Το τέλος διαρκείας του Κυριάκου Μητσοτάκη

Η σκηνή στο δημαρχείο του Βόλου ήταν χαρακτηριστική. Σε μια καθημαγμένη πόλη, με την ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας ναυαγισμένη, με νεκρούς, αγνοούμενους, αποκλεισμένους, με κατεστραμμένα νοικοκυριά, καλλιέργειες και επιχειρήσεις, ο Πρωθυπουργός επανέλαβε την κλασική σκηνή της «οικειότητας»: χειραψίες με «καθημερινούς» ανθρώπους.

Αυτή τη φορά δεν ήταν ο Ντάλτον, που τον υποδέχθηκε στον κάμπο- που τώρα πλημμύρισε, αλλά οι δημοτικοί υπάλληλοι του Μπέου.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπήκε στα γραφεία τους, άρχισε να χαιρετάει με το συνηθισμένο ψεύτικο χαμόγελο της δημόσιας παρουσίας του και ατενίζοντας προς το παράθυρο τους άφησε άναυδους: «Έχετε την πιο ωραία θέα, ούτε μπουρίνια ούτε τίποτα, όλα καλά».

Ήταν αντίδραση ανθρώπου που δεν έχει συναίσθηση της κατάστασης και δεν μπορεί να διαχειριστεί την κρίση της συγκυρίας. Στο γήπεδο της Καρδίτσας, μιλούσε περίλυπος στους διασωθέντες, αντί να τους χαμογελάει για κουράγιο. Και στο δημαρχείο αντί να εμφανιστεί σοβαρός και προβληματισμένος ήταν μέσα στην καλή χαρά.

Αυτή την περίοδο οι θρησκευόμενοι ενδεχομένως έχουν συνδέσει την καταστροφή στη Θεσσαλία με τη «συντέλεια του κόσμου», των Γραφών. Αλλά οι πολιτικοί βλέπουν κάτι πιο χειροπιαστό: τη συντέλεια του Νεομητσοτακισμού.

Ότι έκτισε στην επικοινωνιακή άμμο μιας τετραετίας ο επανεκλεγείς Πρωθυπουργός, θάφτηκε κάτω από τη λάσπη του Θεσσαλικού κάμπου και τις στάχτες της Δαδιάς προηγουμένως.

Ο ίδιος δεν δείχνει να το κατάλαβε και σπεύδει εκ των υστέρων να δείξει ενδιαφέρον – για το οποίο ελάχιστοι πιστεύουν ότι θα έχει αντίκρισμα. Γιατί να τον πιστέψουν οι Θεσσαλοί μετά την κακοκαιρίας Daniel, όταν δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις του μετά την κακοκαιρία Ιανός; Πώς να τον εμπιστευτούν στον Εβρο όταν του λέει ότι ο δρυμός δεν καταστράφηκε και πολύ και θα ανακάμψει;

Αρνείται να αναγνωρίσει ότι το μέγεθος του προβλήματος στη Θεσσαλία- αλλά και στον Έβρο- τον υπερβαίνει. Κατά την κατόπιν εορτής – καταστροφής για την ακρίβεια- παρουσία του και στις δυο περιοχές, η διαβεβαίωση ότι λεφτά υπάρχουν και θα καλυφθούν οι ζημιές, αν δεν ήταν παραπλανητική, σίγουρα ήταν εκτός τόπου, χρόνου και πραγματικών περιστατικών.

Η επίσκεψη στην φον ντερ Λάιεν, για δήθεν πίεση, να ανοίξει τα κοινοτικά ταμεία για να ρεύσει το χρήμα προς την Ελλάδα, ήταν μάλλον θεατρινισμός και εξ αρχής καταδικασμένη σε αποτυχία.

Ο αρμόδιος επίτροπος Πάολο Τζεντιλόνι ξεκαθάρισε ότι για το 2023 πόροι δεν υπάρχουν. Όλοι το γνώριζαν, άλλωστε μετά τη στήριξη της πληγείσης Σλοβενίας. Η Ελλάδα πρέπει να περιμένει τον επόμενο χρόνο, αν και πάλι είναι αμφίβολο, καθώς ο κοινοτικός προϋπολογισμός περικόπτεται.

Συνεπώς η προσπάθεια κυβερνητικής αντεπίθεσής δια της εξαγοράς της κατανόησης των πληγέντων από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες κατέρρευσε εν τη γενέσει της. Τα ποσά των αποζημιώσεων για καταστροφές και των ενισχύσεων για ανασυγκρότηση, είναι απογοητευτικά και τα κενά καλύπτονται με υποσχέσεις που δεν πρόκειται να υλοποιηθούν. Και έρχεται βαρύς χειμώνας.

Σε κάθε περίπτωση πάντως η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντικρούσει τις καταγγελίες ότι δεν μερίμνησε για την πρόληψη και άφησε σε μεγάλο διάστημα αβοήθητους τους πληγέντες. Προκύπτει άλλωστε και από την ενδοκυβερνητική αναταραχή που δεν κρύβεται, καθώς αναζητούνται αποδιοπομπαίοι υπουργοί.

Το σχήμα παρουσίασε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τις «καλύτερες μέρες» που έταζε προεκλογικά, διεκδικεί την παγκόσμια πρωτοτυπία ότι άρχισε το βίο του… ανασχηματιζόμενο. Απομακρύνθηκε ο Μηταράκης γιατί δεν κατάλαβε το παιχνίδι με τις ταυτότητες, ήλθε η σειρά του Βαρβιτσιώτη που δεν κατάλαβε ότι ο υπουργός δεν είναι διαμεσολαβητής και κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσει ο Κικίλιας – που μόνο πολιτική προστασία δεν άσκησε.

Αν οι αλλαγές υπουργών σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν μια λύση, στις σημερινές συνθήκες απλώς προσθέτουν νέα προβλήματα και ανατρέπουν τις ήδη ασταθείς ισορροπίες. Η ενότητα της κυβέρνησης δεν είναι διασφαλισμένη.

Πλην του Νίκου Δένδια, που φαίνεται να παίρνει το όπλο του, έστω διστακτικά, υπάρχουν υπουργοί που δεν συμμερίζονται συγκεκριμένες κυβερνητικές πρωτοβουλίες, όπως είναι η νομιμοποίηση των ομοφύλων γαμπών και η τεκνοθεσία- ενώ αβεβαιότητα υπάρχει για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά.

Το «επιτελικό κράτος» εξαφανίσθηκε και ως όρος. Στα υπουργεία οι σχεδιασμοί καρκινοβατούν καθώς το, στήσιμο του κυβερνητικού μηχανισμού με υφυπουργούς, αναπληρωτές ισχυρότερους από τους υπουργός, βγάζει ήδη προβλήματα.

Π.χ. στο υπουργείο Οικονομικών ο πανίσχυρος Νίκος Παπαθανάσης έχει εξαφανίσει τον Κ. Χατζηδάκη, που δεν μπορεί να διορίσει ουδέ μέλος σε υπουργικό σύμβουλο. Στο υπουργείο Εξωτερικών η υφυπουργός Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, έχει σε όλα τον πρώτο λόγο, και ο Γ. Γεραπετρίτης πλην του …ταχυδρόμου μεταξύ Αθήνας -Αγκύρας, δεν έχει αρμοδιότητες.

Επίσης οι πειραματισμοί σε πολλά υπουργεία έχουν ήδη μπλοκάρει τη λειτουργία τους και οι φάκελοί με τις προτεραιότητες που είχαν μοιραστεί στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου αγνοούνται. Πχ η ιδέα να ανατεθεί η εποπτεία της αγοράς στον Κ. Σκρέκα και του μεταναστευτικού στον Δημ. Καιρίδη, αποδεικνύονται ατυχείς. Όσο και η ευχέρεια που δόθηκε στην Ειρήνη Αγαπηδάκη να θεωρεί ότι είναι ισχυρότερη του Μιχ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Υγείας.

Ατυχέστατη προκύπτει η νέα σύνθεση του συστήματος εξουσίας στο μέγαρο Μάξιμου- όσοι περιβάλουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη στην έδρα του, έχουν εξελιχθεί σε μπλεγμένο κουβάρι. Περισσότερο εστιάζουν σε εσωτερικούς διαγωνισμούς ισχύος και ελάχιστα συντονίζουν το κυβερνητικό έργο-που δεν υπάρχει.

Οι προφανείς κυβερνητικές αδυναμίες σε συνθήκες κρίσης και η αποτυχία του Πρωθυπουργού να συντονίσει το δυσκίνητο σύστημα που ο ίδιος εγκατέστησε, έχουν δημιουργήσει ήδη κύμα δυσφορίας στη κοινωνία που δεν κρύβεται του καν από τα ,συνήθως προστατευτικά στον Πρωθυπουργό, ΜΜΕ.

Ο ίδιος θυμίζει τον Κ. Σημίτη που αμέσως μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη του το 2000 άρχιζε να αποδιαρθρώνεται και το καλοκαίρι του 2001 παράλιγο να πέσει, με το ασφαλιστικό.

Κίνδυνος άμεσης κυβερνητικής πτώσης του Μητσοτάκη δεν υφίσταται εν προκειμένω. Αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στην ανύπαρκτη αντιπολίτευση: το δεύτερο κόμμα προσπαθεί να αναδείξει ηγεσία ανάμεσα σε μετριότητες και το τρίτο δείχνει τα προβλήματα ηγεσίας που είχε ήδη.

Ωστόσο η πορεία προς την πτώση του Κυριάκου Μητσοτάκη άρχισε πρόωρα και θα είναι μακρά, αλλά χωρίς ανάσχεση. Μετά την μετατροπή των Αυτοδιοικητικών εκλογών σε άθροισμα από τοπικά θρίλερ στην παντοδύναμη το 2019 κυβερνητική παράταξη, η γενική απογοήτευση δεν προμηνύει τίποτε καλό για τον Πρωθυπουργό στις ευρωεκλογές, που θα είναι το πρώτο γενικό τεστ προσωπικά για τον Πρωθυπουργό. Αν η επίδοσή του κόμματός του συρρικνωθεί, όλα θα είναι πιθανά για τη συνέχεια… Ακόμη και η… υπερορία του. Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση…

Πηγή: anoixtoparathyro.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr