείται υπέρμαχος της οικονομικής και κοινωνικής δικαιοσύνης. Ο Λούλα έχει δώσει προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της χαμηλής ανάπτυξης, της ανισότητας και της επιδεινούμενης επισιτιστικής κρίσης. Επίσης δηλώνει πως αν επανεκλεγεί, θα προωθήσει τις άμεσες μεταφορές μετρητών, θα στηρίξει το πρόγραμμα κοινωνικής στέγασης και θα εισαγάγει ένα νέο πρόγραμμα διαγραφής χρέους. Έχει επίσης δεσμευτεί να εξαλείψει το ανώτατο όριο στις δημόσιες δαπάνες, να αυξήσει τους φόρους στους πλούσιους και να ενισχύσει τις προσπάθειες προστασίας του περιβάλλοντος και τον ιθαγενών στον Αμαζόνιο.

Οι δύο κόσμοι και το χάσμα ανάμεσά τους

Ο Μπολσονάρο και ο Λούλα διαφέρουν πολύ στην εξωτερική πολιτική. Σε ρήξη με τους περισσότερους προκατόχους του, ο Μπολσονάρο έχει ασπαστεί την αντι-παγκοσμιοποίηση και κατηγόρησε τους διεθνείς θεσμούς ότι απειλούν την εθνική κυριαρχία της Βραζιλίας. Απομάκρυνε τη Βραζιλία από τα Ηνωμένα Έθνη, ενώ απείλησε να αποχωρήσει από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και τη Συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα. Η κυβέρνησή του προσπάθησε επίσης να απομονώσει πρώην εταίρους, δηλαδή την Κούβα και τη Βενεζουέλα, και να δημιουργήσει στενότερους δεσμούς με ομοϊδεάτες ηγέτες, όπως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Μπολσονάρο έχει επίσης υπονομεύσει πολλές φορές την παγκόσμια επιρροή της Κίνας, ενώ δεν έχει καθόλου καλές σχέσεις με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.

Αντίθετα, ο Λούλα έχει δεσμευτεί να επιστρέψει τη Βραζιλία στον πιο παραδοσιακό της ρόλο, αυτόν του υποστηρικτή των περιφερειακών πολυμερών θεσμών. Μια ενδεχόμενη νίκη του θα προσθέσει τη Βραζιλία στον αυξανόμενο κατάλογο των χωρών της Λατινικής Αμερικής -συμπεριλαμβανομένης της Χιλής και της Κολομβίας- που επέλεξαν αριστερούς υποψηφίους στις πρόσφατες εκλογές. Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι το αποτέλεσμα θα ήταν πιθανότατα μια αύξηση της συνεργασίας μεταξύ της Βραζιλίας και των χωρών χαμηλότερου εισοδήματος, που συχνά αναφέρονται ως Παγκόσμιος Νότος, θερμότερες σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρωπαϊκή Ένωση και αναζωπύρωση του ηγετικού ρόλου της Βραζιλίας στις περιφερειακές υποθέσεις.