Τσαμπούρης στο koutipandoras.gr: «Η αλληλεγγύη είναι στο DNA του αθλητισμού»

Ο Σάββας Τσαμπούρης ανήκει στη «γενιά» των σκεπτόμενων ποδοσφαιριστών. Που πέραν της επαγγελματικής ενασχόλησης με την «ασπρόμαυρη» θεά έχουν κοινωνικές ανησυχίες. Μορφώνονται, διαβάζουν, ταξιδεύουν, συνομιλούν.

Μερικοί εκπρόσωποι της γενιάς αυτής ανέλαβαν τη διοίκηση στον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμοιβομένων Ποδοσφαιριστών και έχουν προσφέρει πολύ μεγάλο έργο τους τελευταίους μήνες. Από δράσεις αλληλεγγύης, μέχρι πολύ όμορφα μηνύματα που αναδεικνύουν τις πραγματικές αρχές του ποδοσφαίρου, αλλά και κινήσεις στήριξης ποδοσφαιριστών που κλήθηκαν να αγωνιστούν ανασφάλιστοι. Έχοντας φάει με το… κουτάλι τα ελληνικά γήπεδα κι έχοντας δει τα κακώς κείμενα και τη σκοτεινή πλευρά του ποδοσφαίρου, ο αμυντικός του Απόλλωνα Σμύρνης μιλάει στο Κουτί της Πανδώρας για τον ρόλο του αθλητισμού σε δύσκολους καιρούς, όπως αυτός που βιώνουμε και στέλνει το μήνυμα της αλληλεγγύης.

«Ενιαίο μέτωπο του αθλητισμού στο πλευρό της κοινωνίας»

Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, ο ΠΣΑΠ ανέλαβε την διοργάνωση ενός τηλεμαραθώνιου που στόχο είχε να συγκεντρωθούν χρήματα για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Η δράση στέφθηκε με επιτυχία και έδειξε την κατεύθυνση που πορεύεται ο ΠΣΑΠ. «Η όλη δράση έγινε πολύ γρήγορα, μέσα σε μια βδομάδα ουσιαστικά. Παρασκευή αποφασίσαμε οριστικά να το υλοποιήσουμε και την επόμενη Παρασκευή βγήκε στον “αέρα”. Η ενίσχυση της προσπάθειας και η αλληλεγγύη ήταν κάτι που μας απασχολούσε από την αρχή, πριν ακόμα αποφασίσουμε για τον τηλεμαραθώνιο. Είχαμε, άλλωστε, λίγο πριν συγκεντρώσει 10.000 ευρώ που τα δωρίσαμε στον Ερυθρό Σταυρό. Τώρα, θέλαμε να κάνουμε κάτι περισσότερο αποφασιστικό, να συμπεριλάβουμε όλο τον αθλητισμό και να δείξουμε ότι όλοι οι αθλητές είμαστε ενεργό κομμάτι της κοινωνίας και παραμένουμε στο πλευρό της στα δύσκολα. Η αλληλεγγύη, άλλωστε, είναι βασικό στοιχείο του αθλητισμού. Βρίσκεται στo DNA του».

Στον τηλεμαθαρώνιο του ΠΣΑΠ, ο οποίος έγινε σε συνεργασία με την ιστοσελίδα gazzetta.gr, έλαβαν μέρος δεκάδες αθλητές, που κάλεσαν τον κόσμο να στηρίξει την προσπάθεια. Όχι μόνο ποδοσφαιριστές, αλλά και μπασκετμπολίστες, βολεϊμπολίστες. Μίλησαν νυν και παλαίμαχοι, εκπρόσωποι της «Χρυσής Γενιάς» του Εuro 2004. Για πρώτη, ίσως φορά, ο αθλητισμός δημιούργησε ένα κοινό μέτωπο με άξονα την αλληλεγγύη στην κοινωνία και την ενίσχυση των ανθρώπων που δίνουν τη μάχη με την πανδημία. «Ήταν πολύ σημαντικό το ότι υπήρξε συνολική ανταπόκριση από όλον τον αθλητισμό. Όχι μόνο από το ποδόσφαιρο, δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Σε αυτές τις μέρες της κρίσης ο αθλητισμός έδειξε ένα ενιαίο πρόσωπο και έδωσε τη δική του απάντηση, αυτή της αλληλεγγύης. Υπήρξε μεγάλη στήριξη και από τον απλό κόσμο, που με ένα SMS στάθηκε στο πλευρό των αθλητών που χειροκροτά τις Κυριακές στα γήπεδα. Τώρα, είναι η δική μας σειρά να τους χειροκροτήσουμε», τονίζει στο Κουτί της Πανδώρας ο Σάββας Τσαμπούρης.

«Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που περιμένουν το επίδομα για να ζήσουν»

Έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός πως στην προσπάθεια πήραν μέρος και ποδοσφαιριστές που περνάνε δύσκολα. Τα υψηλά συμβόλαια και τα ακριβά αμάξια είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Πριν ακόμα ξεσπάσει η κρίση του κορονοϊού, πολλοί ποδοσφαιριστές από την δεύτερη κατηγορία και κάτω αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα. Έμεναν απλήρωτοι, ανασφάλιστοι, έβλεπαν χρωστούμενα να μην τους καταβάλλονται και να πρέπει να κινηθούν δικαστικά για να εξασφαλίσουν τους μισθούς τους. «Στο ποδόσφαιρο τα πράγματα δεν είναι εύκολα. Ειδικά στις χαμηλές κατηγορίες που ο περισσότερος κόσμος δεν τις γνωρίζει, τα παιδιά ζουν με έναν μισθό και πολλές φορές ούτε με αυτόν. Υπάρχουν παιδιά, συνάδελφοι που περιμένουν το επίδομα των 800 ευρώ για να ζήσουν. Όπως και η υπόλοιπη κοινωνία, βρίσκονται κι εκείνοι σε δύσκολη θέση και βρίσκονταν και πριν ξεσπάσει η πανδημία. Μην βλέπετε μόνο τις μεγάλες ομάδες, τη Σούπερ Λιγκ και τους διεθνείς ποδοσφαιριστές. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα πιο κάτω», προσθέτει ο Τσαμπούρης.

Όσον αφορά τη δεδομένη χρονική στιγμή; Οι επαγγελματίες ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα προσπαθούν να προπονούνται με όποιον τρόπο ο καθένας μπορεί. Άλλοι, έχουν μετατρέψει τα σπίτια τους σε προσωπικά γυμναστήρια, άλλοι στα μπαλκόνια κι άλλοι στους δρόμους και στα πάρκα, προσπαθώντας να διατηρηθούν στο επιθυμητό επίπεδο φυσικής κατάστασης και να είναι έτοιμοι για όταν το ποδόσφαιρο ξεκινήσει ξανά. «Προπονήσεις έξω και προπονήσεις στο σπίτι», λέει ο 33χρονος αμυντικός. «Σχεδόν όλες οι ομάδες στέλνουν προγράμματα στους ποδοσφαιριστές ανάλογα με το τι προγραμματισμός υπάρχει. Είναι πράγματα που κανονικά τα κάνεις αν είσαι ευσυνείδητος, όπως και με τη διατροφή. Από αυτό ζούμε και οφείλουμε να είμαστε σε καλή φυσική κατάσταση και να τρεφόμαστε σωστά. Από εκεί και πέρα, η μέρα περνάει όπως στον υπόλοιπο κόσμο. Βιβλία, ταινίες και υπομονή».

«Η φυσιολογική αντίδραση…»

Ο ΠΣΑΠ ήταν ο πρώτος φορέας που ζήτησε διακοπή των ποδοσφαιρικών διοργανώσεων, προκειμένου να προστατευτούν οι ποδοσφαιριστές. Χρειάστηκε να περάσει λίγος χρόνος, όμως η άποψή του εισακούστηκε. Και μάλλον, ήταν κομβικής σημασίας. Αν λάβει κανείς υπόψιν του το παιχνίδι της Αταλάντα με τη Βαλένθια για το Champions League και τον ρόλο που έπαιξε για την μετάδοση του ιού από τον κόσμο που γέμισε το γήπεδο, καταλαβαίνει πως η διακοπή ήταν μονόδρομος. «Ήταν κάτι που το ζητήσαμε από την αρχή, γιατί βλέπαμε πως πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο. Δεν μπορούσαμε να το ρισκάρουμε. Βλέπεις τι έγινε σε άλλες χώρες που η απόφαση καθυστέρησε. Οι πληροφορίες ήταν συγκεχυμένες, οι οδηγίες δεν ήταν ξεκάθαρες και δεν ξέραμε τι ακριβώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε και πόσο επικίνδυνος είναι ο ιός. Το ίδιο ισχύει και για το μέλλον. Δεν γίνεται όλοι να είναι σε lockdown κι εμείς να αποφασίσουμε να παίξουμε ποδόσφαιρο ενώ υπάρχει οδηγία αποφυγής συναθροίσεων, ενώ τα ξενοδοχεία είναι κλειστά και ο κόσμος απαγορεύεται να κυκλοφορήσει. Όλα οφείλουν να γίνουν με σύνεση, σκέψη και συντονισμό», υποστηρίζει ο ταμίας του ΠΣΑΠ.

Τέλος, όπως καταλήγει μιλώντας στο Κουτί της Πανδώρας ο Σάββας Τσαμπούρης, η σκέψη των αθλητών θα συνεχίσει να βρίσκεται στην κοινωνία, αναζητώντας τρόπους να βρεθεί στο πλευρό της. «Είναι, νομίζω, η φυσιολογική αντίδραση. Ο αθλητισμός έχει δείξει ότι μπορεί να προσφέρει σε πάρα πολλούς τομείς της κοινωνίας και με διαφορετικούς τρόπους. Ο αθλητής έχει ζήσει σε συνθήκες αδικίας και πίεσης, έχει ζήσει μεγάλη σωματική και πνευματική φόρτιση, καθώς και όλα τα συναισθήματα σε πολύ έντονο βαθμό. Έχει βιώσει, επίσης, την αβεβαιότητα. Οπότε τα αντανακλαστικά του είναι πολύ γρήγορα. Και οφείλει να λειτουργεί με γνώμονα την κοινωνία, τους ανθρώπους που δίνουν υπόσταση στον αθλητισμό…»