Μέχρι να ολοκληρώσετε την ανάγνωση αυτού του άρθρου θα έχει σκοτωθεί τουλάχιστον ένα παιδί σε Παλαιστίνη και Λίβανο και θα έχουν τραυματιστεί άλλα δύο (σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΗΕ).
Αν κανείς κλείσει για δυο λεπτά τα μάτια και φανταστεί ότι ζει σε έναν κόσμο που οι παππούδες του έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια και τις γειτονιές τους, οι γονείς του έχουν φυλακιστεί για δεκάδες χρόνια απλά και μόνο λόγω της καταγωγής τους και οι ίδιοι παίζουν κάθε μέρα το κεφάλι τους κορώνα-γράμματα για να μετακινηθούν μέσα στις ίδιες τους τις πόλεις, αποφεύγοντας εξευτελιστικούς ελέγχους από έναν κατοχικό στρατό, κυνήγι από την αστυνομία μιας ξεπουλημένης κρατικής αρχής που «είναι στα πράγματα» και σφαίρες που φέρουν την υπογραφή των ΗΠΑ, τότε ίσως πάρει μια μ(π)ικρή γεύση από τα όσα ζει ο πολύπαθος Παλαιστινιακός λαός εδώ και δεκαετίες.
Στις χαραυγές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και ενώ ο αραβικός κόσμος και δη της Παλαιστίνης διεκδικούσε την ανεξαρτησία του από τον Οθωμανικό ζυγό, η Βρετανία «έτεινε χείρα βοηθείας» αποσκοπώντας στο να αποκτήσει ακόμη μια αποικία και να έχει μια αδιαμφισβήτητη επιρροή στην περιοχή (σσ. το γνωστό modus operandi θα επαναληφθεί λίγα χρόνια αργότερα και στα δικά μας εδάφη κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου και του Εμφυλίου). Έτσι και επισήμως από τις 29 Σεπτεμβρίου 1923, η περιοχή της Παλαιστίνης, βρισκόταν υπό προσωρινή βρετανική διοίκηση με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών, ύστερα από την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σταδιακά Εβραίοι από όλο τον κόσμο συρρέουν στα Παλαιστινιακά εδάφη με αποκορύφωμα το τέλος του Β’ Παγκοσμίου όταν εκδιωγμένοι από τις δυνάμεις του Άξονα, αποφασίζεται σε σύσκεψη του ΟΗΕ το 1947 να ιδρυθεί και αναγνωριστεί το Ισραηλινό κράτος με την υποστήριξη των ΗΠΑ αλλά και της ΕΣΣΔ. Η ξεκάθαρα αποικιοκρατική λογική των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής επισφραγίζεται και με το πέρας του Α’ Αραβο-Ισραηλινού Πόλεμου (1948-1949) όταν και ξεκινά η κατοχή του μεγαλύτερου μέρους των Παλαιστινιακών εδαφών και η δημιουργία της Λωρίδας της Γάζας. Τότε ακριβώς είναι και το σημείο που το Σιωνιστικό καθεστώς, το Ισραηλινό νεογνό-κράτος εκμεταλλεύεται τις φρικαλεότητες που υπέστη ο εβραϊκός λαός κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου από ναζί και φασίστες και μετατρέπεται στον χειρότερο δήμιο του αραβόφωνου ντόπιου πληθυσμού.
Επί οχτώ δεκαετίες και ειδικότερα μετά τον πόλεμο των Έξι ημερών το 1967, όταν και το Ισραήλ επιβάλλεται διοικητικά στην περιοχή ως άλλος δυνάστης του ντόπιου πληθυσμού εγκλωβίζει εκατομμύρια ανθρώπους σε λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα γης. Εποικίζει τεράστιες εκτάσεις γης, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο θα ζουν (και θα πεθαίνουν) εκατομμύρια Παλαιστίνιοι, ανοιγοκλείνει τα συνοριακά περάσματα κατά το δοκούν αποφασίζοντας ποιοι εργάτες θα περάσουν στην άλλη πλευρά των συνόρων ώστε να εργαστούν και να επιβιώσουν, διατάζει καταστροφές γειτονιών, ελαιώνων και προσφυγικών καμπ. Με άλλα λόγια, τρομοκρατεί έναν ολόκληρο λαό μοιάζοντας να αδιαφορεί για τις συνέπειες και τις αντιδράσεις…
Οι φυλακές όπου στριμώχνονται κατά δεκάδες Παλαιστίνιοι όλων των ηλικιών από εφήβους μέχρι υπέργηρους θα έλεγε κανείς ότι ομοιάζουν με τα στρατόπεδα συγκέντρωσεις του Β Παγκοσμίου με ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, βιασμούς και δολοφονίες να είναι στην ημερήσια διάταξη.
Αλλά σε αυτή την κρατική τρομοκρατία του Ισραήλ έρχεται να προστεθεί και μια άλλη, έμμεση, που εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα έξω από τα γεωγραφικά όρια της Λωρίδας σε αρκετές χώρες της Δύσης. Είναι η τρομοκρατία της προπαγάνδας των κυρίαρχων ΜΜΕ και της καταστολής οποιασδήποτε φωνής μιλήσει για την Γενοκτονία των Παλαιστίνιων και τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει ανενόχλητος εδώ και έναν χρόνο ο Νετανιάχου.
Berlin police chased down a young boy waving a Palestinian flag, ultimately arresting him. Footage shows the distraught-looking boy being taken away by a large number of riot police at the edge of a pro-Palestine protest in the German capital. pic.twitter.com/rQMQ6UUwXd
— red. (@redstreamnet) September 21, 2024
Και αν οι υποτιθέμενοι «τριγμοί» ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ευρωπαϊκή Ένωση και Ισραήλ πολυδιαφημίζονται μετά από κραυγαλέα εγκλήματα του Νετανιάχου όπως οι βομβαρδισμοί σχολείων, η ισοπέδωση νοσοκομείων και οι δολοφονίες κατατρεγμένων σε προσφυγικά καμπς, οι «νουθεσίες» απέναντι στο σιωνιστικό καθεστώς, συνοδεύονται από τη στήριξη του υλικά,στρατιωτικά και πολιτικά.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο γεννήθηκε και γιγαντώθηκε η Παλαιστινιακή αντίσταση. Μια αντίσταση απέναντι στην αποικιοκρατική βία που έχει ως μόνο στόχο την απελευθέρωση «όλης της ιστορικής Παλαιστίνης από τον ποταμό έως τη θάλασσα». Μια αντίσταση κορυφώθηκε με τις Ιντιφάντα και την 7η του Οκτώβρη του περασμένου έτους. Μια αντίσταση που δεν έχει να κάνει με το θρησκευτικό της σκέλος αλλά το αποικιοκρατικό.
Άλλωστε αυτό είχε διευκρινιστεί ακόμη και από τον ιδρυτή της Χαμάς σεΐχη Αχμέντ Γιασίν και από το ίδιο το καταστατικό της οργάνωσης «Η “Χαμάς” δεν κάνει αγώνα κατά των Εβραίων γιατί είναι Εβραίοι αλλά κάνει αγώνα κατά των σιωνιστών που καταλαμβάνουν την Παλαιστίνη. Επιπλέον, είναι οι σιωνιστές που συνεχώς ταυτίζουν τον ιουδαϊσμό και τους Εβραίους με το δικό τους σχέδιο αποικιών».
Όσο και αν προσπαθεί το Ισραήλ και οι ΗΠΑ να επιβάλλουν την σύνδεση του κυριότερου εκφραστή της Παλαιστινιακής αντίστασης με την έννοια της τρομοκρατίας αυτό δεν γίνεται καν αποδεκτό από 150 χώρες-μέλη του ΟΗΕ που δεν χαρακτηρίζουν τη Χαμάς ως τρομοκρατική οργάνωση.
H επιθυμία για ένα κράτος στο οποίο «οι Παλαιστίνιοι θα μπορούν να ζουν στην πατρίδα τους ως ελεύθεροι και ίσοι πολίτες, ούτε υπό την κυριαρχία των άλλων ούτε υπό την εξουσία τους» είναι το ζητούμενο. Προφανώς και μπορεί να ανοίξει συζήτηση για λάθη, παραλείψεις ή ακόμη και αστοχίες όσων αντιστέκονται όλα αυτά τα χρονιά, αλλά σίγουρα δεν μπορεί αυτό να γίνει μέσα από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα.
Έτσι, η παραδοσιακή παλαιστινιακή μαντίλα ή κεφίγιε μετατράπηκε σε σύμβολο αγώνα των αποκλεισμένων σε ολόκληρη τη Γη. Η αντίσταση βρήκε συμμάχους τόσο στην Μέση Ανατολή, σε Λίβανο, Υεμένη, Συρία, Ιράκ και Ιράν όσο και στη Δύση.
Οι τρομοκρατικές ενέργειες του Ισραήλ που ξεκάθαρα στοχεύουν στον αφανισμό κάθε είδους αντίστασης έχουν απλώσει τα πλοκάμια τους εκτός της Παλαιστίνης και σύντομα θα γίνει εμφανές ότι η αλαζονεία του Νετανιάχου μπορεί να έχει μη αναστρέψιμες συνέπειες για όλους είτε συνορεύουν γεωγραφικά είτε όχι.
Σε αυτόν τον κόσμο, πώς θα επέλεγες να ζήσεις άραγε; Θα επιδίωκες μόνο την επιβίωση και την υποδούλωση ή με όπλο την αυταπάρνηση και το δίκαιο του αγώνα θα αντιστεκόσουν με κάθε τρόπο;
Γιατί «αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος όχι μ’ ένα πάταγο αλλά μ’ ένα λυγμό» T.S. Eliot
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr