Το τζίνι του σύγχρονου ποδοσφαίρου έχει βγει από το λυχνάρι

Η κοντόφθαλμη εκτίμηση του ποδοσφαιρικού κοινού από τους ισχυρούς και η «αμερικανοποίηση» του παιχνιδιού, η οποία δεν δείχνει διατεθειμένη να ξεριζώσει, δείχνουν πως παρά την ήττα της Super League, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

Η ακραία ανάπτυξη του marketing και των analytics έχει, κάποιες φορές, ως αποτέλεσμα την εξαγωγή συμπερασμάτων που βασίζονται σε ψυχρά δεδομένα. Χωρίς καμία προσπάθεια κατανόησης αιτιών και τάσεων, χωρίς το χρόνο ή τη διάθεση της περαιτέρω κατανόησης του ακροατηρίου και των ιδιαιτεροτήτων που πιθανόν να έχει βάσει γεωγραφικών και άλλων κριτηρίων. Οι ιθύνοντες νόες του ποδοσφαιρικού πραξικοπήματος που επιχειρήθηκε εν καιρώ πανδημίας, δείχνουν να έχουν ακριβώς αυτή την αντιμετώπιση.

«Στους νέους ανθρώπους δεν αρέσει το ποδόσφαιρο», ήταν η αφελής δήλωση του ισχυρού άνδρα της Ρεάλ Μαδρίτης και του πλάνου για τη Super League, Φλορεντίνο Πέρεθ, ενώ ο Αντρέα Ανιέλι της Γιουβέντους είπε ότι η Super League γεννήθηκε ως μια διοργάνωση ικανή να σταθεί απέναντι σε αυτά που η γενιά 16-24 παράγει στις ψηφιακές πλατφόρμες, δείχνοντας τα παιχνίδια όπως το FIFA, το Fortnite και το Call of Duty ως τους μεγαλύτερους αντιπάλους του «όμορφου παιχνιδιού». Το πλάνο τους για την κλειστή λίγκα των 12 ισχυρών του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μπήκε στον πάγο, αλλά η νοοτροπία τους είναι χαρακτηριστική για το μέλλον.

Προφανώς, μιλούν για το ποδόσφαιρο όπως το έχουν καταντήσει. Το ποδόσφαιρο των πανάκριβων εισιτηρίων και των συνδρομητικών πλατφορμών, συνθηκών που αν υπήρχαν παλιότερα, πιθανότατα να είχαν οδηγήσει στα αντίστοιχα Fortnite τις νεότερες γενιές του παρελθόντος. Το ότι οι νεαροί παρακολουθούν φανατικά μικρά βίντεο με highlights οφείλεται στο ότι δεν μπορούν να δουν τους αγώνες ολόκληρους με τον τρόπο που επιθυμούν, γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν γι’ αυτό. Κάποια στιγμή, το πειρατικό live streaming που κολλάει και πετάει διαφημίσεις, μάλλον καταντά βαρετό. Και μετά από λίγο, είναι λογικό τα πεντάλεπτα video στο YouTube να γίνουν συνήθεια, να αντικαταστήσουν την παλιά τελετουργία μιας θέασης ποδοσφαιρικού αγώνα. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο μοιάζει με τη Λερναία Ύδρα. Ο κόσμος είχε τη συμβολή του στη νίκη κατά της Super League, όμως ενώ μαχόταν με το συγκεκριμένο κεφάλι, παραδίπλα σηκωνόταν απειλητικό εκείνο της νέας δομής του Champions League.

Ναι, αλλά διώχνουν τους Αμερικανούς…

Είναι σαφές ότι η σκέψη πίσω από τη δομή της Super League είχε πολλά στοιχεία από τον επαγγελματικό αθλητισμό στις ΗΠΑ, με στόχο τη μεγιστοποίηση και σταθεροποίηση του κέρδους. Την ελαχιστοποίηση του ρίσκου. Οι επαφές με τη JP Morgan, τα σίγουρα μέλη χωρίς διαδικασίες υποβιβασμού και προβιβασμού, οι σκέψεις περί salary cap, το οποίο θα είχε ελεγχόμενες αμοιβές στους παίκτες, συντελούν προς τα εκεί. Αρκεί να σημειωθεί ότι στις περισσότερες λίγκες των αμερικανικών σπορ, οι παίκτες λαμβάνουν το 47-50% των συνολικών εσόδων, την ώρα που σε κάποιες ομάδες της Premier League το ποσοστό μπορεί να φτάσει το 80%. Ωστόσο, παρά την ανατροπή των σχεδίων, κανείς Αμερικάνος ιδιοκτήτης δεν δείχνει διατεθειμένος να αποχωρήσει από το αγγλικό ποδόσφαιρο.

Το Forbes κατέταξε το οικοδόμημα του Κρόνκε στη δεύτερη θέση των πιο πλούσιων αθλητικών αυτοκρατοριών. Η Άρσεναλ, την οποία κατέχουν στην Ευρώπη και είδαν τους οπαδούς της να ξεσηκώνονται και να ζητούν πώληση, είναι απλά μια ευρωπαϊκή επένδυση. Ο Τζος, γιος του ιδιοκτήτη, είναι ήδη πρόεδρος στους Ντένβερ Νάγκετς, οι οποίοι αγωνίζονται στο ΝΒΑ και στους Κολοράντο Άβαλανς του NHL. Δύο μέρες μετά την άτακτη οπισθοχώρηση της Super League, ο Τζος Κρόνκε μίλησε σε φόρουμ οπαδών, ξεκαθαρίζοντας ότι η οικογένειά του δεν έχει καμία πρόθεση να πουλήσει. Η χρονική συγκυρία, όπως εκτιμούν οικονομική αναλυτές, με το φως στο τέλος του τούνελ της πανδημίας να αχνοφαίνεται, λειτουργεί επίσης υπέρ της στάσης αναμονής.

Υπάρχει και ένας ακόμα παράγοντας, ο οποίος πιθανόν να δικαιολογεί την πώληση μετοχών 70 εκατομμυρίων της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από τους Γκλέιζερ τον προηγούμενο μήνα και την παραχώρηση του 11% της Λίβερπουλ από την FSG, έναντι 500 εκατομμυρίων λιρών. Η αύξηση της φορολογίας για το κέρδος κεφαλαίου στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τις προαναγγελίες του Τζο Μπάιντεν, το 15% θα φτάσει μέχρι και 43% για τους πλουσιότερους, γεγονός που τους συμφέρει να κρατήσουν τις επενδύσεις τους και να περιμένουν να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Ο πρόεδρος της Λίβερπουλ, Τομ Βέρνερ, δήλωσε ξεκάθαρα ότι θα χρειαστεί «ένα παρανοϊκό ποσό» για να πουλήσει η FSG, η οποία έχει μετατρέψει τη Λίβερπουλ σε μια μηχανή που έφερε τίτλους, αλλά και χρήματα, πριν το lockdown. Κάτι αντίστοιχο φαίνεται ότι ισχύει και για τους Γκλέιζερ, οι οποίοι είναι πιθανόν να ρίξουν το ποσοστό, αλλά το γεγονός ότι ακόμα και σε συνθήκες πανδημίας η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τούς έφερε κέρδη, λέει πολλά. Μετά την εισβολή οπαδών και την αναβολή του αγώνα με τη Λίβερπουλ, τα ρεπορτάζ είναι ξεκάθαρα.

Όχι απλά δεν σκέφτονται την αποχώρηση, όπως ζητά μια σημαντική μερίδα οπαδών, αλλά στόχος τους είναι να εκτοξεύσουν την αξία του συλλόγου από τα 3.05 δις δολάρια που είναι τώρα στα 10 δις δολάρια.

Άλλωστε, η διεύρυνση του Champions League με τα περισσότερα παιχνίδια στο «ελβετικό μοντέλο» που θα αντικαταστήσει τη φάση των ομίλων, οι δύο θέσεις με wildcards που δείχνουν να είναι κομμένες και ραμμένες για τους Big 6 της Αγγλίας, καθώς και οι διαφαινόμενες επενδυτικές συνεργασίες, μάλλον κάνουν την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ό,τι πιο ελκυστικό μπορούσαν να περιμένουν. Ο Αμερικανός ιδιοκτήτης της Πλίμουθ, Σάιμον Χάλετ, ήταν σαφής, μιλώντας στο “Athletic”: «Υποψιάζομαι ότι η Super League ήταν μια τακτική αντιπερισπασμού. Πήραν ό,τι ήθελαν από την UEFA και κανείς δεν το παρατήρησε. Στις περισσότερες σεζόν, οι 10 από τις 12 ομάδες που συμφώνησαν στη Super League θα παίζουν στο Champions League και οι άλλες δύο έξτρα θέσεις πιθανότατα θα βάλουν στη διοργάνωση και τις δύο που θα μένουν εκτός». Ο Ιλκάι Γκουντογκάν, ποδοσφαιριστής της Μάντσεστερ Σίτι, μίλησε για το θέμα και από τη σκοπιά των παικτών: «Με όλη την κουβέντα για τη Super League να συνεχίζεται, μπορούμε παρακαλώ να μιλήσουμε και για το νέο φορμάτ του Champions League; Οι αγώνες συνεχώς αυξάνονται και κανείς δεν σκέφτεται τους παίκτες; Το νέο format του Champions League είναι απλά το λιγότερο κακό, σε σύγκριση με τη Super League».

Ο πεσιμισμός του Λονδρέζου οικονομικού αναλυτή Τζον Πάρσελ, μάλλον δείχνει το μέλλον περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: «Δεν υπάρχει επιστροφή, όσον μας αφορά. Το τζίνι πλέον έχει βγει από το λυχνάρι. Είναι ο καπιταλισμός, που συνεργάζεται με μια σειρά επιχειρήσεων, ψάχνοντας έναν δρόμο για το κέρδος. Το αθλητικό στοιχείο είναι, δυστυχώς, δευτερευούσης σημασίας». Το αν ο κόσμος θα καταφέρει να σπρώξει το τζίνι πίσω στο λυχνάρι, είναι κάτι που θα φανεί σε βάθος χρόνου. Όμως σταδιακά, ακόμα κι αυτός ο κόσμος, δείχνει ότι μεταστρέφεται από τις στρατηγικές και την αντιμετώπιση των αφεντικών του ποδοσφαίρου…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr