Τρύπες: Βαριές κουβέντες από τον ντράμερ για τη διάλυση του συγκροτήματος από τον Γιάννη Αγγελάκα

Με βαριές κουβέντες περιέγραψε τη διάλυση του θρυλικού ροκ συγκροτήματος «Τρύπες» ο ντράμερ της μπάντας Γιώργος Τόλιος σε μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης που παραχώρησε στο news247.gr.

Ο Τόλιος, σχολιάζοντας τη διάλυση του συγκροτήματος μίλησε με σκληρά λόγια για τη συμπεριφορά του frontman Γιάννη Αγγελάκα, απαντώντας μάλιστα σε δηλώσεις που είχε κάνει ο ίδιος στο παρελθόν σχετικά με το τέλος της μπάντας που έπεσε σαν βόμβα στα μουσικά δρώμετα το 2001.

Στη συνέντευξη μεταξύ άλλων, ο Τόλιος υποστήριξε ότι η απόφαση για τη διάλυση των Τρυπών ήταν αποκλειστικά του Γιάννη Αγγελάκα, σημειώνοντας: «Αποδείχτηκε ότι ήταν μία διεργασία που γινότανε μέσα στον Γιάννη, που δεν τη συζήτησε μαζί μας, την κράτησε για τον εαυτό του, και απλά κάποια στιγμή μας ενημέρωσε ότι “δεν θέλω άλλο, σταματάω”».

«Ο Γιάννης κάποια στιγμή επέλεξε μία διαφορετική πορεία περισσότερο για τον εαυτό του και χωρίς να υπολογίζει το τι θα μπορούσε να σήμαινε και για εμάς αυτό. Δεν τον κατηγορώ για κάτι, καλά έκανε. Αυτό που λέω είναι απλώς ότι θα μπορούσε να κάνει και αυτά που ήθελε -και κινηματογράφο και κάτι άλλο μουσικά- και να υπάρχουν και οι Τρύπες, διότι οι Τρύπες δεν είχαν τελειώσει δημιουργικά, δεν έπρεπε να διαλυθούν, είχαν πολύ δρόμο μπροστά τους», αναφέρει στο news247.gr και συνεχίζει: 

«Αυτά που είπε μετά για ανθρώπους οι οποίοι τον στήριξαν τόσο πολύ και τον αγαπήσανε τόσο πολύ ήταν τρομερά λάθη. Όχι, δεν διαλύσαμε γιατί είχαμε καταντήσει δημόσιοι υπάλληλοι, οι Τρύπες δεν ήταν ποτέ δημοσιουπαλληλίκι. Ήταν μια περιπέτεια πολύ άγρια για όλους μας».

Ακολουθεί απόσπασμα της συνέντευξης στο news247.gr και τον δημοσιογράφο Κώστα Μανιάτη:

Και έρχεται το 2001 που διαλύεται η μπάντα. Κάπου είπες ότι σου κόστισε αρκετά.
Σε όλους κόστισε.

Και ο Ασκληπιός έχει δηλώσει πως ούτε κι εκείνος περίμενε ότι θα τελειώσει εκεί η μπάντα. Γενικά θες να μου πεις πώς έγινε;
Κοίτα, κανένας δεν το περίμενε. Αποδείχτηκε ότι ήταν μία διεργασία που γινότανε μέσα στον Γιάννη, που δεν τη συζήτησε μαζί μας, την κράτησε για τον εαυτό του, και απλά κάποια στιγμή μας ενημέρωσε ότι “δεν θέλω άλλο, σταματάω”.

Θα περίμενα μετά από τόσα χρόνια κοινής πορείας και εφόσον όλοι μας στηρίξαμε τόσο πολύ ο ένας τον άλλον, οπότε και εμείς οι υπόλοιποι τέσσερις στηρίξαμε τόσο πολύ τον Γιάννη για να γίνει αυτό που έγινε -γιατί ο Γιάννης δεν έγινε από μόνος του, έγινε επειδή υπήρχε από πίσω μια γκρουπάρα, που έπαιζε όπως δεν είχε παίξει κανένας μέχρι τότε και του έδωσε την ευκαιρία να εκτοξευτεί και αυτός ως τραγουδιστής, ως στιχουργός και ως ποιητής.

Και για μένα νομίζω ότι θα ήταν πολύ πιο λογικό και τίμιο να συζητήσουμε από τότε που άρχισαν να του μπαίνουν αυτές οι σκέψεις, για τους προβληματισμούς του, για το τι τον ενοχλούσε ίσως, για το τι ήθελε να κάνει. Να μας αντιμετωπίσει σαν συντρόφους και όχι σαν υπάλληλους τους οποίους απολύεις κάποια στιγμή και δεν δίνεις και πολλή σημασία.

Αυτό νομίζω ότι ήταν το μεγάλο λάθος, δηλαδή ότι μετά από τόσα χρόνια που μοιραστήκαμε ψωμί και αλάτι έφτασε η στιγμή που απλά μάς έγινε μία ανακοίνωση “μάγκες, εγώ τα παρατάω, βρείτε άκρη”. Δεν είναι έτσι.

Αργότερα όμως όταν άκουσες αυτά τα τραγούδια που κυκλοφόρησε ο Αγγελάκας, δεν είπες ότι “καλά έκανε τελικά και έφυγε γιατί με εμάς αποκλείεται να το έκανε αυτό το πράγμα;”. Ή είπες “και εμείς θα μπορούσαμε να το έχουμε κάνει αυτό ή να το κάνει παράλληλα και με εμάς;”.
Εμένα δεν θα με ενδιέφερε να κάνω αυτό το πράγμα.

Οπότε, μήπως τότε ήταν σωστή η απόφασή του;
Απλά εγώ θεωρώ ότι θα μπορούσε να κάνει και αυτό που ήθελε να κάνει, γιατί ο Γιάννης τότε τρελάθηκε και με τον κινηματογράφο, τον είχαν πλευρίσει διάφοροι, ποιος ξέρει τι του λέγανε και ένιωσε και εγώ δεν ξέρω τι, παράγοντας μεγάλος, και αυτό καθόρισε και την συμπεριφορά του και απέναντί μας.

Είναι λίγο βαριά αυτά τα λόγια.
Όχι μωρέ, δεν είναι βαριά, απλά κοίταξε, ο Γιάννης κάποια στιγμή επέλεξε μία διαφορετική πορεία περισσότερο για τον εαυτό του και χωρίς να υπολογίζει το τι θα μπορούσε να σήμαινε και για εμάς αυτό. Δεν τον κατηγορώ για κάτι, καλά έκανε. Αυτό που λέω είναι απλώς ότι θα μπορούσε να κάνει και αυτά που ήθελε -και κινηματογράφο και κάτι άλλο μουσικά- και να υπάρχουν και οι Τρύπες, διότι οι Τρύπες δεν είχαν τελειώσει δημιουργικά, δεν έπρεπε να διαλυθούν, είχαν πολύ δρόμο μπροστά τους.

Αυτό το απέδειξε και η πορεία όλων μας από εκεί και μετά, το ότι συνεχίσαμε να είμαστε ενεργοί και να κάνουμε πολλά και ωραία πράγματα.

Δεν του ρίχνω καμία μομφή, απλά θεωρούσα ότι μπορούσε να τα κάνει τα πράγματα πολύ καλύτερα. Τα έκανε λίγο εγωιστικά.

Και δεν μου άρεσε καθόλου ότι βγήκε να δικαιολογήσει τη διάλυση των Τρυπών, λέγοντας σε κάποιες συνεντεύξεις, πράγματα για εμάς που ήταν προσβλητικά, όπως ότι είχαμε καταντήσει δημόσιοι υπάλληλοι, ότι πηγαίναμε στις πρόβες και όλη την ώρα κοιτούσαμε το ρολόι, ότι κάποιοι από μας ήταν οικογενειάρχες…

Και τι κακό έχει το να είσαι οικογενειάρχης; Δεν μπορείς να κάνεις ροκ; Επανάσταση κάνουν μόνο όσοι είναι αδέσμευτοι; Οι οικογενειάρχες απαγορεύεται;

Αυτά που είπε μετά για ανθρώπους οι οποίοι τον στήριξαν τόσο πολύ και τον αγαπήσανε τόσο πολύ ήταν τρομερά λάθη.

Όχι, δεν διαλύσαμε γιατί είχαμε καταντήσει δημόσιοι υπάλληλοι, οι Τρύπες δεν ήταν ποτέ δημοσιουπαλληλίκι. Ήταν μια περιπέτεια πολύ άγρια για όλους μας.

Αυτό που μου λες τώρα, του το έχεις πει ποτέ; Αν νομίζεις ότι μπαίνω πολύ στα προσωπικά σας, μη μου απαντάς καν.
Κοίταξε, εγώ μετά συνέχισα να έχω κάποιες επαφές μαζί του, κάναμε κάποια παρέα γιατί ήταν κοντά τα σπίτια μας. Δεν συζητήσαμε ποτέ αυτό το ζήτημα, θα σου πω γιατί. Πρώτα απ’ όλα όταν έκανα ακόμα παρέα μαζί του δεν τα είχε πει αυτά στις συνεντεύξεις. Αφού έκοψε την παρέα και μετά, τα είδα αυτά.

Αλλά εν πάσει περιπτώσει επειδή είμαι απ’ τους ανθρώπους που το ποτήρι γουστάρουν να το βλέπουν περισσότερο μισογεμάτο παρά μισοάδειο, περισσότερο επικεντρωνόμουν στα καλά στοιχεία του Γιάννη που έχει, παρά στα κακά, οπότε αυτήν την κουβέντα δεν την έκανα, το άφησα έτσι.

Αλλά βέβαια σου λέω δεν είχε πει και αυτές τις χοντράδες. Δεν μπορείς να βγαίνεις και να κατηγορείς τους πρώην συντρόφους σου, οι οποίοι ξέρεις ότι σε στηρίξανε όλα αυτά τα χρόνια και δεν έβγαλαν τσιμουδιά για σένα, ούτε ένας δεν σε κατηγόρησε ούτε για το παραμικρό. Και εσύ να βγαίνεις και να τους κατηγορείς ότι ήταν δημόσιοι υπάλληλοι. Όχι, φίλε μου.

Μήπως απλά τα έχουν αυτά οι ανθρώπινες σχέσεις;
Την ποιότητά του ο καθένας τη δείχνει περισσότερο, όχι όταν αρχίζει μία οποιαδήποτε σχέση, ούτε όταν είναι μέσα σ’ αυτήν, αλλά όταν πια έρχεται το τέλος με τον άλλον, εκεί θα δείξει αν πραγματικά τον αγαπούσε ή τον σεβόταν ή τον υπολόγιζε.

Όταν αρχίζει η σχέση όλα είναι υπέροχα και παραδεισένια, όσο διαρκεί η σχέση μπορεί να καθορίζεται και απ’ τα συμφέροντα, όταν τελειώνει όμως τότε είναι που δείχνει ο καθένας τον καθαρό του εαυτό.

Και τοποθετείται και απέναντι στη σχέση. Είτε είναι επαγγελματική είτε είναι ερωτική είτε είναι συγγενική.

Πηγή: news247.gr