Τσίπρας: Πειραματόζωο η Ελλάδα – Ομιλία στο πανεπιστήμιο Columbia

“Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε χώρα αναφοράς για όποιον θέλει να μελετήσει το πώς η πολιτική της ύφεσης καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό”, τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας κατά την ομιλία του στο πανεπιστήμιο Columbia της Νέας Υόρκης.
“Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, όπου έγινε επιλογή χρηματοπιστωτικής επέκτασης, η Ευρώπη επέλεξε το δρόμο των σκληρών προγραμμάτων λιτότητας για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και ιδιαίτερα η Ελλάδα, αντιμετωπίστηκε ως ο πειραματικός σωλήνας εφαρμογής βάρβαρων νεοφιλελεύθερων επιλογών, που δεν οδήγησαν τη χώρα απλά στη παγίδα της ύφεσης, αλλά μπροστά σε μια πρωτοφανή ανθρωπιστική κρίση”.

«Η κρίση δεν είναι ελληνική»

Όπως επεσήμανε ο κ. Τσίπρας, μπορεί η ελληνική οικονομία να είχε τα δικά της ενδογενή προβλήματα -προβλήματα δομικά με βαθιές ρίζες- αλλά δεν είναι αυτά που δημιούργησαν την κρίση στην Ελλάδα. Η κρίση δεν είναι ελληνική, επανέλαβε, «δεν την προκάλεσαν οι ενδογενείς αδυναμίες, ενδεχομένως να την επιδείνωσαν, αλλά δε τη προκάλεσαν».

Στην αναφορά του στις ελληνικές τράπεζες, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ παρατήρησε ότι σήμερα δεν μπορούν ούτε να δανειστούν ούτε να δανείσουν, παρόλο που, όπως επεσήμανε, επρόκειτο για τραπεζικό σύστημα το οποίο δεν είχε εκτεθεί στον υπερδανεισμό στα στεγαστικά δάνεια και στις τιτλοποιήσεις.
«Ο φαύλος αυτός κύκλος περιστρέφεται όλο και πιο γρήγορα. Η Ελλάδα», τόνισε, «έχει μετατραπεί σε χώρα αναφοράς για όποιον θέλει να μελετήσει το πώς η πολιτική της ύφεσης καταστρέφει τον κοινωνικό ιστό. Για όποιον θέλει να καταλάβει πως τα προγράμματα λιτότητας αδυνατούν να λύσουν το πρόβλημα του χρέους. Για όποιον θέλει να δει πως μια κυβέρνηση καταφέρνει να προστατεύσει τους μεγάλους φοροφυγάδες που έχουν καταθέσεις στις τράπεζες του εξωτερικού».

«Αιτία του υψηλού χρέους της χώρας δεν ήταν ο υπερδανεισμός του δανεισμού (όπως έχει επικρατήσει), αλλά η απόκλιση στα δημόσια έσοδα και ειδικά «στα έσοδα από τη φορολογία του πλούτου και του κεφαλαίου, στην άμεση φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων (Λίστα Λαγκάρντ, τράπεζες όταν έβγαζαν δις., πλήρωναν 7% πραγματικό φόρο, – offshore- ενδοομιλικές συναλλαγές κλπ)».

Επικαλούμενος τον Πολ Κρούγκμαν, ο Αλέξης Τσίπρας υπογράμμισε ότι το ζήτημα είναι ταξικό.

Στην Ελλάδα, είπε, επιλέχθηκε η μείωση των κοινωνικών δαπανών, των μισθών και κοινωνικών-οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και των συνταξιούχων, πριν εκδηλωθεί η κρίση και ως μέσο διαχείρισης της κρίσης. Την ίδια στιγμή, η φοροδιαφυγή και οι φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους, δημιουργούσαν λιγότερα έσοδα και αύξηση του χρέους.

Η Ευρώπη δεν διδάχθηκε από τα παθήματα του παρελθόντος

Η βασική αιτία της κρίσης, βρίσκεται στη δομή της ευρωζώνης και ο λόγος, όπως είπε, είναι διπλός: «οι χώρες μας είναι μέρος μιας άσχημα σχεδιασμένης Νομισματικής Ένωσης και συγχρόνως η πολιτική που προκρίθηκε από την Ε.Ε. για να διαχειριστεί την κρίση του 2008, έβλεπε την ύφεση ως θεραπεία».
«Η Ευρώπη δυστυχώς δεν έλαβε κανένα μάθημα από τα παθήματα της ιστορίας, από τα παθήματα της κρίσης του 1929 που μας δίδαξαν ότι εάν η πολιτική τάξη αποτύχει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αυτής της κατάρρευσης και η οικονομική κάμψη μετατραπεί σε ύφεση, τότε οι Ναζί δε θα αργήσουν να βρεθούν στο Κοινοβούλιο» κάνοντας ειδική αναφορά στην είσοδο της Χρυσής Αυγής στο Βουλή: «Έίμαστε υποχρεωμένοι κάθε μέρα να καθόμαστε απέναντι από μια πτέρυγα των Ναζί κακοποιών που προωθούν τον αντισημιτισμό και χαιρετούν όπως ο Αδόλφος Χίτλερ…»
«Πρέπει να κάνουμε τα πάντα ώστε να δείξουμε πως η ανθρωπότητα έγινε σοφότερη, ότι έμαθε από τις κρίσεις και τις καταστροφές του παρελθόντος, ώστε υψώσουμε τείχος προστασίας της δημοκρατίας απέναντι στον φασισμό και τον νεοναζισμό, που επιζητά να πάρει την ιστορική ρεβάνς», κατέληξε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

«Χρήσιμη για όλους η επίσκεψη»

Όσον αφορά την επίσκεψή του στις ΗΠΑ, ο κ. Τσίπρας εκτίμησε στην αρχή της ομιλίας τους πως ήδη έχει αποδειχθεί χρήσιμη «τόσο για εμάς όσο και για πολλούς και πολλές οι οποίοι είχαν ακούσει για το ΣΥΡΙΖΑ από τρίτους και τώρα αξιοποίησαν τη δυνατότητα να μας ακούσουν και από κοντά, χωρίς διαμεσολαβήσεις, που καμία φορά υπόκεινται στον παραμορφωτικό φακό της πολιτικής σκοπιμότητας».