Τους γραφικούς τους κρίνει η ιστορία

Όταν πριν από περίπου δύο χρόνια ξεκινούσε η εκδίκαση της μήνυσης που είχε καταθέσει ο Ανδρέας Βγενόπουλος κατά του Κώστα Βαξεβάνη και ακόμη τριών δημοσιογράφων του Hot Doc, εξέφραζα τη βεβαιότητα ότι οι ισχυρισμοί περί συκοφαντίας θα καταπέσουν. Βλέπετε γνώριζα από πρώτο χέρι ότι όσα είχε αποκαλύψει το Hot Doc για τον επιχειρηματία, τη δραστηριότητά του στη Λαϊκή Τράπεζα και τον ρόλο που έπαιξε στην κατάρρευση της κυπριακής Οικονομίας, ήταν πέρα για πέρα αληθινά αφού ήταν βασισμένα σε πορίσματα ελεγκτικών αρχών και σε συμπεράσματα κοινοβουλευτικών επιτροπών της Ελλάδας και της Κύπρου.

57d6d3b91dc524d4478b484f

Γράφει ο Μάριος Αραβαντινός 

Την εποχή εκείνη κι ενώ προετοιμαζόμουν επί μέρες να καταθέσω ως μάρτυρας πολλοί από εκείνους που με άκουγαν σίγουρο για τη θετική έκβαση της υπόθεσης χαμογελούσαν χαιρέκακα -εκφράζοντάς σχεδόν την ελπίδα τους να διαψευσθώ- όχι βέβαια γιατί γνώριζαν τι ακριβώς έχει γραφεί, ούτε γιατί συμπαθούσαν τον Βγενόπουλο ως επιχειρηματία, αλλά γιατί ο Βαξεβάνης εξέφραζε αυτό που τους απωθούσε. Μια διάθεση να αποκαλύψει τα κακώς κείμενα και μια δημοσιογραφική επιμονή που οι ίδιοι ερμήνευαν ως εμμονή, ακόμη και ως γραφικότητα. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο τους δικαίωσε. Ο Βαξεβάνης και ένας ακόμη συνάδελφος, ο Γιάννης Συμεωνίδης καταδικάστηκαν σε πολλούς μήνες φυλάκισης για συκοφαντική δυσφήμιση του Βγενόπουλου, μ’ ένα νομικό σκεπτικό που οι γνωρίζοντες χαρακτήριζαν από την πρώτη στιγμή πρωτοφανές. Στον δεύτερο μάλιστα δεν αναγνωρίστηκε ούτε ελαφρυντικό πρότερου έντιμου βίου (παρότι είχε λευκό ποινικό μητρώο) γιατί τόλμησε να χρησιμοποιήσει κατά την απολογία του μια φράση του Τζέρεμι Πάξμαν που έλεγε ότι «ο δημοσιογράφος πρέπει να συμπεριφέρεται στην εξουσία με τον ίδιο σεβασμό που ένας σκύλος συμπεριφέρεται σε μία κολώνα ηλεκτροδότησης». Αυτή η απόφαση κατέπεσε πανηγυρικά στο Εφετείο, το οποίο απεφάνθη ότι όσα αποκαλύφθηκαν είναι απολύτως αληθή και ως εκ τούτου έκρινε τους κατηγορούμενος αθώους επί της ουσίας.

Η υπόθεση Βαξεβάνη – Βγενόπουλου, πέρα από τη νομική της έκβαση και την πανηγυρική επιβεβαίωση όσων γράφτηκαν, είναι ενδιαφέρουσα ακριβώς γιατί καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται στην Ελλάδα η πραγματικότητα, την οποία συνηθίζουμε να ερμηνεύουμε με οπαδικά κριτήρια, αποδεχόμενοι μόνο όσα συμφωνούν άλλοτε με το πιστεύω και άλλοτε με το συμφέρον μας. Έτσι κι εδώ, η καταδίκη του Βαξεβάνη έδωσε τροφή σε μέσα ενημέρωσης και ανθρώπους που για τους δικούς τους λόγους -όχι απαραίτητα ιδιοτελείς- προσεγγίζουν τέτοιες υποθέσεις από διαφορετική σκοπιά, να τον χαρακτηρίσουν συκοφάντη. Ο Ανδρέας Βγενόπουλος ξεκίνησε τις συνεντεύξεις Τύπου όπου μιλούσε ονομαστικά για τον δημοσιογράφο που χειραγωγεί τη Δικαιοσύνη και παίζει παιχνίδια για λογαριασμό της κυβέρνησης. Όσα ισχυριζόταν μεταδίδονταν ζωντανά από την τηλεόραση, αναπαράγονταν στα δελτία ειδήσεων και σε όλες σχεδόν τις ιστοσελίδες. Συνέβη το πρωτοφανές, δημοσιογράφοι που παρακολουθούσαν τη συνέντευξη Τύπου, να χειροκροτούν τον επιχειρηματία και να δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν τον Βαξεβάνη ως συνάδελφό τους. Κόμματα που δεν ασχολήθηκαν ποτέ με όσα αποκαλύπτονταν για τον Βγενόπουλο και την εμπλοκή του σκοτεινές υποθέσεις, εξέδιδαν ανακοινώσεις και ζητούσαν τη διερεύνηση των καταγγελιών του επιχειρηματία, βλέποντας στο πρόσωπό του έναν εύκολο τρόπο να ασκήσουν αντιπολίτευση.

Ο Βαξεβάνης απάντησε, συνέχισε να καταγγέλλει τα κακώς κείμενα και να αποκαλύπτει νέα στοιχεία για την υπόθεση, αλλά η ανταπόκριση ήταν μηδενική. Κανένας ποτέ -ούτε συνάδελφος, ούτε πολιτικός- δεν παρενέβη για παράδειγμα για να ζητήσει διερεύνηση των στοιχείων για χειραγώγηση μετοχών της MIG, ούτε δημοσιοποίησε τις αποκαλύψεις για την εισαγγελέα Τσατάνη, τον πραγματογνώμονα Γεωργάρα, τον τέως διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ.ά. Άπαντες εμφανίζονταν βέβαιοι για την αλήθεια των ισχυρισμών Βγενόπουλου, αλλά αρνούνταν πεισματικά να προβάλουν -έστω και με ερωτηματικά- τα στοιχεία της έρευνας ή ακόμη και την απάντηση του δημοσιογράφου για λόγους δεοντολογίας. Ακόμη και τώρα, που η αλήθεια δικαιώθηκε, είμαι βέβαιος ότι θα αρνηθούν να την προβάλουν και πολύ περισσότερο να τη σχολιάσουν. Μια υπόθεση που αφορά δύο κράτη και χιλιάδες πολίτες που έχασαν τις αποταμιεύσεις τους και ίσως έπεσαν θύματα πρακτικών που εξυπηρετούσαν προσωπικά συμφέροντα συγκεκριμένων ανθρώπων, χρωματίστηκε και θυσιάστηκε στον βωμό της πολιτικής αντιπαράθεσης. Λες και δεν έχει σημασία το κακό που συνέβη, αλλά το ότι αποκαλύφθηκε από κάποιον συγκεκριμένο δημοσιογράφο, τον οποίο κάποιοι μπορεί να αντιπαθούν για ιδεολογικούς λόγους ή γιατί τους έχει ασκήσει σκληρή ή ακόμη και άδικη κριτική.

Θα θυμάστε πιθανώς ότι ανάλογες ήταν οι αντιδράσεις για τη λίστα Λαγκάρντ. Θυμάστε ίσως εκείνους που υποστήριζαν τον Ευάγγελο Βενιζέλο όταν κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι έδωσε τα στοιχεία στον Βαξεβάνη, όπως κι εκείνους που αντιδρούσαν στην παραπομπή Παπακωνσταντίνου χωρίς καν να γνωρίζουν τις διατάξεις του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Δεν αναφέρομαι σε όσους μπορεί να εμπλέκονταν στην υπόθεση, αλλά σ’ εκείνους που για λόγους ιδεολογικούς έβρισκαν προβληματική την αποκάλυψή της λίστας, όχι όμως την απόκρυψή της από δύο υπουργούς. Μπορώ να θυμηθώ δεκάδες αποκαλύψεις για τις οποίες δεχθήκαμε σκληρή κριτική μόνο και μόνο επειδή όσα γράφαμε δεν συμφωνούσαν με τα πιστεύω των αναγνωστών ή των εμπλεκόμενων. Όπως μπορώ να θυμηθώ προκλητικές διαψεύσεις ρεπορτάζ, τα οποία η ίδια η πραγματικότητα επιβεβαίωνε. Δεν μιλώ για άρθρα γνώμης όπου καθένας έχει δικαίωμα να διαφωνήσει και να απαντήσει, αλλά για ρεπορτάζ, με στοιχεία ατράνταχτα που προκάλεσαν παρεμβάσεις της Δικαιοσύνης και αναστάτωσαν την πολιτική ζωή του τόπου.

Με τον Βαξεβάνη διαφωνούμε σε πολλά. Αν κανείς μπορούσε να παρακολουθήσει όσα συμβαίνουν και λέγονται καθημερινά στην αίθουσα σύνταξης του περιοδικού, θα διαπίστωνε ότι υπάρχουν συγκρούσεις (συχνά με πολιτικό υπόβαθρο), ακούγονται φωνές, όμως πρώτα και πάνω απ’ όλα γίνεται έρευνα. Σήμερα αισθάνομαι δικαιωμένος. Για το τρέξιμο, το άγχος, κυρίως όμως γιατί από την πρώτη στιγμή υποστήριξα σθεναρά την αλήθεια όσων γράφαμε. Γιατί συγκρούστηκα με φίλους και συνεργάτες που αμφισβητούσαν -κάποιοι από δυσπιστία, κάποιοι όμως από εμπάθεια- τις αποκαλύψεις και μιλούσαν για εμμονές και «Βγενοπουλιάδες». Σε μια χώρα όπου η αλήθεια ερμηνεύεται σχεδόν πάντα με όρους ποδοσφαιρικούς, ο Βαξεβάνης, ο Συμεωνίδης, η δημοσιογραφική ομάδα του Hot Doc, χαρακτηρίστηκαν γραφικοί. Μόνο που τελικά τους γραφικούς τους κρίνει η ιστορία.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr

Δώρα Χρυσικού: Η εξομολόγηση που συγκίνησε τη Ζαμπέτογλου – «Τον πλησίασα και του είπα ότι τα μαλλιά μου είναι περίεργα» (video)

profile player 960x540 25

Δώρα Χρυσικού: Η εξομολόγηση που συγκίνησε τη Ζαμπέτογλου – «Τον πλησίασα και του είπα ότι τα μαλλιά μου είναι περίεργα» (video)

Για την περίοδο που πάλευε με τον καρκίνο μίλησε η Δώρα Χρυσικού, αποκαλύπτοντας μια ιστορία…

Ξέσπασμα οργής από τη Σταυρούλα Μασσαλή για το χειροκρότημα στον Καραμανλή: «Τρύπησε τα αυτιά μας…» (video)

Μασσαλή Καραμανλής

Ξέσπασμα οργής από τη Σταυρούλα Μασσαλή για το χειροκρότημα στον Καραμανλή: «Τρύπησε τα αυτιά μας…» (video)

Δεν μπορούσε να πιστέψει το ηχηρό χειροκρότημα που έδωσαν οι βουλευτές της ΝΔ στον Καραμανλή…

Βόλος: Συγκλονίζει μαρτυρία 21χρονης κοπέλας – «Με βίαζε σε ξενοδοχείο από τα 11 μου χρόνια» (video)

viasmos 6

Βόλος: Συγκλονίζει μαρτυρία 21χρονης κοπέλας – «Με βίαζε σε ξενοδοχείο από τα 11 μου χρόνια» (video)

Απίστευτες αποκαλύψεις έκανε μια κοπέλα απ' τη Λάρισα, καθώς αποκάλυψε ότι βιαζόταν επί σειρά ετών…