Τουρκία 2010: Η κουτοπονηριά αποδείχτηκε μπούμερανγκ

H ψηφοφορία που έγινε στα αποδυτήρια της εθνικής μας πριν από τον «βαθμολογικά αδιάφορο» αγώνα με τη Ρωσία στην Αγκυρα ήταν κρίσιμη, αφού το αποτέλεσμά της θα αναδείκνυε τον αντίπαλο της ελληνικής ομάδας στην πρώτη νοκ άουτ αναμέτρηση του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2010. «Να χάσουμε επίτηδες ώστε να παίξουμε με τους Γάλλους και να έχουμε πιο εύκολο μονοπάτι» αποφάσισε η ομήγυρη. Θρυλείται ότι υπήρξαν φωνές αντίδρασης αλλά και βλέμματα δυσαρέσκειας. «Ελλάδα είσαι, δεν γίνεται να επιλέγεις την ήττα» σκέφτηκαν πολλοί, μέσα και έξω από το άβατο. «Τέτοιες επιλογές συνήθως γίνονται μπούμερανγκ» φιλοσόφησαν οι παλαιότεροι.

Το κόλπο είχε δικαιωθεί στο Ευρωμπάσκετ της προηγούμενης χρονιάς (με μια «πονηρή» ήττα από τη Γαλλία), οπότε οι αντιρρησίες απομονώθηκαν. Η εθνική έπαιξε χαλαρά απέναντι στη Ρωσία του Ντέιβιντ Μπλατ, ηττήθηκε 73-69 και πανηγύρισε σιωπηλά για τις βολικές διασταυρώσεις που την περίμεναν: ούτε Ισπανία ούτε ΗΠΑ. Το μπούμερανγκ μας κοπάνησε κατακέφαλα προτού νυχτώσει στην Αγκυρα. Η απρόσμενη ήττα των Γάλλων από τη Νέα Ζηλανδία σε παιχνίδι άλλου ομίλου έστειλε τους δικούς μας στα νύχια των Ισπανών…

Το ήδη βαρύ κλίμα επιδεινώθηκε έτι περαιτέρω μετά τη λήξη του πολυσυζητημένου παιχνιδιού. «Αγαπώ την Ελλάδα, αλλά αυτό που συνέβη σήμερα είναι μεγάλη ντροπή και ασέβεια» ξεσπάθωσε ο Μπλατ. «Οταν βγαίνεις να παίξεις, πρέπει να παίζεις στ’ αλήθεια και όχι να πετάς την μπάλα επίτηδες στο σίδερο. Τι διάβολο ήταν αυτό που κάνατε;».

Ο Μπουρούσης τσακώθηκε με τον Τάνιεβιτς που πέταξε φαρμακερά υπονοούμενα, η κοινή γνώμη στην Ελλάδα επαναστάτησε για το ρεζιλίκι, ενώ ο δικός μας ομοσπονδιακός Γιόνας Καζλάουσκας έσπευσε να δικαιολογηθεί με πλάγιο τρόπο: «Πιστεύω ότι και η Ρωσία έπαιξε για να χάσει. Ο κόουτς Μπλατ είναι εκνευρισμένος επειδή κέρδισε»! Η εθνική μας δεν ήταν χειρότερη από την Ισπανία στο «Σινάν Ερντέμ», αλλά ξέμεινε από δυνάμεις στα τελευταία λεπτά και ηττήθηκε 80-72 (Ζήσης 16 – Ναβάρο 22), αποχαιρετώντας άδοξα ένα τουρνουά που ξεκίνησε με μεγάλα όνειρα. Ο συνήθως λιγομίλητος Δημήτρης Διαμαντίδης (16 π.) ήταν ο πρώτος που εμφανίστηκε στη μεικτή ζώνη, ξαφνιάζοντας τους ρεπόρτερ. «Νιώθω ευλογημένος που έζησα αυτό το υπέροχο ταξίδι, αλλά ο κύκλος κλείνει απόψε, όλα έχουν ένα τέλος» δήλωσε.

Οι συμπαίκτες του γνώριζαν την απόφασή του, αλλά το είχαν κρατήσει επτασφράγιστο μυστικό. Παρά τις κατά καιρούς εκκλήσεις και διαπραγματεύσεις, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν θέλησε να αλλάξει την πολυσυζητημένη απόφασή του. Ηταν μόλις 30 ετών όταν κρέμασε αμετάκλητα την μπλε φανέλα. Ο ίδιος μίλησε για συσσωρευμένη κόπωση, αλλά οι «ψαγμένοι» απέδωσαν την αποστρατεία του στη δυσανεξία στην «πρασινοκόκκινη» κόντρα που διάβρωνε τα αποδυτήρια της εθνικής. Και πράγματι, το δηλητήριο είχε ποτίσει τους τοίχους, με αφετηρία την πολύκροτη μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη και θρυαλλίδα το διαβόητο φιλικό του Αυγούστου με τους Σέρβους στο ΟΑΚΑ.

Η ατμόσφαιρα του αγώνα θύμιζε ντέρμπι της ελληνικής Α1 και το μπαρούτι άρπαξε φωτιά όταν ο «ερυθρός» Τεόντοσιτς χτύπησε ύπουλα τον «πράσινο» Φώτση στα γεννητικά όργανα. Η αρχική κοκορομαχία ανάμεσα στους δύο εξελίχθηκε σε τρομακτική γρονθοπατινάδα, της οποίας οι πρωταίτιοι τιμωρήθηκαν με ποινή δύο τριών αγωνιστικών από το Μουντομπάσκετ.

Οι προσκείμενες στον Παναθηναϊκό εφημερίδες στηλίτευσαν με άγρια πρωτοσέλιδα τους «Σέρβους αλήτες» του Ολυμπιακού (Ιβκοβιτς, Τεόντοσιτς, Κέσελι), τα μισόλογα τρύπησαν τα στεγανά της εθνικής ελλείψει… κυματοθραύστη και η αποστολή ταξίδεψε για την Τουρκία διχασμένη. Μολονότι ξενόφερτος, ο Καζλάουσκας μυρίστηκε την καταστροφή και προσπάθησε να την προλάβει με εύγλωττες προφητικές δηλώσεις μετά το παιχνίδι με την Ακτή Ελεφαντοστού στην Αγκυρα: «Εσείς οι δημοσιογράφοι που αγαπάτε το μπάσκετ πρέπει να κάνετε ό,τι μπορείτε για να σταματήσει ο πόλεμος ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Χρειάζεται να γίνει εκεχειρία, όπως στην αρχαία Ελλάδα. Αλλιώς θα πληρώσει τα σπασμένα η εθνική ομάδα».

Οι περισσότεροι κώφευσαν και αρνήθηκαν να θάψουν το τόμαχοκ των εχθροπραξιών. Η ελλιπής λόγω των τιμωριών και ταραγμένη εθνική νίκησε τους Κινέζους (89-81, Μπουρούσης και Ζήσης 21), τους Πορτορικανούς (83-80, Σπανούλης 28) και τους Ιβοριανούς (97-60, Καλάθης 15), αλλά αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων απέναντι στους οικοδεσπότες Τούρκους (65-76, Μπουρούσης 15) και τελείωσε το Μουντομπάσκετ με ρεκόρ 3-3. Το χάλκινο μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ 2009 κλειδώθηκε ξεχασμένο στα συρτάρια. Ο Γ. Μπουρούσης αγωνίστηκε με σπασμένο χέρι, αλλά κλήθηκε αρχικά να καλύψει το κενό των τιμωρημένων Σχορτσιανίτη – Φώτση και ήταν από τους λίγους που επέπλευσαν.

Εκτός του Διαμαντίδη, αποχώρησε από το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και ο Κώστας Τσαρτσαρής, ενώ ο Θοδωρής Παπαλουκάς κηρύχτηκε ανεπιθύμητος επειδή ζήτησε να εξαιρεθεί από την αρχική προετοιμασία. Οι πρωταθλητές Ευρώπης Ισπανοί δεν έφτασαν ούτε στην τετράδα, αφού τους άφησε ξερούς στο φινάλε του προημιτελικού ο Τεόντοσιτς με τρίποντο από τα 9 μέτρα (92-89). Αλλά οι Σέρβοι «χειρουργήθηκαν δίχως αναισθητικό» απέναντι στους οικοδεσπότες Τούρκους και δεν είχαν κουράγιο ούτε για να διεκδικήσουν το χάλκινο μετάλλιο.

Ο Τουντσερί πέτυχε το νικητήριο τρίποντο πατώντας έξω από το γήπεδο, ο Τάνιεβιτς που επέστρεφε νικητής από τη μάχη με τον καρκίνο χαμογελούσε σαρδόνια και όλη η Κωνσταντινούπολη ξεχύθηκε στους δρόμους για να γιορτάσει την πρόκριση στο ματς του τίτλου. Ο Κέβιν Ντουράντ δεν είχε όρεξη για χωρατά: 38 πόντοι στον ημιτελικό με τους Λιθουανούς, 28 στον τελικό, 12/25 τρίποντα σε ένα οργιαστικό Σαββατοκύριακο, ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Η επιχείρηση «εξιλέωση» μετά το στραπάτσο της Σαϊτάμα είχε μόλις ευδοκιμήσει. Ολυμπιονίκες και πρωταθλητές κόσμου πλέον, οι Αμερικανοί δεν σκόπευαν να ξανακοιτάξουν πίσω από τον ώμο τους.

Στην Πόλη φόρεσαν την αστερόεσσα μεταξύ άλλων οι Ουέστμπρουκ, Ρόουζ, Λαβ, Μπίλαπς, αλλά και ο ακόμη άγνωστος στο ευρύ κοινό Στεφ Κάρι.

* Περιοδικό Hot Doc #186, H ιστορία του Μουντομπάσκετ 1950-2019, 25/08/2019