Τώρα φταίς, μπουντρούμι και εγκλείζμο…

Δεν υπάρχει κάτι πιο σοκαριστικό για έναν επαγγελματία γραφιά, που βαυκαλίζεται ότι τα γράφει και ωραία, από αυτό που μου συνέβη την περασμένη Δευτέρα. Είχα μόλις ολοκληρώσει ένα διαπρύσιο σχόλιο 1200 λέξεων για τους κυβερνητικούς χειρισμούς στους 15 μήνες της πανδημίας, όταν πετάχτηκα μια βόλτα στο Twitter και συνειδητοποίησα ότι το ίδιο κείμενο μπορούσε να περιοριστεί σε δύο αράδες.

Σε μετρημένες εννέα λέξεις. Και να είναι και πολύ καλύτερο.

Τώρα βγες, μουσαφίρηδες, τουρίζμο.
Τώρα φταις, μπουντρούμι και εγκλείζμο.

Δεν είναι εκπληκτικό; Αλλά αυτό το γνωρίζατε ήδη, αφού, σας είδα, σπεύσατε να ακούσετε το τραγούδι-έπος του Μιθριδάτη με μάτια γουρλωμένα, σαν τα δικά μου. Και τα δεκατρία καταιγιστικά  λεπτά του.

Στο YouTube, όπου έβαλε τα δυνατά του ο εσμός της «πρωθυπουργάντζας της Ανεμελόκτιστης», για να εξαφανίσει το ενοχλητικό τσουνάμι από τις τάσεις της ημέρας, αν και ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο προβολές. Στα μη Πετσωμένα σάιτ, που έσπευσαν να το αναπαράγουν. Στο Twitter, όπου ο Μιθριδάτης απέκρουσε με άνεση την αντεπίθεση των μετακλητών και βρέθηκε να τρεντάρει πρώτος και καλύτερος.

Στην εκπομπή μου στο ραδιόφωνο, που στο εξής θα χρησιμοποιεί το τραγούδι ως σήμα έναρξης, λήξης και ενδιάμεσου στολισμού.  

Παντού. Αν δεν υπήρχε ο Μιθριδάτης, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε.

Διότι, όπως «τιτίβισε» ο χρήστης @Silver_Spidey: «Ο #Μιθριδάτης κέντησε ένα αριστούργημα, χρησιμοποιώντας για κλωστές τις θηλιές που έχουμε στο λαιμό μας εδώ και δύο χρόνια. Δεν έχω ξανανιώσει στίχο, να λέει για μένα όσα θέλω να πω».

Οι ανθεκτικοί διάβασαν το πανικόβλητο παραλήρημα των «αρίστων», που προσπάθησαν να απαξιώσουν το τραγούδι με κωμικά επιχειρήματα περί …χαμηλού επιπέδου, και είπαν το ίδιο πράγμα λιγότερο ποιητικά. «Χαμηλού πολιτιστικού επιπέδου οι στίχοι του ράπερ, λέει ο μετακλητός ο Νώντας ο Γκρούεζας από την Τοπική Ν.Δ. Άνω Κολοκοτρωνιτσίου Γκραβάρων, που πέταγε λουλούδια στην τραγουδιάρα όταν μεράκλωνε με το στα βράχια της Αλόννησου, βρήκα το παντελόνι σου σακάκι και γραβάτα, τα βρήκα στην Ακράτα».

Η παρέμβαση του Μιθριδάτη υπήρξε καίρια και καταλυτική, επειδή είπε όσα είχε να πει ευθέως. Χωρίς περικοκλάδες. Χωρίς περίτεχνα λογοτεχνικά σχήματα. Χωρίς ανάποδα ψαλίδια. Με λόγο πού σε πονεί και πού σε σφάζει.

Όλοι κατάλαβαν, πλην Λακεδαιμονίων και λοιπόν δαιμονίων. Είμαι βέβαιος ότι οι «άριστοι» δεν έπιασαν ούτε τα μισά, αλλά έτσι είναι οι «άριστοι», τους λείπει ένα Χ για να ολοκληρωθεί η παιδεία τους και να γίνουν όνομα και πράγμα.

Ο Μιθριδάτης μίλησε όχι για τον εαυτό του, αλλά για τον εαυτό μας. Όχι με τη δική του φωνή, αλλά με τη δική μας, που πότε πότε σβήνει από απελπισία για όσα ζούμε. Κάτι μου λέει, ότι αυτή η ομοβροντία κοφτερών στίχων βγήκε από μέσα του σε λίγα λεπτά ένθεης έμπνευσης, από αυτή που έρχεται και κάνει κατάληψη όποτε στοιχίζονται οι πλανήτες. Μέσα στη μαύρη κι άραχλη νύχτα.

Είτε αυτό είτε τους έγραφε εδώ και δύο χρόνια ώσπου αποφάσισε να τους βάλει σε μια σειρά, για να μας τους πετάξει στα μούτρα. «Πάρτε τα, για να μη τα χρωστάω», θα σκέφτηκε. Σε κάθε περίπτωση, σκάω από ζήλεια, που δεν μπορώ να γράψω κάτι ανάλογο.

Μέχρι τις αρχές της εβδομάδας που κυλάει, δεν γνώριζα καν ποιος είναι ο Μιθριδάτης. Είχε ακουστά το ψευδώνυμό του και το όνομα του συγκροτήματος από όπου ξεκίνησε (Ημισκούμπρια), αλλά μέχρι εκεί. Δεν με πολυτραβάει αυτή η μουσική, ίσως επειδή οι φαγωμάρες μεταξύ των διακόνων της τής βγάζουν κακό όνομα.

Σκαλίζοντας, όμως, είδα ότι πολλοί καλλιτέχνες της –όπως ο 12ος Πίθηκος- έχουν την παρρησία να μιλούν ανοιχτά, όταν εμείς οι λιγόψυχοι χάνουμε το θάρρος και το κουράγιο μας. Και ας ξέρουν ότι θα βρουν περίοπτη θέση στις μαύρες λίστες της δικτατορίας των σκοταδιστών. Σάμπως βρέθηκαν ποτέ σε καμιά λευκή;

Η εποποιία του Μιθριδάτη, οι 1669 λέξεις που ήρθαν από το πουθενά και έσκισαν τον ουρανό σαν κεραυνός, θα είναι στο εξής ευαγγέλιο αντίστασης, για όποιον αρνείται πεισματικά να αλλάξει πλευρό.

Δεν πρόκειται να ασπαστώ το αφήγημα «των πνευματικών ανθρώπων και των καλλιτεχνών που παίζουν το παιχνίδι της εξουσίας με τη σιγή τους», γιατί ξέρω ότι υπάρχουν και στο έντεχνο πολλοί ασυμβίβαστοι κήρυκες του καλού: ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Χρήστος Θηβαίος, η Μαρία Παπαγεωργίου, οι Villagers of Ioannina City, σταματώ για να μην αδικήσω κανέναν.

Φρονώ, ωστόσο, ότι ο καιρός της ποίησης και των κρυμμένων νοημάτων έχει περάσει. Όποιος αισθάνεται φρίκη με την ακροδεξιά δυστοπία που περιβάλλει την κοινωνία σαν δύσοσμο σύννεφο, όποιος έχει φωνή που μπορεί να φτάσει παντού, πρέπει να μιλήσει τώρα και να μιλήσει ξεκάθαρα.

Να πει κάτι σαν αυτό το «σεντόνι», που σας το προσφέρω αποκρυπτογραφημένο (αφιερωμένο και στους Πινόκιο του σιναφιού μου), ώστε να μην έχετε πια καμία δικαιολογία. Διαβάστε το και μάθετέ το απ’ έξω, σαν να ήταν υποχρεωτικό μάθημα Αγωγής του Πολίτη:

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΩ – ΜΙΘΡΙΔΑΤΗΣ 2021

Κυβέρνηση με σήμα το κουταλοπίρουνο
κι ένα φλώρο ξαφνικά έχεις για τύραννο

Μια Πρωθυπουργάντζα, που έχει στην καβάτζα
κάθε ορντινάντζα, δευτεράντζα για μπροστάντζα

όλοι όρνιθες του αρίστου και funny
και θα ‘λεγα “Εντάξει φίλε μάλλον πλάκα κάνει,

ο Λουδοβίκος μας, ο άρχοντας, ο άναξ”
αν ο κόσμος δεν κατάπινε όλη μέρα Xanax

Υπουργός αηδίας και πρωτογονίας
δίνει απλόχερα μαθήματα ηγεμονίας

Μα και το Υπουργείο Ευχελαίου και σπηλαίου
δίνει άλλη διάσταση στην έννοια του χυδαίου

Φρουρού κι αρώματα, όλα τα δικαιώματα
μες της νύχτας τα καμώματα, αυτόματα

περνάνε νομοσχέδια εκτρώματα, στα χώματα
διαβολοσκορπίσματα τα ανεμομαζώματα

Συνταγματική εκτρόπα, χωρίς ντρόπα
μια κατάστα ψυχοτρόπα, χωρίς ντόπα

Οκτάωρη εργασία, είναι μπαναλιτέ
και κάθε υπερωρία, θα είναι απληρωτέ

έξω απ’ την ενορία, οι προσκυνηταί
διαδήλωση πορεία; Ε όχι ρε ψηλέ

Για κάθε σου απορία, έχουν μια διμοιρία
ένας λαός σε μία δυστοπία κι ομηρία

Ομάδες της καταστολής για να ‘σαι ασφαλής
στα περιπολικά το κράτος είναι μερακλής

Και μπλε στολές μες στις σχολές να βγάζουν θυμικό
πάνω στους φοιτητές ξυλοδαρμό και χημικό

Άκου και το πιο καθησυχαστικό
να ‘χεις ΜΑΤατζήδες και στο καθιστικό

ξέρεις, από κάτω από το κλιματιστικό
και δεν θα θέλεις μάγκα μου ούτε συναγερμό

Μιλάει για ανάπτυξη και ο foolie functional
γουστάρει ρεντικουλαμέντι international

Και οι Βρυξέλλες ρίχνουν γέλωτα πηγαίο
καθώς βουτάνε τράτα, οι δίπλα στο Αιγαίο

γι’ αυτό πήρε φρεγάτα, το αγόρι το μοιραίο
το κατακλυσμιαίο, τι θέλεις ρε πλεμπαίο;

“Ο καταλληλότερος” στο poll το αγοραίο
για τον μικρομεσαίο, με αμελητέο μηνιαίο

Πλαισιωμένος με ξεφτέρια κυβερνητικά
τίγκα βιογραφικά, με άλφα στερητικά

Ο αδιανόητα ανόητος κι αμετανόητος
αυτονόητα ατιμώρητος, μα ακριβοθώρητος

αφόρητα απτόητος και ανιστόρητος
ο δανεικός κι αγύριστος κι ανυποχώρητος

Ο κολλητός, ο μιλητός, ο εκλεκτός μετακλητός
και ο μολυβοχρυσοκαντιλοπελεκητός

Μιλιούνια από ‘δω σε κάτι μπατζανάκια
να φτιάξει μασκουλέτα αυτός που φτιάχνει καζανάκια

Πεσκέσι τ’ αναθέσι, για κάτι μερεμέτια
σε κουνιάδες, συνυφάδες, ρουσφέτια και τέτοια

στην αφάνεια, παράνοια στα χρονικά της Narnia
τόσα σκάνδαλα που δεν χωράν’ ούτε σε Scania

Μέλι είναι το έλλειμμα και είναι το μέλημα τους
ν’ αφήσουν ένα ρημαδιό, ξανά στο όνομά τους

Έχω έκτη αίσθα, i see dead people
Να θηλάζουνε την πρωθυπουργική τη nipple

Ψηφοφόροι, σουρταφέρτες πηγαινέλες
μόνο συνεπείς σε ποδοσφαιρικές φανέλες

Σε Gremlin μετατρέπεται με φαγητό ο Gizmo
και ο απολιτίκ στην πείνα, γίνεται φασίζμο

Ακροδεξιό γκωνάρι ακρογωνιαίο
τα τραγιά ψάχνουν τράγο αποδιοπομπαίο

Σκόρπα μου ξανά τα Σκοπιανά, τα σκόπιμα
περικεφαλαία σκούπα, σφυροκόπημα

Ενώ προσφυγόπουλα, μέσα σε λασπόνερα
βουλιάζουν οι απόπειρες σ’ οδυνηρά βαλτόνειρα

Κουτοπόνηρα, οι “Ναι μεν αλλάδες” με ζοχάδες
Έχουνε τη μύγα, κατ’ επέκταση κουράδες

Μυριάδες ψήφιζαν μια ζωή κλεφτοκοτάδες
απηύδησαν και είπαν να το ρίξουν σε φονιάδες

Εσύ δουλίτσα να χεις και όπου γύρει η πλάστιγγα
Εληνάρες μ’ ένα λου, αυτή η μάστιγα

Το ‘παιζες Hugh Hefner, με ξένη πορτοφόλα;
Τώρα για διακόσμηση έχεις την κατσαρόλα

Είσαι ψηλομύτης, σε χώρα χαμηλοκώλα
ατέρμονα λατέρνατιβ, με τρύπια αεροσόλα

αποψάρα έχοντας, πάντα απέχοντας
λιγάκι είσαι δουλάκι, όσο πατά ο φιλελέφαντας

Κοίτα τη βολή κυρ Παντελή, ζωντόβολο
συνήθισε το dildo και μετά θα ‘ναι καλόβολο

Πάλι για το πόπολο, ούτε πόμολο ρε ‘συ
δίνε κώλο εσύ κι εγώ πόνο στην πόλωση

Όλα στη διαφθορά και μες στην κάμφορα
δεν κάνει διαφορά η συμφορά και σφύρα αδιάφορα

τον κώλο σου σε αφορά να αγαπάς παράφορα
μην σου παίζει και η συνείδηση παιχνίδια διάφορα

Νομίζεις είσαι άρχοντας, αλλά είσαι πληβείος
νιώθεις μικροαστός ή μικροαστείος

Σίγουρα ανήκεις στη σωστή κατηγορία;
Είσαι γιος του Παρταόλα ή ο γιος του Παρτατρία;

Ναι, δεν είστε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι
είστε ενδιάμεσα, άρα απλά τυχαίοι

και κάλλιο τελευταίοι, παρά τελειωμένοι
γιατί ο τελευταίος κλείνει πόρτα καθώς μπαίνει

Ενημέρωση απ’ τα Μου Μου Ε κι αλίμονο
κι είναι όλα ανάποδα σαν σε δεξιοτίμονο

Της κοινής γνώμης η διαμόρφωση,
σε κάτω του μετρίου αντίληψη και μόρφωση

Σωστή διατύπωση στην πρόταση με πόρωση
κάνει εντύπωση η αποστήθιση με βόθρωση

Εμπαιγμός, αποκλεισμός και αποσβόλωση
το φρύδι απ’ την ανόρθωση, παθαίνει υπερκόπωση

Στομωμένα στόματα με πώματα στο τσάνελ
σέρνονται με γόνατα τα πτώματα στο πάνελ

Σφουγγίσουν σάλια, ανάβουν μανουάλια
τα χάλια κάτω απ’ το χαλί να αποσβεστούν τσουβάλια

Αέρισμα στην τόμπολα, με τα ευρώ βεντάλια
γι αυτό εσείς ρεμάλια, ό,τι προστάξουν τα κανάλια

Η επικαιρότητα μεσα στο principality
ψευτιλίσιους, σαν σάπιο show και reality

Σους, σιωπή και σώπαινε, η TV μιλάει τώρα
είναι το πολίτευμα που έχει πια η χώρα

Πλούσια τα δώρα, ρεπορτάζ σπεκουλαδόρα
βγαίνει στη φόρα, η παραπληροφόρα κάθε ώρα

Όλοι στα κρεβάτια σας μέχρι να φύγει η μπόρα
και “Νατουραλμόν” θα πει η Πάστα Φλώρα

Πρωτοσέλιδα, για κάθε τσέλιγκα
τα σκατά πάνε παντού πετώντας τα σε έλικα

Τώρα fake news, λένε την προπαγάνδα
με χαρτοπολτό από ευρώ, φτιάχνεις ανδριάντα

Ο ηγέτης μας στο σετ, για συνέντα τετ-α-τετ
ρωτάει ο Pinocchio, απαντά ο Pinochet

Μηχανορραφία η δημοσιογραφία
του καθεστώτος φτιάχνεται η αγιογραφία

Αλλά μη μου αγχώνεσαι, “Hakuna Μatata”
Μην είσαι πιο πολύ απ’ όσο πρέπει τρομοκράτα

Ούτε γάτα ούτε ζημιά, καναπεδοπατάτα
γαμάτα τα μαντάτα για την αρχοντοχωριάτα

Ελπίζω να μη μαθευτούν ποτέ όλα τα data
γιατί όλοι θα γίνουν εορταστική πινιάτα

Και να η πανδημία, η μοιραία γνωριμία
όλοι στην υστερία, εν κρανίω τρικυμία

Όλα στη ζωή σου γίναν μια παρανομία
το “σώζων εαυτόν” να διαχέει δυσοσμία

Η δυστυχία των πολλών, των λίγων βουλιμία
«ο λύκος στην αναμπουμπούλα», λέει η παροιμία

Μακάβριες στατιστικές, παίρνουνε ανήφορο
και απόσταση το κράτος, στο λογικό μα ασύμφορο

Εύκολο το πλάνο, για να σώσουνε κοσμάκη
κλειδαμπάρι στο αμπάρι, τιμωρία και μπερντάκι

Σπάσε καραντίνα, μισθουλίνι προστιμό
με ωμό αυταρχισμό, εκφοβισμό και σαδισμό

Με τον ιό σαν πρόσχημα για απαγόρευση
με μότο «Χέσε το Ε.Σ.Υ. και κάνε μας αγόρευση

χεσ’ την ύφεση και κλάδους στη διακόρευση
χέσε οφειλές και τα λουκέτα σε συσσώρευση»

Σιγά μην διοριστεί, γιατρός νοσηλευτής
και να γίνει ο κλινικής, ζητιάνος και ληστής;

Σιγά μην επενδύσουν στραγάλι για μια Μ.Ε.Θ.
όσοι νοσούν σπιτάκι τους, ν’ ακούσουν Megadeth

Μέτρα προστασίας, με βάρκα την ελπίδα
μέτρα που από άσυλο έχουνε σφραγίδα

Μέτρα από μπαλάκια που γυρνάνε σε κληρωτίδα
η κατακλείδα, μέτρα που σου σφίγγουν καρωτίδα

Κι εγώ αδημονώ κι γι’ άλλο μέτρο οξύμωρο
ταξικό, εφήμερο μα μόνιμο κι επίμονο

«Ατομική ευθύνη» λέει η αυτού εξοχότης
εκτός αν είσαι της κυβέρνας ή το αφεντικό της

Τώρα βγες, μουσαφίρηδες, τουρίζμο
Τώρα φταις, μπουντρούμι και εγκλείζμο

Ασφαλής, χωρίς εισόδημα κι εσώκλειστος
για να σουλατσάρει ο Ανεμελόκτιστος

Αστεία δυναστεία που φλερτάρει επταετία
και το Σύνταγμα, ένα όνομα απλά σε μια πλατεία

Επιστημονική επιτροπή κάνει το κήρυγμα
αυτοί που στον παπά, κάμνουν χειροφίληγμα

Δεν κολλάει όμως στου Θεούλη την οικία
αλλά να ξέρεις πως και το κιμόνο είναι θρησκεία

Λοιμωξιολόγοι στη ζωή μας κάναν ντου
είναι παντού o Beaker και ο Doctor Honeydew

Τρομολάγνοι στα παραθύρια σέρνουνε σαρκίο
και γελάω σαν τον Μπούτια στο Ερωτοδικείο

το δεσμοφυλακείο, να γίνει θες οικείο
μ’ sms στο φαρμακείο, για υπογλώσσιο δισκίο

στη δουλειά με λεωφορείο και σπίτι στις εννιά
Ψωμί λοιπόν, ελιά και Κοβίντ-19

Χωρίς ελευθερίες, μα μην είσαι άπληστορ
έχεις Νετφλιξέτο, έχεις και το Apple Store

Κάθε σπιτικό ο λαβύρινθος του Πάνα
δέρνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα

Μεγάλοι και μικροί, τηλεργάσα, τηλεκπαίδα
και η ζωές μας στο εξής, με τηλεχειροπέδα

Η μάζωξη στο σπίτι πια δεν επιτρέπεται
και η γειτόνισσα σε σπιούνο μετατρέπεται

Τι γκαντέμια, που έκατσε η παντέμια
και τα καρύδια των πολλών γίναν μακαντέμια

Άλλοι προσεκτικοί κι άλλοι στέκουν προσοχή
άλλοι σ’ όλα «Χ» κι άλλοι στην ενοχή

άλλοι στην εξοχή, διακοπή μ’ αποδοχή
άλλοι δεν έχουν πλέον αντοχή στην αποχή

ή ανοχή σε άλλο διάταγμα από την Κατοχή
ουτ’ υπομονή για τη δική σου γνώμη κι εκδοχή

Δώστε ένα πακέτο στα μίνιονς του Kaiser
και εύχομαι το billions να είναι ΚαλοPfizer

Και όταν θα επέλθει η ανοσία στην αγέλη
θα δούμε πόσες μέλισσες θα υπάρχουν στην κυψέλη

και εν τέλει, ύστερα απ’ τη λαίλαπα του Κόβιντα
πόσα βλήτα και απόβλητα, θα βγουν αλώβητα

Ο ψεύταρος, ο δήθεν, προτρέπει σε συμμόρφωση
κάνε πρόποση, στη μούγκα και στην κώφωση

Βλεφαρόπτωση, στο λόγο τον νωθρό σου
Πάρε το ορθό σου και βάλτο στον ορθό σου

Χώσε ποίηση για να πέσει κοινοποίηση
ούτε λόγος όμως για κινητοποίηση

Κάνε statement, κάνε μου μία δήλωση
και άσε τα παιδιά να κάνουνε διαδήλωση

Καλά δεν περιμένω να σκίσεις και λιοντάρι
κι ανάμεσα στα πόδια να φυτρώσεις και ζευγάρι

Υποκριτική η κριτική και διακοσμητική
αποκρουστική σου μοιάζει η αυτοκριτική

Πιο σωστός κι απ’ όλους τους σωστούς
πιο Χριστός κι απ’ οτι ο Ιησούς

και ίσως, πιο ίσος κι απ’ τους ίσους
γουστάρεις και ποντάρεις στη ρητορική του μίσους

Ο μούφα αλληλέγγυος, δεν θέλει το διακρίσι
μέχρι το log out και η εφαρμογή να κλείσει

Ο ίδιος, που ο διπλανός του αν ψοφήσει
δεν δίνει να αποχαιρετιστήριο γαμήσι

Είναι γνωστό όλοι έχουνε απόψεις
και στο ίντερνετ το νόμισμα έχει χίλιες όψεις

Με την χαζομάρα σου σε προφίλ προσόψεις
συνοπτικά συνάψεις, μπορείς να πετσοκόψεις

Κάθε σκρολ, λιθοβόλα και αφόρα
πληθώρα από troll, στην εργατώρα

Σαρκοβόρα σχόλια, κλακαδόρα support
από Θανατοφάγους του Λόρδου Voldemort

Η μάχη θα κριθεί, πάνω στο keyboard
στα unfollow, στα block, στα mute και στα report

Οι μεν φωνάζουν «γίδια», οι δε φωνάζουν «πρόβατα»
και οι δύο ακολουθούν μετά απ’ το «ροβόλα τα»

Πιο πολλά τα σχόλια του κάθε κακιασμένου
κι από τα πλάνα του πουλιού του Γιάννη Κοκιασμένου

Απ’ την άλλη η μανταμίτσα, ούτε που χολοσκάει
Δεν φτουράει τ’ αποφάϊ άμα έχεις WiFi

Ναι μανούλι, να ποστάρεις το κουτάβι το γλυκούλι
ένα μαρούλι, δίπλα τσάι και στο φόντο ένα bonsai

Φίλτρο για προγούλι, νύχια, μπούτια παραλία
Selfie στην τοποθεσία…”Αναισθησία”

Κι εμείς οι Καλλιτέχνες τα παράσιτα
καταπίνουμε τα προσβολίδια, αμάσητα

από τραχανάδες, γιαπηδοχαλβάδες
αμοιβάδες να μας λεν τεμπελχανάδες

Τουμπεκί τραγουδιστό οι διορισμένοι
κάνουν τον Marcel Marceau οι βολεμένοι

Και οι φίρμες να μου κάνουν τους τουρίστες
οι πρωΪνοδουλίτσες φρικάρουν κι οι χομπίστες

Οι αρτίστες πεταμένοι, χειροπόδαρα δεμένοι
και μέσα στη συντέλεια, ανάγκη η πολυτέλεια;

“Εδώ ο κόσμος χάνεται, το θέατρο να μένει
που στο κάτω κάτω, είναι όλοι τους διεστραμμένοι”

Βολεύει που η φάση είναι ξεφτιλισμένη
ποιος χέστηκε που είστε πεινασμένοι;!

Σε τηλεγλεντοκόπι, κόποι καίγονται σαν πελεκούδι
ενίσχυση θα πάρεις της κωλότσεπης το χνούδι

Οι διάλεκτοι της εξουσίας, για δοσοληψία
ούτε μετά την πανδημία δεν θα ‘χουν χειραψία

Γι’ αυτό εγώ δεν είμαι της τέχνης εργαζόμενος

Είμαι ο σύζυγος της και ο κρυφός της γκόμενος».

* Η κεντρική φωτογραφία είναι από το προφίλ του Μιθριδάτη στο facebook

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr