Τσίπρας – Μητσοτάκης: Σαν αρχαία τραγωδία

O πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με αφορμή τη μεγάλη καταστροφή στο Μάτι το 2018, δέχθηκε μια απίστευτης έντασης, οργάνωσης και συντονισμού επίθεση με ενορχηστρωτή τον σημερινό πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, με την ευγενή συμμετοχή του συνόλου των ΜΜΕ του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου και με κεντρικό αίτημα την παραίτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Παρά το γεγονός ότι οι καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε ήταν πράγματι ακραίες, μια και οι ιδιαίτερα υψηλές θερμοκρασίες ακολουθούνταν από μεγάλης έντασης ανέμους, οι ριπές των οποίων έφταναν τα 10 – 11 μποφόρ, με αποτέλεσμα η φωτιά να μεταδοθεί και να εξαπλωθεί σε λίγα μόνο λεπτά και να μην υπάρχει περιθώριο εκκένωσης των οικισμών.

Κι ακόμη, παρά το γεγονός ότι ο άναρχος τρόπος που είχε δομηθεί η περιοχή, οι αμέτρητες πολεοδομικές και οικοδομικές παραβάσεις που είχαν σωρευτεί, καθώς και η έλλειψη διεξόδων διαφυγής, αποτέλεσμα μακρόχρονων αυθαιρεσιών και παρανομιών, δεν άφησαν το παραμικρό περιθώριο για άμεση εγκατάλειψη και εκκένωση της περιοχής.

Η επίθεση ήταν άδικη. Γιατί ούτε για την κλιματική αλλαγή έφταιγε ο Αλέξης Τσίπρας τότε, ούτε γιατί η περιοχή ήταν αυθαίρετα δομημένη, με συνέπεια να εγκλωβιστούν και να καούν περισσότεροι από 100 άνθρωποι. Κι αυτό γιατί οι πολεοδομικές παραβάσεις δεν ήταν πρόσφατες, αλλά είχαν συμβεί διαχρονικά, σε βάθος δεκαετιών.

Παρά ταύτα, ο τότε πρωθυπουργός είχε το θάρρος να αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τη μεγάλη καταστροφή. Μια ευθύνη αυτονόητη για έναν πρωθυπουργό, όταν επί της δικής του θητείας συμβαίνουν τέτοιες τραγωδίες.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης από την άλλη, λάβρος τότε εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και με το μυαλό στην άνευ όρων κατάληψη της εξουσίας, επέμενε ότι δεν νοείται πολιτική ευθύνη χωρίς παραίτηση της κυβέρνησης.

Όσο για τους υπεύθυνους αξιωματούχους της πυροσβεστικής και της αστυνομίας, ο τότε πρωθυπουργός τους απομάκρυνε από τις θέσεις τους, ως επιχειρησιακά υπεύθυνους για τη μεγάλη καταστροφή. Για να τους προαγάγει ο επόμενος πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δίνοντας το δικαίωμα να σιγοψιθυρίζεται παντού ότι τους επιβράβευσε επειδή συνέβαλαν, με όλες τους τις δυνάμεις, στη δική του αναβάθμιση σε πρωθυπουργό…

Όπως και να έχει ο Τσίπρας, εν μέσω επικοινωνιακού ορυμαγδού εναντίον του, είχε το θάρρος να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Δίνοντας την ευκαιρία στον πολιτικό του αντίπαλο να τον σφυροκοπά στη συνέχεια ως τον αποκλειστικά υπεύθυνο για την εκατόμβη των νεκρών.

Μετά από ένα χρόνο περίπου, ο Τσίπρας πλήρωσε την τραγωδία στο Μάτι, χάνοντας τις εκλογές από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τα καλύτερα σενάρια τα γράφει η ίδια η ζωή. Η πολιτική που ακολούθησε τότε ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε βάρος του πολιτικού του αντιπάλου με αφορμή μια φυσική καταστροφή, έμελλε να αποτελέσει ζωντανό παράδειγμα τραγικής ειρωνείας.

Γιατί 3 χρόνια αργότερα οι ρόλοι θα αντιστρέφονταν πλήρως. Στη θέση του Τσίπρα, με την πλάτη στον τοίχο, αν όχι και σε χειρότερη θέση, θα βρίσκονταν αυτή τη φορά ο ίδιος ο Μητσοτάκης. Ενώ στην πλεονεκτική θέση του κατηγόρου που είχε βρεθεί ο Μητσοτάκης το 2018, θα βρίσκονταν τώρα ο Αλέξης Τσίπρας.

Και είναι σήμερα χειρότερη η θέση του σημερινού πρωθυπουργού σε σχέση με εκείνη του Τσίπρα, πρώτα γιατί η έκταση, η ένταση και το πλήθος των καταστροφών το φετινό καλοκαίρι, είναι πολλαπλάσια από την αντίστοιχη καταστροφή στο Μάτι. 930.000 καμένα στρέμματα γης σε μια βδομάδα είναι ένα απίστευτο ρεκόρ καταστροφής για τη χώρα μας. Τη στιγμή που στην Εύβοια μόνο, οι καμένες περιοχές είναι γύρω στα 500.000 στρέμματα.

Δεύτερον γιατί οι καιρικές συνθήκες φέτος δεν ήταν πραγματικά ακραίες. Όπως διαβεβαίωσαν η ΕΜΥ και το Εθνικό Αστεροσκοπείο, οι άνεμοι φέτος κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών ήταν χαμηλής έντασης, 2-3 μποφόρ και δεν δικαιολογούν το μέγεθος και την έκταση της καταστροφής.

Τρίτον γιατί το άλλοθι της κλιματικής κρίσης δεν ισχύει για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τη στιγμή κατά την οποία ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, κατόπιν εορτής, στη Διάσκεψη του ΟΗΕ το 2019, ως πρωθυπουργός πλέον, δεν δίστασε να αποδώσει την ευθύνη της καταστροφής στο Μάτι στην κλιματική αλλαγή.

Άρα λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζε και πολύ καλά μάλιστα για την κλιματική κρίση. Αφού έκανε ολόκληρη ομιλία στον ΟΗΕ για τα ακραία φαινόμενα που κτυπούν τα τελευταία χρόνια την περιοχή της Μεσογείου. Δεν μπορεί συνεπώς να επικαλεστεί άγνοια για την ολιγωρία, την αδράνεια ή και την αδιαφορία που επέδειξε, μη θωρακίζοντας την αντιπυρική προστασία της χώρας.

Τόσο το 1,7 εκ. ευρώ που διέθεσαν για την αντιπυρική προστασία των δασών, που είναι μόλις το 10% του ποσού που χρειάζονταν τα δασαρχεία, όσο όμως και οι 4.000 κενές θέσεις πυροσβεστών, δεν μπορούν να δικαιολογηθούν για έναν πρωθυπουργό που γνώριζε για την κλιματική κρίση και άρα όφειλε να προετοιμάσει κατάλληλα την κρατική άμυνα απέναντι στα ακραία φαινόμενα που αυτή φέρνει.

Τέταρτος λόγος για τον οποίο η θέση του Μητσοτάκη φέτος είναι πολύ χειρότερη από εκείνη του Τσίπρα το 2018 είναι γιατί το μεγαλύτερο άλλοθι που η κυβέρνηση επικαλείται, ότι δηλαδή φέτος δεν υπήρξαν απώλειες ανθρώπινων ζωών, με δεδομένες τις ευμενείς καιρικές συνθήκες και τους χαμηλούς ανέμους, είναι απόλυτα αυτονόητο. Καυχώνται δηλαδή και πανηγυρίζουν που δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα, χωρίς οι καιρικές συνθήκες της άπνοιας που επικρατούσαν να δικαιολογούν κατ’ ουδένα τρόπο αιφνιδιασμό, γρήγορη μετάδοση της φωτιάς και αδυναμία εκκένωσης των οικισμών.

Αλίμονο δηλαδή αν με τόσο αργούς ρυθμούς εξάπλωσης της πυρκαγιάς και με τόσο χρονικό περιθώριο που είχαν οι κάτοικοι να εκκενώσουν προληπτικά τους οικισμούς, είχαμε και θύματα. Στην περίπτωση αυτή θα μιλούσαμε σήμερα για ανθρωποκτονίες από πρόθεση…

Για να μη σχολιάσουμε και το αρνητικό αποτέλεσμα που είχε η πολιτική των καθολικών προληπτικών εκκενώσεων, που άφησαν έρημες τις απειλούμενες περιοχές να καούν μόνες, χωρίς την σωτήρια προσπάθεια των κατοίκων να προστατέψουν τις περιουσίες τους και να περιορίσουν την καταστροφή.

Και ας μην ανοίξουμε καλύτερα μια συζήτηση συμψηφισμού των 102 νεκρών στο Μάτι με τις τεράστιες περιβαλλοντικές και υλικές καταστροφές που είχαμε φέτος, γιατί αυτή δεν είναι μια καλή συζήτηση. Αν όμως κάποιοι επιμείνουν να το κάνουν, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους και τους περισσότερους από 13.000 θανάτους από την πανδημία τους οποίους, παρά τις εγκληματικές αμέλειες της κυβέρνησης στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης και τις προφανείς ευθύνες της για τον αδικαιολόγητα μεγάλο αριθμό θυμάτων σε αναλογία με τον αριθμό των διαπιστωμένων κρουσμάτων, που μας κατατάσσει ουραγούς στις ευρωπαϊκές λίστες, ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε διανοήθηκαν να τους αποδώσουν προσωπικά στον Μητσοτάκη, όπως αντίστοιχα έκανε εκείνος, αποδίδοντας στον Τσίπρα τα θύματα στο Μάτι.

Παρά το γεγονός λοιπόν ότι φέτος οι καιρικές συνθήκες ήταν ευμενέστερες εκείνων του καλοκαιριού του 2018 και παρά το γεγονός ότι οι ευθύνες της κυβέρνησης υπήρξαν φέτος προφανείς και εγκληματικές, καθώς άφησαν την Ελλάδα αθωράκιστη και ανυπεράσπιστη να καίγεται επί 10 σχεδόν ημέρες, ενώ όφειλαν να έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα, εντούτοις, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, δεν είδε την καταστροφή σαν ευκαιρία για να φερθεί μικροπολιτικά και να πάρει εκδίκηση από τον πολιτικό του αντίπαλο.

Ούτε εκμεταλλεύτηκε πολιτικά την καταστροφή, όπως εύκολα έκανε ο Μητσοτάκης το 2018, ούτε τυμβωρήχησε πάνω από τις στάχτες, ούτε την άμεση παραίτηση της κυβέρνησης ζήτησε, ούτε όμως και αναλώθηκε να κατηγορεί διαρκώς τον Μητσοτάκη, όπως αντίστοιχα εκείνος μονότονα έκανε, κατηγορώντας τον Τσίπρα για την καταστροφή στο Μάτι.

Αντίθετα, αφού αυτονόητα κατέστησε τον πρωθυπουργό, ως θεσμό, πολιτικά υπεύθυνο για την καταστροφή, υπήρξε απολύτως εποικοδομητικός και με το βλέμμα στραμμένο στους πυρόπληκτους και σε όσους έχασαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, προχώρησε σε σειρά προτάσεων για την αποκατάσταση της φύσης και των ζημιών και την ανακούφιση των ανθρώπων που υποφέρουν.

Βλέποντας τώρα την αντιστροφή των ρόλων και την σε βάρος του εξέλιξη των πραγμάτων και συγκρίνοντας την ανωτερότητα με την οποία φέρθηκε ο Τσίπρας, τι θα έκανε άραγε ο Μητσοτάκης, αν γύριζε ο χρόνος πίσω 3 χρόνια; Θα επαναλάμβανε την μικροπολιτική εκμετάλλευση της καταστροφής στο Μάτι για να ξαναγίνει πρωθυπουργός και να ζήσει ο ίδιος, ως θύτης αυτή τη φορά και ως κατηγορούμενος, την ταπείνωση από την σοβαρή, ψύχραιμη, υπεύθυνη και εποικοδομητική στάση του πολιτικού του αντιπάλου; Ή θα ξανάκανε και πάλι τα ίδια, τυφλωμένος από το πάθος του για εξουσία;

Το θετικό παράδειγμα της γενναιότητας με την οποία ο Αλέξης Τσίπρας αντιπαρήλθε την ευκαιρία για μικροπολιτική, συνέθλιψε το αρνητικό, φοβισμένο και μοιραίο πρότυπο μιας ψιθυριστής συγγνώμης που ψέλλισε δειλά ο σημερινός πρωθυπουργός. Λες και έσπρωξε κάποιον κατά λάθος στο λεωφορείο…

Από εδώ και πέρα ο Μητσοτάκης θα είναι ένας αδύναμος και μοιραίος πρωθυπουργός σε αναμονή ήττας. Σήκωσε τον πήχη ψηλά, φέρθηκε αλαζονικά στον πολιτικό του αντίπαλο και γέμισε προσδοκίες μιλώντας για αριστεία και για επιτελικό κράτος, για να ηττηθεί στο τέλος κατά κράτος από έναν καύσωνα σε συνθήκες απόλυτης άπνοιας. Η ύβρις με την οποία πολιτεύθηκε έγινε νέμεσις και τον εκδικείται.

Όσο για τον χορό που παρακολουθεί την τραγωδία της πτώσης ενός πρωθυπουργού που φερόμενος αλαζονικά, έπεσε θύμα της δικής του αδυναμίας, ανάμεσα στα δύο πρότυπα πρωθυπουργών έχει ήδη επιλέξει εκείνο που ταιριάζει στον επόμενο…

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr