Tρεντ Αλεξάντερ Άρνολντ: Απλά Λίβερπουλ

Στα 21 του, ο δεξιός αμυντικός της Λίβερπουλ αποδεικνύει συνεχώς ότι ανήκει στο υψηλότερο επίπεδο. Δεν είναι μόνο οι ποδοσφαιρικές επιδόσεις του, όμως, που κάνουν τους οπαδούς να πίνουν νερό στο όνομά του.

Ταλαιπωρημένη από το υπερατλαντικό ταξίδι και τις αναμετρήσεις για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Συλλόγων, σε συνδυασμό με τις εγχώριες διοργανώσεις. Νίκησε με ζόρι την Φλαμένγκο στην Ντόχα, για να σηκώσει το τρόπαιο. Και την επόμενη των Χριστουγέννων, την παραδοσιακή ποδοσφαιρική Boxing Day των Άγγλων, αγωνίζεται στην έδρα της Λέστερ, η οποία φέτος βρίσκεται στην δεύτερη θέση της Premier League και θυμίζει μέρες… 2016. Οι περισσότεροι περιμένουν το σερί της Λίβερπουλ να σταματήσει. Αποτέλεσμα; 0-4. Τρία γκολ σε επτά λεπτά για τους «Κόκκινους», στο δεύτερο μέρος Η ψαλίδα άνοιξε ακόμα περισσότερο. Και η ομάδα του Κλοπ έδειξε για μια ακόμα φορά ότι το φετινό πρωτάθλημα δεν μπορεί να χαθεί.

Ανάμεσα στους πολλούς πρωταγωνιστές που έχει αναδείξει τα τελευταια χρόνια η Λίβερπουλ, που μετά την κατάκτηση της Ευρώπης πέρυσι έχει στόχο την επιστροφή στην κορυφή της Αγγλίας, είναι ο Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ. Ένας ποδοσφαιριστής μόλις 21 ετών, ο οποιος ενσαρκώνει το όνειρο κάθε οπαδού των Ρεντς. Γέννημα-θρέμμα της ομάδας, μεγάλωσε μόλις δέκα λεπτά από το προπονητικό κέντρο και όταν ο Ράφα Μπενίτεθ με τους παίκτες του σήκωσαν το Champions League το 2005, περίμενε υπομονετικά με δεκάδες ακόμα πιτσιρικάδες για ένα αυτόγραφο από τα ινδάλματά του. Στο παιχνίδι με τη Λέστερ είχε δύο ασίστ και ένα γκολ, σε συνδυασμό με μερικά ακόμα εκπληκτικά στατιστικά. Ο Τρεντ αποτελεί την επιτομή του σύγχρονου δεξιού αμυντικού, με ατόφιο ταλέντο, εξαιρετικά σωματικά χαρακτηριστικά, τεχνική, ποδοσφαιρική ευφυΐα, εξαιρετική ικανότητα στην επίθεση, αλλά και μια μοναδική ωριμότητα και πνευματική συγκρότηση, η οποία του επέτρεψε να γίνει ο εκλεκτός του οραματιστή Κλοπ για τη δεξιά πλευρά και να «κουμπώσει» πλήρως στην τακτική του. Τα τελευταία δύο χρόνια έχει εκτοξεύσει τις μετοχές του και είναι, ήδη στα 21 του, ο κορυφάιος δεξιός μπακ του πλανήτη.

Δεν είναι όμως μόνο οι ποδοσφαιρικές του ικανότητες. Ειδικά για έναν σύλλογο με την ταυτότητα και την κληρονομιά της Λίβερπουλ, δεν θα μπορούσε να είναι μόνο αυτό. Ο Τρεντ Αλεξάντερ-Άρνολντ έχει εξελιχθεί στον ποδοσφαιριστή που αντανακλά ολόκληρο το Λίβερπουλ, ενσαρκώνοντας τις αρχές του. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα: Ο διεθνής αμυντικός πέρασε ολόκληρη την περσινή ημέρα των Χριστουγέννων με τους εθελοντές του οργανισμού “An Hour for Others”, προσφέροντας δώρα σε ηλικιωμένους και άλλους ανθρώπους από την τοπική κοινότητα. Ο οργανισμός δεν έχει κάποια συνεργασία με τη Λίβερπουλ, όμως ιδρύθηκε και λειτουργεί από Mερσισαϊντερς, όπως είναι ο ίδιος και η οικογένειά του. Ο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής πόσταρε σχετική φωτογραφία, υπενθυμίζοντας πως σκοπός δεν είναι να κάνει κάποιος τη διαφορά μόνο τα Χριστούγεννα, αλλά όλο τον χρόνο. Παράλληλα, ενισχυσε 60 οικογένειες από υποβαθμισμένα προάστια. Φέτος, φυσικά, δεν έμεινε πίσω. Ενίσχυσε την τοπική τράπεζα τροφίμων και φρόντισε να γνωρίσει από κοντά το πώς λειτουργεί, μεταφέροντας παράλληλα μέσω του καναλιού της Λίβερπουλ όλη την εμπειρία. Έκανε δώρα σε παιδιά από σχολεία της περιοχής, βρέθηκε, όπως πάντα, με τους συμπαίκτες του σε αντίστοιχες κοινωνικές δράσεις.

Το πρόσωπο αυτό του Αλεξάντερ-Άρνολντ και ο χαρακτήρας που βγαίνει προς τα έξω με κάθε δήλωση, με κάθε πράξη, είναι τα στοιχεία που έχουν δέσει με την ποδοσφαιρική του αξία και έχουν κάνει τον κόσμο να τον λατρέψει. Όχι μόνο τους φίλους της Λίβερπουλ, αλλά όλους τους ποδοσφαιρόφιλους. «Έχει να κάνει με το να επιστρέφω κάτι σε ανθρώπους λιγότερο τυχερούς από εμένα. Στους ηλικιωμένους που είναι μόνοι τα Χριστούγεννα, κάτι που είναι άδικο. Στα παιδιά από φτωχό περιβάλλον, στους θλιμμένους που παλεύουν», ξεκινούσε την συνέντευξη του στους Times λίγες εβδομάδες πριν δουν το φως της δημοσιότητας οι δράσεις του τα περασμένα Χριστούγεννα, προσθέτοντας: «Όταν ήμουν μικρός, ριζώθηκε μέσα μου η ανάγκη να βοηθάω τους ανθρώπους που δεν έχουν σταθεί τυχεροί στη ζωή τους. Η μητέρα και ο πατέρας μου μού δίδαξαν ότι το να δουλεύεις σκληρά και να είσαι πάντα ταπεινός είναι το πιο σημαντικό. Βλέπω απλά τον εαυτό μου σαν έναν νορμάλ τύπο, ο οποίος παίζει μπάλα για την ομάδα που αγαπά και προσπαθεί να προσφέρει κάτι πίσω στην τοπική κοινωνία. Η Λίβερπουλ είναι το σπίτι μου, το μέρος που αγαπώ και θέλω να το δω να πετυχαίνει».

Τι άλλο θέλει ο πιστός οπαδός από έναν παίκτη της ομάδας του με εκπληκτικά ποδοσφαιρικά στοιχεία και εξαιρετικό χαρακτήρα; Μα φυσικά, να τον ακούει να αυτοπροσδιορίζεται ως μέρος της, να δηλώνει ξεκάθαρα πως δεν θέλει να πάει πουθενά αλλού, πέραν της Λίβερπουλ, παρότι είναι ένας από τους πιο εξελίξιμους ποδοσφαιριστές στον κόσμο. Και να καταλαβαίνει πως ο σύλλογος είναι το ίδιο ξεχωριστός γι’ αυτόν, όπως με τον εργάτη, που στερείται όλη την εβδομάδα για να βρεθεί την Κυριακή στο Άνφιλντ. Όπως με το παιδί που πρωτοπηγαίνει γήπεδο με τον πατέρα του και μαγεύεται μεμιάς, όπως με τον εξηντάχρονο που αρνείται να χαλάσει το σερί δεκαετιών στα εισιτήρια διαρκείας, όσο κι αν ζορίζεται. «Είμαι ακόμα μέρος των οπαδών. Ξέρω όλα τα συνθήματα. Τραγουδάω το You ‘ll Never Walk Alone, αλλά όχι στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμα ανατριχιάζω όταν το ακούω. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που βγήκα στον αγωνιστικό χώρο και το άκουσα από όλες τις γωνιές. Έχει να κάνει τόσο με τη δύναμη της φωνής, όσο και με τα ίδια τα λόγια. Δεν τραγουδούν απλά τους στίχους, το κάνουν επειδή θέλουν να σου πουν, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολο θα είναι, πως θα ξεπεράσουμε τα πάντα μαζί. Φάνηκε στην Κωνσταντινούπολη (σ.σ στον τελικό του Champions League που η Λίβερπουλ έχανε 3-0 στο ημίχρονο από τη Μίλαν και τελικά επικράτησε στα πέναλτι). Δείχνει ότι είμαστε μαζί. Ότι είμαστε κοινότητα», λέει ο Άρνολντ για τον δεσμό του με τον κόσμο και την κοινότητα που γεμίζει το Άνφιλντ.

Υπάρχουν, λοιπόν, ακόμα και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, εκείνα τα “αγρίμια” που έλεγε κάποτε ο Γκαλεάνο, τα οποία έχουν ταυτότητα, ιδανικά, συναίσθημα, δεσμούς με την κοινωνία και αλληλεγγύη. Κρατούν ζωντανές μέσα τις αξίες και τα παιδικά τους όνειρα, χωρίς καμία διάθεση να τα πουλήσουν όλα για ένα καλύτερο συμβόλαιο. Τα αγρίμια αυτά προτιμούν να οδηγήσουν την δική τους ομάδα στην κορυφή και όχι να πάνε σε μία που βρίσκεται ήδη εκεί. Τα αγρίμια αυτά παίζουν στη Λίβερπουλ του Κλοπ.