Ανδρέας Τσίπρας στο Κουτί της Πανδώρας: «Το πρόβλημα των ποδοσφαιριστών είναι πλέον βιοποριστικό»

To ματς του Απόλλωνα Σμύρνης με τον ΠΑΟΚ είχε μόλις τελειώσει. Η «Ελαφρά Ταξιαρχία» είχε σταθεί πολύ καλά μέσα στον Τούμπα. Κατάφερε να προηγηθεί κι έφυγε με τον βαθμό της ισοπαλίας (2-2). Ο Σάββας Τσαμπούρης, σκόρερ του πρώτου γκολ και πρωταγωνιστής της αναμέτρησης, θα μπορούσε να ξεκινήσει τις δηλώσεις του για την εμφάνιση της ομάδας του και το αποτέλεσμα. Εκείνος, επέλεξε να σταθεί αλλού. «Το ποδόσφαιρο περνά σε δεύτερη μοίρα σήμερα. Πρώτα απ’ όλα να ευχηθώ περαστικά στον συμπαίκτη μου τον Βασίλη Βιτλή, που είχε έναν άσχημο τραυματισμό και θα περιμένουμε να δούμε την έκταση του προβλήματος. Επίσης, απευθύνουμε έκκληση για τη Football League και τους συναδέλφους μας που έχουν μείνει άνεργοι. Είναι στον αέρα η κατηγορία, το μοναδικό επαγγελματικό πρωτάθλημα στην Ευρώπη που δεν έχει ξεκινήσει».

Ο εμπαιγμός των ποδοσφαιριστών της τρίτης τη τάξει επαγγελματικής κατηγορίας στην Ελλάδα δεν έχει τελειωμό. Παρότι υπάρχει η δέσμευση για τήρηση των ίδιων ακριβώς πρωτοκόλλων που έχουν αποδειχθεί άκρως αποτελεσματικά στη Super League 1 και στη Super League 2, μια ολόκληρη λίγκα παραμένει στον… πάγο, με τους ποδοσφαιριστές σε κατάσταση απόγνωσης. Είναι χαρακτηριστικά τα όσα δήλωσε πριν από λίγες μέρες στο «Κόκκινο 105.5» ο Σωτήρης Τσάτσος, κάνοντας λόγο για απόπειρα αυτοκτονίας τριών ποδοσφαιριστών. 

Ο Ανδρέας Τσίπρας υπέγραψε τον Σεπτέμβριο στον Α.Σ Ρόδου, όμως ακόμα δεν έχει καταφέρει να αγωνιστεί με τη νέα του ομάδα. Στα 27 του, περιμένει κι εκείνος σ’ αναμμένα κάρβουνα, όπως και εκατοντάδες ακόμα συνάδελφοί του. Ο πρώην επιθετικός της Καλλιθέας, του Ηρακλή και των Τρικάλων μίλησε στο Κουτί της Πανδώρας για την κατάσταση που επικρατεί στη Football League, για τα όσα έγιναν γνωστά σχετικά με τις απόπειρες αυτοκτονίας παικτών και για το τέλμα που έχουν φτάσει πλέον τα παιδιά που έχτισαν τα όνειρα τους με ιδρώτα και ξεσκισμένα γόνατα.

-Πόσο καιρό έχεις συμπληρώσει χωρίς ποδόσφαιρο και πώς είναι η καθημερινότητά σου τους μήνες αυτούς;

«Εγώ σαν ποδοσφαιριστής της Football League έχω να παίξω επίσημο ματς από πέρυσι τέλος Φεβρουαρίου. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, ότι κλείνουμε ένα χρόνο χωρίς επίσημο ματς. Οπότε όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό η καθημερινότητα μας όλο αυτό το διάστημα είναι πολύ περίεργη και πολύ δύσκολη! Όταν δεν κάνεις προπόνηση ομαδικά είναι πολύ δύσκολο να συντηρηθείς, κάνοντας μόνο τρέξιμο μόνος σου…».

-Από τη στιγμή που υπάρχει δέσμευση να τηρηθούν τα ίδια πρωτόκολλα με τη Super League 2, η οποία διεξάγεται κανονικά, τι εξήγηση σας δίνεται για τους λόγους που δεν ξεκινάτε;

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω εγώ και τα αλλά παιδιά που συζητάμε καθημερινά το τι μέλλει γενέσθαι, είναι πώς γίνεται να έχουν βάλει τις ομάδες να υπογράψουν τα ίδια πρωτόκολλα με την Superleague 1 και 2, να δεσμεύονται οι ομάδες ότι θα τα τηρήσουνε και να μην μας έχουν ανοίξει ακόμα… Δεν μας έχουν δώσει καμία εξήγηση!».

-Στο βίντεο του ΠΣΑΠ με συναδέλφους σου από την κατηγορία, υπάρχει επίκληση στους αρμόδιους να σταματήσουν να παίζουν με τις ζωές σας. Φαντάζομαι ότι όλο αυτό έχει αντίκτυπο τόσο στην οικονομική σας κατάσταση, όσο και στην ψυχολογία…

«Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα σε έναν αθλητή τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά,  που στην προκειμένη φάση το ψυχολογικό είναι πολύ πιο σημαντικό και βλέπουμε ότι όλους μας επηρεάζει παρά μα παρά πολύ όλη αυτή η κατάσταση. Ποσω μάλλον και οικονομικά, καθώς υπάρχουν οικογένειες που ζουν από αυτό. Όταν έχεις γυναίκα και παιδιά με τα 534 ευρώ του κράτους δεν μπορείς να συντηρηθείς, αυτή είναι η αλήθεια».

-Ο Σωτήρης Τσάτσος έκανε λόγο για απόπειρες αυτοκτονίες ποδοσφαιριστών. Είναι κάτι γνωστό σε σένα; Έχεις ακούσει αντίστοιχες περιπτώσεις που έχουν φτάσει σε τέλμα;

«Ψυχολογικά βλέπουμε ότι έχει επηρεάσει όλον τον κόσμο. Όλοι ακούσαμε για τις απόπειρες αυτοκτονιών που έγιναν και πρέπει να το προσέξουμε παρά πολύ αυτό το κομμάτι. Εγώ, ευτυχώς, δεν έχω ακούσει κάτι τέτοιο με το αυτιά μου, αλλά όπως καταλαβαίνουμε όλοι τα πράγματα έχουν δυσκολέψει και κάτι πρέπει να γίνει γι’ αυτό».

-Φαντάζομαι ότι η κατάσταση θα είναι δραματική και στις κατηγορίες πιο χαμηλά από εσάς. Έχεις εικόνα;

«Στις χαμηλότερες κατηγορίες τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Υπάρχουν παίχτες που κυνηγούν το όνειρο να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, όπως ξεκινήσαμε μικροί  κι εμείς. Αυτή την στιγμή, όταν είναι σταματημένα όλα, σκεφτείτε ένα παιδί 18χρονων πόσο πολύ  επηρεάζονται. Χάνονται γενιές κι απομακρύνουμε αυτά τα παιδιά από το να κυνηγήσουν το όνειρο τους!».

-Σου έχει περάσει η σκέψη να παρατήσεις το ποδόσφαιρο μετά απ’ όλα αυτά;

«Εμένα προσωπικά δεν μου έχει περάσει από το μυαλό να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Σίγουρα όμως πολλοί συνάδελφοί μου θα το έχουν σκεφτεί και είναι το απολύτως φυσιολογικό μετά από όλη αυτή την κατάσταση».

-Θεωρείς ότι θα έπρεπε να υπάρξει μεγαλύτερη πίεση από την διοργανώτρια αρχή και από τις ίδιες τις ομάδες;

«Νομίζω ότι όλα είναι στα χέρια των λοιμωξιολόγων. Εμείς σαν αθλητές κάναμε ένα συλλαλητήριο ειρηνικό και πάντα φυσικά ακολουθώντας τα μέτρα, στείλαμε το μήνυμα μας. Νομίζω πως ό,τι περνάει από το χέρι μας το κάνουμε, αλλά βλέπω ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση καθόλου και δε βγαίνει κανένας να μας πει τίποτα απολύτως. Πρέπει να ξέρουμε τι θα κάνουμε αυτούς τους μήνες που δεν παίξαμε και δε θα παίξουμε, γιατί το πρόβλημα πλέον είναι καθαρά βιοποριστικό».

-Πιστεύεις ότι η αποχή αυτή μπορεί να έχει επίδραση σε ολόκληρη την καριέρα σας; Ξέρουμε ότι είναι περιορισμένο το διάστημα όπου ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής μπορεί να ζήσει από αυτό και πλέον, στη δική σας κατηγορία, έχει χαθεί ένας χρόνος…

«Όλους του αθλητές θα μας επηρεάσει αυτή η τόσο μεγάλη αποχή και σίγουρα θα το κάνει και στη συνέχεια της καριέρας μας. Αυτό που βλέπω και με τους συναδέλφους που μιλάω είναι ότι όλοι θέλουμε να παίξουμε, μετά από τόσο μεγάλη αποχή στην ουσία ρισκάρουμε και εμείς σαν αθλητές λόγω τραυματισμών που μπορεί να υπάρξουν».

–Αν ξεκινήσει το πρωτάθλημα άμεσα, πιστεύεις ότι θα σωθεί κάπως η κατάσταση;

«Δεν ξέρω αν μπορεί να σωθεί η χρονιά αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι αν ξεκινήσουμε άμεσα, μόνο καλό θα είναι για όλους να κάνουμε αυτό που αγαπάμε».

Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους αρμόδιους φορείς;

«Αυτό που βλέπω εγώ είναι ότι δεν μας σέβονται και δεν μας υπολογίζουν. Αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω τους αρμόδιους φορείς είναι αν μπορούν να βάλουν τον εαυτό τους στην θέση που βρισκόμαστε εμείς και να αναρωτηθούν αν ένιωθαν όπως νιώθουμε εμείς, πώς θα αντιδρούσαν. Θέλω να μας σέβονται και να μας υπολογίζουν και να μην νομίζουν ότι είμαστε κατώτεροι άνθρωποι από αυτούς!».