Το παιχνίδι Μητσοτάκη με κόμματα της αντιπολίτευσης και πού αποβλέπει

«Μητσοτάκης μόνος και απέναντι συντρίμμια» έγραψε στο φιλοκυβερνητικό iefimerida.gr, η αρθρογράφος του Σοφία Γιαννακά. Μακριά από την αλήθεια δεν το λες. Αλλά όποιος το εκλάβει ως κατάσταση τετραετίας, μάλλον βιάζεται. Ακόμη και αν δεν μαζευτούν τα «συντρίμμια» στην αντιπολίτευση, θα προκύψουν κυβερνητικά συντρίμμια.

Πρώτος φαίνεται να το βλέπει ο Πρωθυπουργός, που σπεύδει να κλείσει όσο πιο σύντομα μπορεί, τους βασικούς στόχους του:

-Να διαμορφώσει νέο εκλογικό σώμα με την προσθήκη μεγάλου όγκο ομογενών, να μοιράσει με την γνωστή επιλεκτικότητα το κοινοτικό χρήμα στους ημέτερους, να «διορθώσει» το Σύνταγμα και να προχωρήσει σε διευθετήσεις «συνεκμετάλλευσης» στο Αιγαίο- όπερ ερμηνεύεται από πολλές πλευρές ως διανομή του ελληνικού ορυκτού πλούτου με τους απέναντι.

Δεν έχει άδικο να βιάζεται. Η πολυμελής κυβέρνηση -κουρελού που συγκρότησε, με Νεοδημοκράτες, ακροδεξιούς, Σημιτικούς,, αριβίστες, τοποτηρητές και «της οικογένειας»- εμφανίζει ήδη προβλήματα, όπως έδειξαν οι περιπτώσεις Φλωρίδη, Βορίδη και Δένδια.

Εκ παραλλήλου οι υπερεθνικές έρευνες για ενδεχόμενη ελληνική υπαιτιότητα στην τραγωδία της Πύλου και οι τεκτονικές μεταβολές υπέρ της Τουρκίας στις περιπτώσεις Λιβύης και Αίγυπτου-που αφήνουν ως μόνο σύμμαχο της Ελλάδας το Ισραήλ του διεφθαρμένου Νετανιάχου- ανοίγουν δρόμους και εξωτερικών αποσταθεροποιήσεων. Πρόβλημα για κυβέρνηση με υπουργείο Εξωτερικών χωρίς κανένα κοινοβουλευτικό στην πολιτική ηγεσία του .

Υπάρχουν κι άλλα που περιμένουν την ώρα τους να εκδηλωθούν. Κάτω από τη κρούστα η σταθερότητα που εμφανίζουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ δεν είναι εγγυημένη. Κάποιοι λένε ότι η κοινωνία «θέλει μεταρρυθμίσεις». Αλλά θέλει και να φάει.

Αν μη τι άλλο, όταν αρχίζουν διεργασίες πολιτικής ανασύνταξης από τη βάση– όπως ήταν αυτές που οδήγησαν στο άνισο εκλογικό αποτέλεσμα- δεν σταματούν στη μια πλευρά του πολιτικού φάσματος.

Οι εκλογές ήταν η απαρχή και όχι το τέλος τέτοιων διεργασιών, που θα επεκταθούν και στη συντηρητική παράταξη και τότε ο εμφανιζόμενος ως «πανίσχυρος» Πρωθυπουργός και η κυβερνώσα ΝΔ, θα μπουν σε περιπέτειες.

Αλλωστε ο Μητσοτάκης- με απίστευτη τεχνική και μιντιακή υπεροπλία και έναν αυτοκτονικό αντίπαλο- δεν πήρε κανένα ιλιγγιώδες ποσοστό. Είναι το μικρότερο από όσους κέρδισαν δεύτερη τετραετία. Ούτε οι 158 έδρες είναι τόσο ασφαλής πλειοψηφία, αν διαμορφωθούν συνθήκες κρίσης.

Θα προκύψουν πχ αν ξεπεράσει την πάγια εθνική γραμμή στα ελληνοτουρκικά, όπως προδιαγραφεί η ΙΧ πολιτική του. Ή όταν η αντοχή της κοινωνίας δεν θα μπορεί να εξασφαλίζεται με επιδόματα.

Φυσικά και αν τα σπάσει με κάποιους απ τους μιντιακούς χορηγούς του, που θα θεωρήσουν ότι τους ρίχνει. Ηδη στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα διακρίνονται τα «κόμματα» ισχυρών- που στο τέλος της ημέρας δεν ελέγχονται από το κυβερνητικό κέντρο.

-Η πολυπλόκαμη κυβέρνηση που έστησε έχει ρόλο αναχώματος απέναντι σ αυτά. Αλλά η έλλειψη πολιτικής συνοχής είναι εμφανής και διασφαλίζεται διοικητικά δια της σιδηράς πυγμής από το ,-ενισχυμένο, ιερατείο του μεγάρου Μάξιμου που αντιμετωπίζει τους υπουργούς ως υπαλλήλους του.

Όσοι υποστηρικτές του – με το αζημίωτο η όχι- μένουν στην επιφάνεια, δεν είναι απλώς πανευτυχείς, αλλά πιστεύουν ότι ο Μητσοτάκης στις επόμενες εκλογές θα πάρει 60% και θα μείνει αιώνιος στην κυβέρνηση. Ακόμη και σοβαροί αναλυτές του δίνουν τράτο: «Πρόκειται για μια πολιτική μεταβολή με διάρκεια και αντοχή» , έγραψε ο Λ. Κουσούλης.

Στην πραγματικότητα αυτό που δίνει ασφάλεια στον Πρωθυπουργό είναι η εξάρθρωση της έννοιας «αντιπολίτευση»- την οποία επιχειρεί να εντείνει. Αρχίζοντας από το κόμμα του , όπου εξόντωσε τις άβουλες συσπειρώσεις Καραμανλικών και Σαμαρικών.

Στη Βουλή μένει να κριθεί να έχει με το μέρος του την αμοιβαδοποίηση της ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον κάποιοι από τους κενοδόξους ηγετίσκους του δεν την αποφύγουν.

Το ΠΑΣΟΚ μετεωρίζεται- όπως έδειξε η απόδραση Λοβέρδου, η εκδίωξη Καστανίδη , η υπαλληλοποίησή του Σκανδαλίδη και κυρίως η μετριότατη εμφάνιση του Νίκου Ανδρουλάκη στη Βουλή. Δεν δείχνει «να το έχει» κοινοβουλευτικά και αυτό, επιτρέπει στον Μητσοτάκη να τον «διαχειρίζεται» . Αλλά το ΠΑΣΟΚ είναι απλώς τρίτο κόμμα.

Με τα υπόλοιπα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, συμβαίνει κάτι παράδοξο. Ο Μητσοτάκης επιδιώκει να επηρεάσει αν χρειαστεί- σε κρίσιμα θέματα. Εμφανίζεται να διαμορφώνει ένα μοντέλο Πρωθυπουργού που δεν επιβάλλεται μόνο στο κόμμα του, αλλά και σε όσους έχουν ως αποστολή να τον αντιπολιτεύονται.

Στην πολιτική όμως τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχει η πραγματικότητα, όπως τη διαμορφώνει η διεθνής συγκυρία, η συμπεριφορά της κοινωνίας, του κομματικού συστήματος και ασφαλώς η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική- όσο και αν την ψυμιθιώνουν τα ΜΜΕ.

Ο Μητσοτάκης προσπαθεί να δείξει με μικροπαροχές ότι άρχισε να υλοποιεί όσα υποσχέθηκε, αλλά ξέρει ότι ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του. Κυρίως η οικονομία δεν θα γίνει όσο ισχυρή προπαγανδίζει.

Αντίθετα θα αναδειχθούν οι ρωγμές που δημιούργησε η προηγουμένη κυβέρνησή του. Οσα προβάλει ως επιτεύγματα, έρχονται σε αντίθεση με τα στοιχεία των διεθνών οργανισμών, αρχής γενομένης από τον ΟΟΣΑ
Η κοινωνία παρασύρθηκε εκλογικά υπέρ του- υπό την πίεση της επαγγελματικά οργανωμένης καμπάνιας του που αποδιάρθρωσε τον ο ΣΥΡΙΖΑ- και η ΝΔ μπόρεσε να υπερκαλύψει ότι έχασε προς τα δεξιά. Αλλά η αβεβαιότητα την πλησιάζει.

Η μεγαλύτερη απειλή για τον Πρωθυπουργό θα αναδύεται όσο προχωράει το σχεδιασμό του στο τρίγωνο Ελλάδα- Τουρκία- Κύπρος. Εχει αποδεχθεί την πλήρη αμερικανική καθοδήγηση, που οδηγεί στο τέλος κάποια απαραβίαστα γραμμών στο Αιγαίο, και το Κυπριακό- που εξαφανίσθηκε από τις προγραμματικές δηλώσεις.

Στη Λιθουανία αναγκάστηκε να προσυπογράψει μια ρύθμιση υπέρ της Τουρκίας, που διευρύνει τον εξοπλισμό τους από τις ΗΠΑ, με ανταλλάγματα που αφορούν το ΝΑΤΟ και όχι την Ελλάδα.

Σ’ αυτό το πλαίσιο θα προκύψουν σεισμικές αντιδράσεις αν διαφανούν ελληνικές υποχωρήσεις , όπως είναι η αποστρατιωτικοποίηση των νησιών και η ανασκευή των ελληνικών θέσεων για τα κυριαρχικά δικαιώματα στη γη, τον αέρα ,τη θάλασσα και κάτω από αυτήν.

Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς επιμένει ότι ο Μητσοτάκης «δείχνει να δέχεται την διαγραφή της Κύπρου ως οντότητας από τους χάρτες του ΝΑΤΟ, έχει ήδη δεχτεί το «Turkaegean», ενώ δείχνει διατεθειμένη να δεχτεί αλλαγές ονομασιών που συνδέονται με την Συνθήκη της Λοζάνης γεγονός που θα διευκολύνει ευθέως τους αναθεωρητές στην Άγκυρα».

Όσο και αν ο Πρωθυπουργός αλείψει με βούτυρο το ψωμί των ανθρώπων πριν προχωρήσει στο μεγάλο παιχνίδι- που ίσως νομίζει ότι θα τον κάνει « νέο Βενιζέλο»- είναι δύσκολο να κρατήσει στο περιθώριο και τη σιωπή μια κοινωνία σαν την ελληνική.

Ο συνδυασμός εθνικών συμβιβασμών με τη διαφαινόμενη νέα συρρίκνωση του βιοτικού επιπέδου νοικοκυριών – που δεν αναιρούν οι ονομαστικές αυξήσεις- θα προκαλέσει εκρήξεις ακόμη και στη Βουλή. Και δεν θα μπορεί καν να τις αποδώσει σε υποκίνηση της αντιπολίτευσης.

Από αυτή την άποψη μάλλον βιάζονται όσοι ξεγράφουν από τη μια παράταξη τον, απελευθερωμένο από κομματικές συμβάσεις, Καραμανλή – και από την άλλη τον Τσίπρα, χωρίς την επιρροή των βαριδιών ή των «ενδοτικών« του ΣΥΡΙΖΑ.

Το πιθανότερο είναι ότι ο Ευρωεκλογές, θα αναθεωρήσουν τα αποτελέσματα του 2023 σε βάρος της ΝΔ- έστω και αν δεν υπάρξει αντισυσπείρωση στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά περαιτέρω διασπορά.

Η καταγραφή αναντιστοιχίας ανάμεσα στους συσχετισμούς της Βουλής και την κοινωνία, δεν θα βγει σε καλό στην κυβέρνηση. Και η διαφαινόμενη προετοιμασία του συστήματος Μητσοτάκη για την …τρίτη τετραετία, θα αποδειχθεί φάρσα.

Πηγή: anoixtoparathyro.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr