Τόσο άσχετοι; Τόσο ανεπαρκείς; Τόσο πέρα βρέχει;

Ο α. Λοβέρδος δικαιούται λόγω της θέσης του (έχει ασκηθεί δίωξη εναντίον του) να ισχυριστεί ό,τι θέλει, ακόμη και τα πιο απίθανα πράγματα. Μπορεί να δικαιολογηθεί και για την αρχική πρόθεσή του να σπάσει, με μπουνιά φαντάζομαι, τη μύτη του αρχισυμμορίτη Τσίπρα. Εξηγήσιμη και η επιλογή του να εκθέσει δημοσιογράφους και εκδότες που όπως λέει ο ίδιος τον βοήθησαν με διάφορους τρόπους να αντισταθεί στην επίθεση που δεχόταν από τους κατσαπλιάδες. Ξέρετε, αυτούς τους ξεβράκωτους που είχαν κατσικωθεί στην εξουσία και ακύρωσαν τη θεωρία της αριστερής παρένθεσης που είχαν εκπονήσει τα επιτελεία των κομμάτων-φυσικών ιδιοκτητών της χώρας.

Εντάξει, να δεχθώ ότι έχει δίκιο ο κ. Σαμαράς που έκανε λόγο για άθλια, κακοστημένη και βλακώδη σκευωρία. Εντάξει, να δεχθώ ότι έχει δίκιο ο κ. Βενιζέλος που μίλησε για εσχάτη προδοσία. Εγκριτος συνταγματολόγος είναι και οφείλω να υποθέσω πως μετράει (;) τα λόγια του. Εντάξει, να αντιμετωπίσω με επιείκεια και παιγνιώδη διάθεση την εκτίμηση του πρώην προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛΛ. ότι δεν επρόκειτο για μια απόπειρα δολοφονίας χαρακτήρα, αλλά για μια απόπειρα δολοφονίας σκέτο, εξόντωση σωματική, όχι μόνο ψυχική και πολιτική. Μου κάνει όμως εντύπωση ότι η λέξη σκάνδαλο δεν βρήκε λίγο χώρο να τρυπώσει στις παρεμβάσεις των τριών. Δηλαδή γι’ αυτούς δεν υπήρξε κάτι παράνομο, έστω παράτυπο, στη δράση της εταιρείας; Μήπως πιστεύουν -δεν το έχουν πει ακόμη- ότι και η εταιρεία είναι θύμα των βέβηλων σκευωρών; Προφανώς τούς είναι παντελώς αδιάφορο ότι η ίδια εταιρεία με τον εξωδικαστικό συμβιβασμό που έκανε με το αμερικανικό Δημόσιο παραδέχτηκε ότι μπούκωνε κόσμο και κοσμάκη στην Ελλάδα για να διευρύνει τον κύκλο εργασιών της και των κερδών της βεβαίως βεβαίως.

Οπότε προκύπτουν τα ερωτήματα: Ποιοι πήραν τις μίζες; Ποιοι μεσολάβησαν για να έχει η εταιρεία ευνοϊκή μεταχείριση; Με βάση το σκεπτικό των τριών πολιτικών, αφού δεν υπάρχει πολιτικό σκάνδαλο παρά μόνο σκευωρία, είμαστε υποχρεωμένοι να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι δεν χρηματίστηκαν ούτε μέλη των επιτροπών που καθόριζαν τις τιμές των φαρμάκων, ούτε γενικοί γραμματείς υπουργείων, ούτε υφυπουργοί, ούτε υπουργοί, ούτε πολύ περισσότερο πιο υψηλά ιστάμενοι στην κυβερνητική ιεραρχία. Τότε ποιοι παρανόμησαν; Ισως κάποιοι γιατροί με μαζικές συνταγογραφήσεις.

Το υπαινίσσεται ο συγγραφέας προς το τέλος του πονήματός του, δεν το είπαν όμως οι τρεις στην παρουσίαση του βιβλίου. Και δεν το είπαν για λόγους αυτοπροστασίας. Αν το έλεγαν, θα έρχονταν αντιμέτωποι με την εξής απορία: «Καλά, ας συμφωνήσουμε ότι μόνο γιατροί έκαναν τη βρομοδουλειά. Οι πολιτικά υπεύθυνοι για τη λειτουργία του συστήματος υγείας δεν πήραν χαμπάρι τι γινόταν στην περιοχή ευθύνης τους; Τόσο άσχετοι; Τόσο ανεπαρκείς; Τόσο πέρα βρέχει; Γιατί δεν αναλαμβάνουν τουλάχιστον την πολιτική ευθύνη; Τσάμπα είναι και δεν θα έχει ποινικές συνέπειες». Τσαλακώνει όμως το αφήγημά τους περί σκευωρίας. Κι αυτό δεν το αντέχουν.

Ανάγωγα

Κάθε φορά που η συζήτηση στη Βουλή για τον προϋπολογισμό φτάνει στο τέλος της, ο πρόεδρος του σώματος ανακοινώνει γεμάτος υπερηφάνεια τον αριθμό των υπουργών, των υφυπουργών και των βουλευτών που μίλησαν και τη διάρκεια της διαδικασίας. Πόσοι πολίτες παρακολούθησαν, έστω για λίγο, τη συζήτηση δεν τον αφορά. Θα έπρεπε όμως να ενδιαφέρει και αυτόν και τις ηγεσίες των κομμάτων η γνώμη των πολιτών. Αν γίνει μία μέτρηση, πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι θα κάνουν λόγο για αφόρητη πλήξη.

Πηγή: Efsyn

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr