Tσίμι Άβιλα: Μια ζωή, όλο το ποδόσφαιρο…

Ο Tσίμι Άβιλα αποτελεί μια από τις αποκαλύψεις του ισπανικού ποδοσφαίρου τα δύο τελευταία χρόνια. Μετακόμισε στην Ουέσκα το καλοκαίρι του 2017 με τη μορφή δανεισμού από την Σαν Λορέντσο, πετυχαίνοντας 17 γκολ σε δύο σεζόν και βοηθώντας την ομάδα της Αραγονίας να ανέβει στην πρώτη κατηγορία. Η Οσασούνα έβγαλε από τα ταμεία της 2.7 εκατομμύρια για να τον αποκτήσει, με τον τρόπο προσέγγισης να διαφέρει από τις συνηθισμένες μεταγραφές. Ο σύλλογος της Παμπλόνα του έβαλε ρήτρα αποδέσμευσης 25 εκατομμυρίων, κατανοώντας πλήρως την προοπτική του. Η χρονιά που κάνει αποδεικνύει πως σκέφτηκε σωστά. Ο Αργεντινός επιθετικός είναι πρώτος σκόρερ της ομάδας και τέταρτος σε όλο το πρωτάθλημα, πίσω μόνο από τον Μέσι, τον Σουάρες και τον Μπενζεμά Τελευταία, το όνομά του ακούστηκε μέχρι και για την Μπαρτσελόνα, μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Λουίς Σουάρες.

Ο Άβιλα όμως δεν είναι ένας ακόμα ποδοσφαιριστής που έκανε το ταξίδι από τη Νότια Αμερική στην Ευρώπη και βρήκε την ποδοσφαιρική του Ιθάκη στην Ισπανία, όπου η προσαρμογή είναι ευκολότερη λόγω γλώσσας και συνθηκών. Η δική του πορεία είναι το ίδιο το ποδόσφαιρο.

Οι συμμορίες, η οικοδομή και το θαύμα

Το Ροσάριο είναι μια πολύ ιδιαίτερη πόλη της Αργεντινής, όσον αφορά το ποδόσφαιρο. Αποτελεί την γενέτειρα του Μέσι, του Μπατιστούτα, του Χόρχε Βαλντάνο, του Μάριο Κέμπες, του Σέσαρ Λουίς Μενότι, ο οποίος οδήγησε την Αλμπισελέστε στην κατάκτηση του πρώτου της Μουντιάλ. «Είναι διαφορετική από τις άλλες πόλεις, λόγω του μοναδικού πάθους της για το ποδόσφαιρο. Η περιοχή γύρω από την πόλη είναι ένας μεταφορικός ιμάντας παικτών, ένα ποδοσφαιρικό εργοστάσιο που παράγει ταλέντα, τα οποία βρίσκονται στο επίκεντρο των ποδοσφαιρικών ονείρων του Ροσάριο. Γι’ αυτό η ακαδημία της Ροσάριο είναι τόσο σημαντική και έχει δημιουργήσει τόσο σπουδαία αστέρια. Είναι μια ατελείωτη λίστα, στην οποία ο Λιονέλ Μέσι αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα», έλεγε ο Τάτα Μαρτίνο, πρώην τεχνικός της Μπαρτσελόνα και της Εθνικής Αργεντινής.

Στη γειτονιά Ελμπάλμε Γκρανέρος, ανάμεσα σε εργοστάσια και στις ναρκοσυμμορίες, μεγάλωσε ο Τσίμι Άβιλα μαζί με τα υπόλοιπα οκτώ αδέρφια του. Πατέρας δεν υπήρχε από πολύ μικρή ηλικία και η μητέρα έκανε τα πάντα για να έχουν τα παιδιά της ένα πιάτο φαγητό. «Η μητέρα μου είναι η ηρωίδα μου. Το περιβάλλον της γειτονιάς ήταν τέτοιο, όπου είτε σήμερα θα έδινα αυτή τη συνέντευξη όπως κάνω σήμερα, ή θα ήμουν φυλακή», εξομολογείται ο ίδιος. Το ποδόσφαιρο ήταν η δική του διέξοδος. Έπρεπε να κάνει τα πάντα για να πετύχει. Για να πάει στις πρώτες του προπονήσεις, είχε βρει έναν τρόπο που μοιάζει απόλυτα ξένος με την εποχή μας. Στην πλάτη ενός αλόγου, για περίπου μια ώρα την ημέρα. Έβλεπε τα υπόλοιπα παιδιά να περνούν όλο το βράδυ έξω, δοκιμάζοντας διάφορα, όταν εκείνος έπρεπε να αφιερώσει όλη του τη ζωή στον αθλητισμό.

 Στα χρόνια της διαμόρφωσης πέρασε ένα φεγγάρι και από την Μπόκα Τζούνιορς, όμως στα 18 τα πράγματα δεν ήταν όπως τα υπολόγιζε. Χρειάστηκε να σταματήσει την μπάλα για δύο χρόνια, για να δουλέψει οικοδομή. Ίσως δεν επέστρεφε ποτέ, αν δεν έμπαιναν στη ζωή του οι νυν ατζέντηδές του, Χόρχε και Κάρλο Μπίλισιτς, οι οποίοι έσωσαν την καριέρα του και στάθηκαν στο πλευρό του στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του. Η κορούλα του γεννήθηκε με ένα πρόβλημα υγείας, που την έφερε ένα βήμα από το θάνατο. Ο Άβιλα χαρακτηρίζει θαύμα την θεραπεία της. Και το θαύμα αυτό, αποτελεί το μεγαλύτερό του κίνητρο για ποδόσφαιρο. «Το έχω πει κι άλλες φορές. Το παιχνίδι με εξιτάρει, όμως αυτό που μου δίνει μεγαλύτερο κίνητρο είναι να σκέφτομαι το πιάτο φαγητού της κόρης μου. Δίνω τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο γιατί αυτές είναι οι αξίες που θέλω να μεταδώσω». Ακόμα όμως κι όταν έκανε το βήμα για την Ισπανία, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα. Η σύζυγός του έχει φοβία με τα αεροπλάνα και για ένα διάστημα ήταν αβέβαιο το κατά πόσο θα τα καταφέρει να τον ακολουθήσει. Οι δυο τους ξεπέρασαν και αυτό το εμπόδιο. Kι όταν η κόρη του, κατά την διάρκεια των πανηγυρισμών της ανόδου της Ουέσκα στην Primera τον ευχαρίστησε για αυτά που τις προσφέρει, δεν κατάφερε να συγκρατήσει τα δάκρυά του.

Μια μεταγραφή για τους σωστούς λόγους

Το «τα δίνω όλα στο γήπεδο» δεν είναι απλά μια εργασιακή συνθήκη για τον Τσίμι. Είναι τρόπος ζωής, ο δικός του δρόμος που χαράχθηκε μέσα από τις δυσκολίες. Επομένως, οι λόγοι για τους οποίους επιλέγει τους σταθμούς της καριέρας του δεν είναι οι ίδιοι με τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές. Η μεταγραφή του στην Οσασούνα το απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο. Πέρυσι το καλοκαίρι, ο Μπραούλιο Βάσκεθ, τεχνικός διευθυντής της Οσασούνα ξεκίνησε να στέλνει μηνύματα στον Άβιλα μέσω γνωστής εφαρμογής. Μαζί με τα γραπτά, φρόντιζε να έχει και ένα βίντεο από την ατμόσφαιρα στο γήπεδο της Παμπλόνα. Ούτε ποσά, ούτε μπόνους, ούτε ειδικοί όροι. Καμία απολύτως κουβέντα. Αυτά αφορούσαν τον ατζέντη του. Ο Βάσκεθ αποφάσισε να μιλήσει στην ψυχή του. «Μπορείς να φανταστείς ολόκληρο το γήπεδο να φωνάζει το όνομά σου»;

Είναι κάτι που η Οσασούνα το κάνει συχνά. Αποτελώντας την μία από τις μόλις τέσσερις ισπανικές ομάδες που τα μέλη έχουν ρόλο στην εκλογή της διοίκησης, ο δεσμός με τον κόσμο και οι αξίες της αποτελούν στοιχεία που την κάνουν να ξεχωρίζει από άλλες ομάδες με το ίδιο αγωνιστικό βεληνεκές. Το είχε θέσει σε λίγα λόγια ο πρώην «Οσασουνίστα» Χοσέ Άνχελ Ρουίθ Λόπεθ: «Εδώ, το να ιδρώνεις τη φανέλα ανταμείβεται. Το κοινό είναι πιστό και ανταποδίδει. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, όμως κυρίως εκείνοι που έχουν αυτή την ανταγωνιστική φύση». Στοχεύοντας σε έναν ποδοσφαιριστή με τον χαρακτήρα και τις πεποιθήσεις του Άβιλα, τα πράγματα αυτά παίζουν ρόλο. Μεγαλύτερο από μερικές χιλιάδες ευρώ παραπάνω που του πρόσφεραν άλλα κλαμπ. Η προσέγγιση έπιασε τόπο. «Ακόμα και στο ημίχρονο, από τα αποδυτήρια, ακούω τα τραγούδια τους. Αυτό σου δίνει μια αίσθηση ασφάλειας. Ταυτίζομαι πολύ με τους οπαδούς εδώ και μου θυμίζει το πώς ζουν το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή», τόνισε ο 25χρονος στην El Pais.

Στα 25 του, ο Τσίμι Άβιλα έχει περισσότερες παραστάσεις από άλλους με τα διπλάσια χρόνια. Και η δική του ταινία, είναι γεμάτη συναισθήματα. Όπως και το ποδόσφαιρο.