Το μαγικό δακτυλίδι του Γύγη και ο Predator Μητσοτάκης

Λίγο αργότερα διαπιστώνει ότι το πολύτιμο εύρημά του είχε μία μαγική δυνατότητα: τον έκανε αόρατο. Ο πάλαι ποτέ ταπεινός βοσκός, γενόμενος αόρατος, σκότωσε τον βασιλιά και πήρε τη θέση του. Έχοντας υπό κατοχή αυτό το τεράστιο όπλο μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε. Χωρίς να γίνεται αντιληπτός. Μπορούσε να βρεθεί ανά πάσα στιγμή στα σπίτια των υπηκόων του. Χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν. Δημιουργώντας έτσι την εντύπωση ότι είναι πανταχού παρών. Ως γνωστόν, ο μύθος αυτός, περιστρέφεται γύρω από την ιδέα περί Δικαιοσύνης. Υπό ποιες προϋποθέσεις πράττει κανείς άδικα ή δίκαια;

Ο Πλάτωνας, μέσω του Σωκράτη, υποστηρίζει ότι όταν έχεις τη δυνατότητα να κρυφτείς από τους άλλους, να μην πράττεις υπό το φως της δημοσιότητας ή και υπό τον φόβο της τιμωρίας από τον νόμο, όταν πράττεις χωρίς να σε βλέπει κανείς, το πιθανότερο είναι να πράττεις άδικα. Το πόσο διδακτικοί μπορούν να είναι αυτοί οι μύθοισήμερα είναι αξιοσημείωτο. Ακόμα και αν η πραγματικότητα συχνά έχει την τάση να  υπερβεί τα όρια της φαντασίας.

Αυτό άλλωστε δεν συμβαίνει με την κυβέρνηση Μητσοτάκη τα τελευταία 4 έτη; Μια εξουσία πανταχού παρούσα αλλά κατά δήλωσή της «ανήξερη, ανεύθυνη και αλάνθαστη». Μια εξουσία που ασκείται αποκλειστικά με σημεία αναφοράς το όφελος του φορέα της. Βλέπουμε για παράδειγμα την κυβέρνηση Μητσοτάκη να επιχειρεί να ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης και μέσω της προπαγάνδας να χειραγωγεί τους πολίτες ώστε να συνεχίσει εκείνος, όντας ”αόρατος”, να εξουσιάζει προς όφελος λίγων και ισχυρών. Και βέβαια η αλαζονεία του Μητσοτάκη και η αίσθηση παντοδυναμίας που τον διέπει, τον οδήγησε στο να μην είναι αρκετά ικανοποιημένος με το προπαγανδιστικό σκοτάδι των καναλιών. Ήθελε παραπάνω.

Το επιπλέον που επιδίωξε ο Μητσοτάκης ήταν να κυριαρχήσει, εκτός από την άγνοια, ο φόβος. Εδώ έρχεται το Predator. Mια ιστορία ακόμα πιο τρομακτική από την ενημέρωση 107.

Ως άλλος Γύγης, πλην όμως ποτέ του ταπεινός, δημιούργησε την εντύπωση ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκεται δίπλα σου, σε κρυφακούει, ξέρει τι κάνεις, πώς σκέφτεται, πού βρίσκεσαι, με ποιους το λες. Όταν ο Γύγης ανέλαβε την εξουσία ακόμα και η ανταρσία και η αντίσταση στην εξουσία ήταν αδύνατο πράγμα. Οι επίμαχοι «συνωμότες», κυριαρχούμενοι από το φόβο μην τυχόν ο Γύγης βρίσκεται δίπλα τους, δεν κατέβαλαν καμία απολύτως προσπάθεια αντίστασης στις αδικίες της εξουσίας. Αυτό επιχείρησε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη: να επιβάλει το φόβο και την αδικία, ίδιο νόμισμα με διαφορετικές όψεις. Όταν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η τακτική του φανερώθηκε και έπρεπε να περάσει τη βάσανο της δημοσιότητας, τότε μια νέα προσπάθεια ξεκίνησε.

Η φαινομενική ανάπλαση της πραγματικότητας. Δεν έχει σημασία τι έχει συμβεί, ο Μητσοτάκης θα πει ακριβώς τα ανάποδα και λέγε-λέγε κάτι θα μείνει. Μόλις προχθές, για παράδειγμα, ο κ. Μητσοτάκης σημείωνε ότι «τα ενοίκια είναι ακριβά, διότι η οικονομία μας πάει εξαιρετικά καλά». Λίγες μέρες νωρίτερα ο κ. Γεωργιάδης τόνιζε: «η οικονομία αναπτύσσεται με ραγδαίους ρυθμούς και η επενδυτική βαθμίδα έρχεται», το προεκλογικό σποτ της ΝΔ παρουσιάζει την κατάσταση στη χώρα ως ειδυλλιακή.

Βέβαια, μεταξύ αυτών που λέει η κυβέρνηση και της πραγματικότητας, υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα. Ας δούμε μόνο ορισμένα στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες 30 ημέρες.

Πρώτον, σύμφωνα με την έκθεση για την ελληνική οικονομία της Τράπεζας της Ελλάδος, υπάρχουν σήμερα συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες που αντιμετωπίζουν υψηλότερο κίνδυνο φτώχειας: οι άνεργοι, λόγου χάρη, σε ποσοστό 45,4%, οι οικονομικά μη ενεργοί (27,3%), τα νοικοκυριά με εξαρτώμενα παιδιά (23,6%) αλλά και τα παιδιά ηλικίας έως 17 ετών (23,7%).

Δεύτερον, τον κίνδυνο της φτώχειας επιβεβαιώνει με έρευνά της και η ευρωπαϊκή επιτροπή η οποία σημειώνει χαρακτηριστικά, ότι η Ελλάδα βρίσκεται δεύτερη στη λίστα όσον αφορά τους νέους που βρίσκονται αντιμέτωποι με τους κινδύνους της ακραίας φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού σε ποσοστό 25.3% Στην ανεργία των νέων, φυσικά, η Ελλάδα παραμένει πρώτη ανάμεσα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ποσοστό 29,7%.

Τρίτον, με τέτοια ποσοστά ανεργίας και την έλλειψη προοπτικής για το παρόν και το άμεσο μέλλον, οι νέοι φεύγουν, μεταναστεύουν, χωρίς να το επιλέγουν φυσικά, αλλά αναγκάζονται. Αυτό επιβεβαιώνει και η έρευνα του Ιδρύματος Χάινριχ Μπελ και της εταιρείας Κάπα Research, η οποία εστιάζει στο δημογραφικό πρόβλημα και επισημαίνει πως η υποβάθμιση της περιοχής όπου διαμένουν σήμερα οι νέοι, αποτελεί την αιτία φυγής για ένα σημαντικό ποσοστό. Είναι αξιοσημείωτο ότι το 41% των νέων, ηλικίας 17 μέχρι 34 ετών, σκέφτονται ή έχουν ήδη πάρει την απόφαση να μετακομίσουν.

Η πραγματικότητα βέβαια είναι δίπλα μας, τη ζούμε κάθε μέρα, και μπορούμε να την κατανοήσουμε, χωρίς αυτή να διαμεσολαβείται από τα φίλτρα της κυβερνητικής προπαγάνδας. Εμείς είμαστε οι άνεργοι για τους οποίους μιλάνε οι αριθμοί. Ή έχουμε φίλους άνεργους, εμείς σκεφτόμαστε να φύγουμε ή έχουμε φίλους που έχουν φύγει, εμείς διστάζουμε να κάνουμε οικογένεια και εμείς είμαστε που μένουμε ακόμα με τους γονείς μας. Εμείς, της ηλικιακής ομάδας 18-35.

Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι φανερό ότι υπάρχει τελικά ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ των όσων λέει η κυβέρνηση με την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα η οποία λένε συχνά ότι δεν αλλάζει. Εκείνη όμως αλλάζει. Απλώς αλλάζει προς το χειρότερο. Και για την κατάσταση αυτή υπάρχουν υπεύθυνοι: οι πολιτικές που εφαρμόζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του.

Ήρθε η ώρα να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο. Πρώτο βήμα η συμμετοχή στις εκλογές. Ήρθε η ώρα να φύγουν.

 

*Ο Συμεών Λαμάι είναι πολιτικός επιστήμονας

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr